خانواده نرگس محمدی از ابتلای او به کرونا در زندان زنجان خبر دادند. پیش از این منابع خبری ابتلای سهیلا حجاب و زینب جلالیان در زندان قرچک ورامین به کرونا را گزارش کرده بودند. خانواده این زندانیان می‌گویند: مسئولان زندان از ارائه خدمات درمانی به زندانیان خودداری می‌کنند.

خانواده جلالیان هم می‌گویند بیش از بیست روز است از زینب خبر ندارند.او در آخرین تماس تلفنی با خانواده گفته بود که حالش خوب نیست و احساس می‌کند علائم کرونا دارد.

زینب جلالیان و نرگس محمدی

شامگاه شنبه ۲۱ تیر، شیرین عبادی، حقوقدان و فعال حقوق بشر به نقل از خانواده نرگس محمدی نوشت: او «در زندان زنجان به کرونا مبتلا شده است».

چند روز قبل تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی در صفحه فیس بوک خود نوشته بود: «نرگس محمدی همراه با ۶ زندانی دیگر دچار بی حال شدید و بدن درد و ازدست دادن حس بویائی شده‌اند بدون دارو و معالجه  در  زندان زنجان. از ۶ روز پیش این وضع بیماری مدام بدتر شده است». او شامگاه شنبه در توییتر ابتلای نرگس محمدی به کرونا را تایید کرد و نوشت علاوه بر او یازده زندانی دیگر هم درگیر این بیماری شده‌اند.

خانواده محمدی که به گفته شیرین عبادی در تماس با او خبر ابتلای این زندانی سیاسی به کووید-۱۹ را تایید کردند، گفته‌اند نرگس که از ۹ تیر «علائم ابتلا به کرونا را دارد هیچ گونه دارو و درمانی نگرفته است»؛ «مسئولین زندان و دادستان زنجان او را از حق اخذ نتیجه تست هم محروم کرده و در بی‌خبری کامل نگه داشته‎اند

شیرین عبادی در ادامه به نقل از خانواده محمدی نوشت: «علائم ویروس کرونا از جمله درد شدید عضلانی، بی حالی مفرط، از دست دادن حس بویایی در بدن نرگس بروز پیدا می کند ولی با بی توجهی مسئولین زندان وضعیت او وخیم تر شده است تا اینکه بر اثر اعتراض خانواده مجبور به انجام تست کرونا شده اند».

به گفته خانواده این زندانی سیاسی که از سال ۱۳۹۴ در زندان نگهداری می‌شود، او به همراه ۱۱ زندانی دیگر از صبح شنبه «قرنطینه شده و افراد سالم از بند خارج گردیده‌اند».

نرگس محمدی دی ماه سال گذشته پس از اعتراض به کشتار معترضان در آبان ۱۳۹۶  با ضرب و شتم و خشونت فیزیکی زندان‌بانان از زندان اوین به زندان زنجان منتقل شد. دادگاه انقلاب او را به ۱۶ سال زندان محکوم کرده است.

محمدی در دوره پیشین بازداشت در زندان دچار حمله عصبی شد و برای مدتی نتوانست راه برود. به گفته خانواده این زندانی سیاسی، «نبود امکانات و تغذیه مناسب، وضع جسمی او را به شدت وخیم کرده. بدن درد و ضعف و از دست دادن وزن توان او را کمتر از پیش نموده و با این حال نیز هیچ گونه توجهی به تغذیه ایشان نمی‌شود».

آنها گفته‌اند که مسئولان زندان زنجان «حتی حاضر نیستند به هزینه و با پول خود زندانی مواد غذائی مورد نیازشان را تهیه و در اختیارشان قرار دهند و مسئول مربوطه در پاسخ به سفارش نرگس برای تهیه گوشت و مواد غذائی مورد نیازش به هزینه خودش، به او می گوید می خواستی جرم نکنی. ما به تو گوشت نمی‌دهیم».

بیست روز بی خبری از وضعیت زینب جلالیان

در خبر دیگری علی جلالیان، پدر زینب جلالیان به کمپین حقوق بشر برای ایران گفت: «بیش از بیست روز است که خانواده خانم جلالیان هیچ گونه اطلاعی از وضعیت و محل نگهداری او ندارند». زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد که از حدود ۱۳ سال قبل در زندان نگهداری می‌شود، اردیبهشت امسال از زندان خوی به قرچک ورامین منتقل شده بود.

پیش از این برخی منابع خبری از احتمال ابتلای جلالیان به کرونا خبر داده بودند. این خبر هنوز تایید نشده اما به گفته پدرش، او در آخرین تماس تلفنی به مادرش گفته بود «حالش خوب نیست و علائم بیماری کرونا دارد». آقای جلالیان گفت که پیگیری‌های خانواده برای اطلاع از وضعیت و محل نگهداری زینب تاکنون بی پاسخ مانده است.

شبکه حقوق بشر کردستان ۱۳ تیر به نقل از یکی از اعضای خانواده زینب جلالیان نوشت: احتمال دارد او را به زندان کرمان منتقل کرده باشند. این عضو خانواده جلالیان گفته بود: «وز گذشته شخصی که خود را یکی از زندانیان در زندان قرچک معرفی کرد در تماس با خانواده گفت که چند روز پیش گروهی از ماموران امنیتی زینب را به قصد انتقال به زندان کرمان از این زندان منتقل کرده‌اند. همزمان علی جلالیان پدر زینب از سامانه دستگاه قضایی پیامکی مبنی بر انتقال پرونده دخترش به شعبه اول دادگاه جزایی کرمان دریافت کرده است.»

جلالیان اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر به حبس ابد تبدیل شد.