روزنامه وال استریت ژورنال گزارش داده است به دنبال تهدیدهای مطرح شده از سوی آمریکا در زمینه «کسب بیمه» و «دسترسی به سیستم‌های بانکی بین‌المللی» برای دو نفتکش یونانی که حامل نفت ایران به ونزوئلا بودند، این دو نفتکش از ادامه مسیر به سمت ونزوئلا منصرف شده و در حال حاضر در سواحل سنگال به سوی جنوب در حرکت هستند.
از سوی دیگر کیتاک لیم، دبیرکل سازمان بین‌المللی دریانوردی IMO در یک گفت‌وگوی ویدئویی با محمد راستاد، مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی ایران، درباره تهدیدهای دولت آمریکا علیه نفتکش‌های ایرانی حامل سوخت برای ونزوئلا از تلاش‌های این سازمان برای یافتن راه‌حل مناسبی در این زمینه خبر داده است.
به نوشته وال استریب ژورنال، دو نفتکش به نام‌های «برینگ» و «بلا» که با پرچم لیبریا در حال انتقال نفت ایران به ونزوئلا بودند، قرار بود پس از ورود دیگر نفتکش‌های ایران که حامل بنزین به ونزوئلا هستند، در بنادر ونزوئلا پهلو بگیرند.
مقامات آمریکایی اما ورود نفتکش‌های تحت کنترل ایران به آب‌های ونزوئلا را «ناقض تحریم‌های بین‌المللی» قلمداد کرده و به صاحبان نفتکش‌های یونانی حامل نفت ایران هشدار داده‌اند که اگر کشتی‌ها به ونزوئلا برسند با «تحریم» و «اقدام حقوقی آمریکا» روبه‌رو خواهند شد.
بنا بر اعلام وب‌سایت «مرین ترافیک»، این دو کشتی یونانی یک ماه پیش در خلیج فارس بارگیری کرده بودند.
در روزهای اخیر اما نیکلاس مادورو، رئیس جمهوری ونزوئلا به خاطر ارسال محموله‌های بنزین، از ایران قدردانی کرده بود. در مقابل مخالفان دولت ونزوئلا به شدت به این اقدام اعتراض کرده بودند.
نخستین نفتکش از پنج نفتکش حامل سوخت ایران روز ۲۵ می/ پنجم خرداد ماه، در بندر ال پالیتو ونزوئلا پهلو گرفت.
از سوی دیگر، خبرگزاری دولتی مهر روز شنبه ۱۰ خرداد ماه گزارش داد که محمد راستاد در ارتباط ویدئو کنفرانسی با کیتاک لیم، ضمن اعلام اعتراض ایران به مواضع خصمانه و غیرمتعارف دولت آمریکا و تهدید ناوگان دریایی و دریانوردان ایران، اقدام آمریکایی‌ها را خلاف قوانین تجاری، موازین حقوق بین‌الملل و ضوابط صنفی عنوان کرده است.
به نوشته این منبع، کیتاک لیم، رئیس سازمان جهانی دریانوردی نیز در پاسخ به این مقام ایرانی، با تأکید بر اینکه کشتیرانی بخشی حیاتی از زنجیره تأمین و تجارت است، گفته است:
«با نظر به کنوانسیون‌های آیمو نظیر کنوانسیون‌های ایمنی و حفاظت از محیط زیست، آیمو تلاش می‌کند مسیر لازم برای توسعه و سهولت در دریانوردی را برای کشورهای عضو فراهم کند، اما مسأله‌ای که ما در حال حاضر داریم موضوعی در سطح سیاسی است و باید با جزییات و دقت بیشتری موضوع را بررسی کنیم تا بتوانیم عملکرد کشتیرانی را ارتقا دهیم.»
او در ادامه با اشاره به ماده ب بند یک و ماده الف بند دو در کنوانسیون تأسیس آیمو در مورد محدودیت و تبعیض در کشتیرانی گفته است:
«انتظار داریم این مسأله از دیدگاه حقوقی مورد بررسی بیشتری قرار بگیرد تا بتوانیم به راه حلی مناسب برای این مشکل دست یابیم. در حال حاضر عملیات کارآمد دریانوردی در سرتاسر دنیا به ویژه در شرایط کنونی شیوع ویروس کرونا بسیار حائز اهمیت است و شیوع این ویروس روی همه چیز تأثیر گذاشته و کشتیرانی نیز از این قاعده مستثنی نیست.»
در همین زمینه
روسیه که مقادیرنجومی نفت وگازوبنزین دارند و ازحکومت ونزوئلا دفاع وحمایت می کنند انکار نفتکش ندارند که نفت وبنزین روسیه و آنهم مجانی تقدیم حکومت ونزودلا کنند زیراکه مردم روسیه حاضردرصحنه اجازه نمی دهند اگرپویتن بخواهد چنین کند…..ولی انکارحکومت پوتین دانسته حکومت اخوندی بررهشتادمیلون خش وخاشاک حکومت می کند پس بخشیدن از کیسه حاتم تائی ایران را می پسندد ولازمه روان شدن نفت وبنزین مفت ایران به ونزوئلا فقط یک تلفن ازسفیر روسیه درتهران به دربارخامنه ای است …
حقیقتگو / 30 May 2020
ایران-ونزوئلا
در حالی که تمام دنیا میخواستند بدانند عکس‌العمل آمریکا در برابر شکستن تحریمها و ارسال سوخت توسط ۴ کشتی حامل بنزین و مشتقات آن به کشوری که آنهم توسط آمریکا تحریم شده است چیست.
با پایین آمدن قیمت نفت در بازارهای جهانی و به کمتر از نصف رسیدن مصرف بنزین در داخل کشور ایران باید به فکر راه چاره می بود.یا باید تولید خود را کاهش میداد و یا نفت استخراج شده را انبار می کرد که در هر حالت این ایران بود که ضررمند اصلی این بازی دو سر باخت می بود، اما چرا آمریکا کاری در مقابل صادرات بنزین به ونزوئلا انجام نداد .در حالی که می دانست ایران بعد از پهلو گرفتن نفتکشهایش اقدام به جنگ روانی می کنند .
من در این مقاله کوتاه به چند دلیل اشاره میکنم.
اول: در آمد حاصل از فروش بنزین به ونزوئلا کمتر از یک درصد بودجه ایران است.
دوم: هزینه اجاره ۴نفتکش در حالی که ایران میتوانست تنها از یک نفتکش استفاده کند اما برای تبلیغ خارجی و تاثیر بر بار روانی در داخل کشور ریسک فرستادن نفتکشها را پذیرفت، پس نتیجه می گیریم کە ایران با این هزینه کمر شکن هیچ گونه درآمدی نداشتە است.
سوم: ایران میخواست آمریکا را وارد جنگی فرسایشی کند و ونزوئلا را نیز درگیر کند که آمریکا وارد این بازی نشد.
چهارم: مقدار بنزین صادر شده تنها میتواند مصرف بیست روز کشور ونزوئلا را در شرایط کرونایی تامین کند، که اگر در حالت عادی بود این مقدار بنزین برای یک روز کافی بود.
پنجم: هر دو کشور جایگاه مردمی خودشان را از دست داده اند و برای تثبیت قدرت دیکتاتوری در داخل کشورشان به چنین بازی نیاز داشتند.
ایوب محبی / 31 May 2020