یافتههای یک پژوهش نشان میدهد که شمار جمعیت جهان که در معرض آسیبهای سیل قرار میگیرند، تا پایان دهه حاضر میلادی دو برابر خواهد شد. تغییرات اقلیمی علت اصلی است. پژوهشگران هشدار داده اند که تا نیمه این قرن، «عدد و رقمها فاجعهبار خواهد بود.»
انستیتو منابع جهانی (World Resources Institute)، یک گروه پژوهشی بینالمللی در تازهترین مطالعه خود دریافته است که تا سال ۲۰۳۰ میلادی، ۱۴۷ میلیون تن در جهان در معرض آسیبهای ناشی از سیل قرار خواهند داشت. مناطق کنار رودخانهها و ساحلها این سیلابهای ویرانگر را تجربه خواهند کرد.
۱۰ سال پیش، شمار مردمی که در سرتاسر جهان در معرض سیل قرار داشتند، تنها ۷۲ میلیون تن بود.
بر اساس پژوهش انجامشده، خسارت سیلابها سالانه از ۱۷۴ میلیارد دلار در حال حاضر به ۷۱۲ میلیارد دلار خواهد رسید.
وضعیت تا ۲۰۵۰ از این هم بدتر خواهد شد و به نوشته گزارش، «عدد و رقمها فاجعهبار خواهند بود.» گزارش تخمین زده است که تا ۲۰۵۰، ۲۲۱ میلیون تن در معرض خطر سیل قرار خواهند داشت و هزینهی سالانه آن به ۱,۷ تریلیون دلار خواهد رسید.
تغییرات اقلیمی ناشی از گرمایش زمین به دست بشر عامل اصلی است. اما توسعه ناپایدار و تصمیم به ساخت سکونتگاههای پرجمعیت در مناطق سیلخیز و نیز فرونشست زمین به دلیل استفاده بیش از حد از آبهای زیرزمینی دیگر عوامل تشدید سیلابهای مخرب هستند.
در آستانه نوروز ۹۸ نیز بارشهای گسترده به سیلی بیسابقه در سرتاسر ایران انجامید. ۲۵ استان از ۳۱ استان کشور بهطور همزمان یا در فاصله زمانی کوتاه دچار سیل شدند و ۲۳۵ شهر و چهار هزار و ۳۰۴ روستا تحت تأثیر خسارات سیل قرار گرفتند. همچنین در جریان این سیلابها ۷۶ تن کشته و یکهزار تن زخمی شدند.
سیل ابتدای سال ۱۰ میلیون تن را تحت تأثیر قرار داد و نیم میلیون تن را آواره کرد که نیمی از آنها را کودکان تشکیل میدادند. خسارت سیل نیز چهار میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار برآورد شد که یکسوم آن به صنعت کشاورزی وارد شده است.
پس از آن سیل بار دیگر نیز استانهای جنوبی ایران، بهویژه سیستان و بلوچستان را درنوردید و دوباره با فرارسیدن بهار، سیل در چندین استان دیگر ایران جاری شد. این سیلابها نیز خسارتهای جانی و مالی به بار آورد.
آرمیدا آلیسجابانا، معاون دبیرکل سازمان ملل سهشنبه ۱۱ ژوئن سال گذشته در آیین افتتاحیه نخستین مجمع نوآوری آسیا و اقیانوسیه در سالن اجلاس تهران با اشاره به سیل ابتدای سال نوی شمسی در ۲۵ استان ایران گفته بود که چنین حوادثی به دلیل بحران اقلیمی ناشی از گرمایش زمین در غرب آسیا تکرار خواهند شد و خطر بلایای طبیعی از «تابآوری» ایران و دیگر کشورهای منطقه (یعنی میزان توان و تحمل نظاممند حکومتها برای مقابله با آنها) فراتر رفته است.
آلیسجابانا خواهان توجه دولتهای منطقه از جمله جمهوری اسلامی به محیط زیست و توسعه پایدار و نیز افزایش مقاومت زیرساختها در برابر بلایای طبیعی شده بود.