حوادث معدن در ایران به علت رعایت‌نکردن ایمنی کار و کارگر به شکل روزانه رخ می‌دهند اما همیشه به رسانه‌ها راه نمی‌یابند. هرچند مسئولان ایرانی از کاهش حوادث کاری در معدن‌ها خبر می‌دهند، سال گذشته ده‌ها معدنکار در حادثه‌های معدن جان‌شان را از دست دادند.

معدنکاران ایرانی در شرایط غیرایمن به کار مشغول‌اند ــ عکس: شفقنا

خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) در گزارشی با بررسی اخبار منجر به مرگ معدنکاران نتیجه گرفته است که دست‌کم ۴۵ معدنکار در ۱۳۹۸ در معدن‌ها جان‌شان را از دست داده‌اند.

وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و وزارت صنعت، معدن و تجارت (صمت) در ارائه آمار حوادث معدن و معدنچیان جان‌باخته نه تنها فعالانه عمل نکرده‌اند، بلکه سعی در پنهانکاری آن داشته‌اند.

علیرضا مظفری، مدیرکل بازرسی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ۲۶ دی ۹۸ در سمینار «ایمنی فعالیت‌های معدنی» در دانشگاه دامغان گفته بود که حوادث در معدن‌های ایران ۶۰ درصد کاهش داشته و تا انتهای دی تنها ۱۰ معدنکار درگذشته‌اند.

این ادعا نادرست بود. از ابتدای پاییز ۹۸ تا پایان دی، یعنی تنها در چهار ماه،‌ بر اساس اخبار منتشرشده در خبرگزاری‌های ایران ۱۸ کارگر معدن در حوادث کاری جان‌شان را از دست داده بودند.

حتی در روز نخست سال جاری هم یک کارگر راننده معدن نمک گرمسار بر اثر ریزش تونل درگذشت.

مرگ‌های قابل پیش‌گیری

علت‌های اصلی مرگ معدنکاران ایران ریزش سقف، انفجار، برق‌گرفتگی، گازگرفتگی و برخورد با ماشین‌آلات سنگین صنعتی است. همه این موارد قابل پیش‌گیری‌ هستند.

شهرام غریب، کارشناس ایمنی و بهداشت کار در گفت‌و‌گو با ایلنا علت بهبودنیافتن شرایط ایمنی کار در معدن‌های ایران را فقدان نظارت کافی و موثر دانست:

«متاسفانه در برخی بازرسی‌های ادارات کار از کارگاه‌ها شاهد هستیم که کارفرما تمام شرایط را به صورت مصنوعی کنترل کرده و عملاً برای بازرسان کار فرش قرمز ایمنی کار پهن می‌کنند. غالباً نیز فردای بازرسی شرایط کارگاه به همان حالت ناایمن قبل بازمی‌گردد و بازرسی‌ها بی‌نتیجه می‌شوند.»

غریب یک فقدان دیگر را برگزارنشدن «مانورهای حوادث کار» در معدن‌های ایران می‌داند. انجام مانور می‌تواند تجربه کارگران را برای مواجهه با لحظه بحرانی یا کمک به همکاران سانحه‌دیده‌شان آماده کند.

اشرف منصوری،‌ یک کارشناس ایمنی و بهداشت کار دیگر دراین‌باره به ایلنا می‌گوید که نظارت وزارت صنعت،‌ معدن و تجارت به تنهایی کافی نیست و باید بخشی از نظارت موثر را به تشکل‌ها و اتحادیه‌های کارگری و ان‌جی‌اوهای مستقل سپرد.

جمهوری اسلامی اجازه تأسیس تشکل‌ها و اتحادیه‌های مستقل و نهادهای نظارتی مستقل مردمی را بر خلاف قانون اساسی خودش و پیمان‌نامه‌های جهانی کار نمی‌دهد. این موضوع به افزایش جان باختن کارگران، به‌ویژه در معدن‌ها انجامیده است.


در همین زمینه: