اعتراضات سراسری آبان ۹۸ که در پی گرانی بنزین آغاز شد به سرعت بیش از ۱۰۰ شهر را فراگرفت. نقش کارگران در این اعتراضات چه بود و تشکل‌های کارگری و دیگر فعالان اجتماعی در قبال آن چه رویکری داشتند؟ سرکوب سنگین اعتراضات چه تاثیری بر روی مردم و مطالباتشان بر جای گذاشته و تاثیر آن بر جنبش کارگری چیست؟
علیرضا (بهروز) نوایی، عضو اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران ایران معتقد است این اعتراضات در تداوم اعتراضات دو دهه گذشته است و ابعاد آن بسیار گسترده‌تر از آن بود که اکنون به نظر می‌رسد. به باور این فعال کارگری، رویدادهای پس از سرکوب اعتراضات از جمله تجمع بازنشستگان در روز دوم دی مقابل مجلس نشان می‌دهد که سرکوب سنگین نمی‌تواند مانع از تداوم اعتراضات شود.
گفت‌و‌گو با علیرضا (بهروز) نوایی را در ادامه بشنوید:
عبدالکریم لاهیجی، رئیس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران و رئیس افتخاری فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر می‌گوید کشتار و جنایتی که در ایران انجام گرفته در چارچوب ماده ۷ اساسنامه‌‌رم دادگاه بین‌المللی جزایی قرار می‌گیرد.
عبدالکریم لاهیجی از شورای حقوق بشر سازمان ملل خواسته است، با توجه به موضع روز شش دسامبر (۱۵ آذر) کمیسر عالی حقوق بشر خانم میشل باشله و اعلامیه روز ۲۰ دسامبر (۲۹ آبان) ۱۶ کارشناس بین‌المللی حقوق بشر، باید کمیسیون تحقیق مستقل بین‌المللی برای رسیدگی به این جنایت بزرگ را تشکیل دهد.
دادگاه بین‌المللی جزایی در موردی مشابه و در پی تصمیم سازمان ملل در سال ۲۰۱۱ حکم جلب معمر قذافی، رهبر سابق لیبی را صادر کرده بود.
Faryad / 25 December 2019