وضعیت سلامت آرش صادقی، فعال مدنی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج مناسب نیست. در روزهای گذشته، خبرهایی از گسترش عفونت و از کار افتادن دست این زندانی سیاسی منتشر شد. گلرخ ابراهیمی ایرایی، همسر آرش صادقی و فعال مدنی و حقوق بشر که صبح سه‌شنبه یکم آبان با او ملاقات کرده است، در گفت‌و‌گو با «زمانه» با تأیید ازکارافتادگی دست او به شرح وضعیت سلامت این زندانی سیاسی پرداخت.
خانم ایرایی گفت که دست آرش صادقی از دو سه ماه پیش، از کتف تا سر انگشت‌ها کاملاً بی‌حس است، توان حرکت ندارد و ورم آن نسبت به پیش افزایش چشم‌گیری پیدا کرده. مسئولان زندان تا کنون علی‌رغم هماهنگی‌های انجام‌شده از اعزام آرش صادقی به بیمارستان خودداری کرده اند.
آرش صادقی اولین بار در روز ۱۸ تیر سال ۸۸ در مقابل دانشگاه علامه طباطبایی تهران، همراه تعدادی از دانشجویان معترض به نتایج انتخابات جنجال‌برانگیز ریاست جمهوری از سوی مأموران وزارت اطلاعات بازداشت و پس از ۹۰ روز به قید کفالت آزاد شد. او بار دیگر در اردیبهشت سال ۹۳ توسط اطلاعات سپاه بازداشت و پس از ۶ ماه حبس در اسفند ماه و با وثیقه ۶۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. زمانی که او به‌طور موقت از زندان آزاد شده بود، مأموران برای بازداشتش به خانه او یورش بردند که این امر موجب سکته و در نهایت فوت مادر آرش صادقی شد.
این فعال سیاسی آخرین بار در خرداد ماه سال ۹۵ در دادسرای شهید مقدس زندان اوین بازداشت و برای اجرای حکم ۱۹ سال حبس روانه زندان اوین شد.
گلرخ ابراهیمی ایرایی، فعال مدنی و حقوق بشر نیز سوم آبان ۱۳۹۵ به همراه همسرش آرش صادقی در منزل خود بازداشت شد و بدون دریافت احضاریه کتبی برای اجرای حکم شش سال حبس تعزیری به زندان اوین منتقل و پایان دوران محکومیتش در روز ۱۹ فروردین ۹۸ آزاد شد.
صادقی در آبان ماه ۹۵ به مدت ۷۰ روز دست به اعتصاب غذا زد و مهر ماه ۹۶ نیز از زندان اوین به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد.
آنچه برزندانیان سیاسی درطول گذشت چهل سال روا شده ومی شود که مابقی جمعیت ایران که شکرگذارانه ازانچه نصیب زندانیان شده ومیشود و شامل آنها و ابطی هم به آنها ندارد روزگار را گذرانده و می گذارنند و درست این چنین اعمال وکردار شباهت عجیبی به فضانوردانی دارد که درکره ماه دچارمشکل شده اند و خودشان ماندند با مشکل شان که نه امیدی به کمکی ازکره زمین نشینان می توانند باشند و درحقیقت قربانی علاقمندی به امور فضانوردی شده اند..کره زمین نشینان هم ازاخبارهای آنچنانی درمورد فضانوردان نکونبخت با خبرند وبسیاری هم می گویند خدارا شکر فضانورد نشدیم و بسیاری دیگرمی گویند چرا برای فضولی کردن به کره ماه رفته اند و اقشاردیگری می گویند اصلا” وابدا” به ماها ربطی ندارد چشمشان کور می خواستند فضانورد نشوند مگرشغل های دیگری برایشان نبود؟ البته زندانیان سیاسی درکره ماه توسط حکومتی درکره ماه دستگیرو زندانی نیستند بلکه درهمین کشوری که میلیونها کبک صفتانه سرهایشان به زیر برف بی تفاوتی و تحقیر وزجروتوهین پرستی فرو برده اند بسرمی برند..و زندانیان سیاسی برای لذت بردن از زندان نشینی و شکنجه ها و بیمارهای آنچنانی و مرگ را به چهره دیدن و آنهم بطور داوطابانه به زندتن نرفته اند بلکه قربانی بهترزیستی و رفاه و آزادی و حق وحقوق میلیونهامردمی که دربیرون زندان ها بسر می برند شده اند…بله فضانورد سیاسی آرش صادقی درکره ماه با بیماری و بدون دارو بسر می برد..وازهموطنانش درکره زمین نمی تواند تقاضای کمکی کند…ولی بفرمایئد درکدام محله آش و پلو و خورشت نذری ویا حتی لیوان شربتی میدهند چه قشون مردمی سراسیمه وار راهی آنجا میشوند چه سلام وعیکم های گرمی و ملوسک نماهای آنچنانی و دعای آنچنانی بربرپا کننده مراسم نذری روا میشود..
حقیقتگو / 23 October 2019