زنان از راهروهای تاریک گذشتند و چمن سبز و نور آفتاب را از دور دیدند. چندهزار زن برای نخستین بار با خرید بلیت، داخل ورزشگاه آزادی شدند تا بازی ایران و کامبوج را ببینند. بازی‌ای که برای مردان چندان جذاب نبود و سکوهای «مردانه» خالی ماندند.

زنان پس از چهار دهه رسما به ورزشگاه رفتند

بسیاری چند ساعت زودتر به ورزشگاه رفته بودند. خیلی‌ها بلیت نداشتند اما می‌خواستند از فرصت به وجود آمده استفاده کنند: هم اعتراض کنند، هم شاید شانس برای ورود بیابند. هرکس بلیت داشت وارد شد. از بلندگوها صدایی پخش می‌شد که می‌گفت: «خواهران عزیز لطفاً حجاب اسلامی را رعایت فرمایید. از ورود خواهرانی که موفق به دریافت بلیط نشده‌اند تا آخرین دقیقه جلوگیری خواهد شد، خواهران عزیز لطفاً همکاری با نیروی انتظامی و پلیس داشته باشید.»

زنان با پرچم و کلاه‌های هواداری روی سکوها نشستند و با شور و هیجان شعار دادند. ماموران زن نیروی انتطامی هم مدام به تذکر دادن مشغول بودند. یکی از تماشاگران گفت مدام به آنها گفته می‌شد که «می‌خواهند کاری کنند که دفعه آخری باشد که به ورزشگاه می‌آیند؟» برخوردهای پلیسی هم کم نبود: از تهدید به وجود دوربین‌های «نفر زن» و حضور ماموران لباس شخصی که با کسانی که از ماموران فیلم و عکس بگیرند، برخورد خواهند کرد و اینکه در دست گرفتن پرچم‌هایی که آرم الله نداشته باشند، ممنوع است.

مردان گزارش کردند که به آنها اجازه داده نشده که روی سکوهایی که بلیت آن را خریده بودند بنشینند، بلکه آنها را به چند سکو دورتر منتقل کرده‌اند. آنها گفتند تعداد مردانی که با بچه‌های کوچک آمده بودند هم ملموس بود؛ نشانه‌ای از اینکه احتمالا خیلی از مردان همراه زنان و اعضای خانواده خود به استادیوم رفته بودند.

در میان زنانی که برای تماشای مسابقه ایران و کامبوج به ورزشگاه رفتند، هم زنان جوان دیده می‌شدند، هم میانسالان، هم محجبه‌ها و هم کسانی که مشخص بود نسبت به حجاب اجباری اکراه دارند.

با وجود اینکه تاکید می‌شد زنان بیرون استادیوم راهی به داخل نخواهند داشت، نهایتا اعلام شد که سکوهای حالی برای زنان خارج از استادیوم باز خواهد شد و یک جایگاه به زنان بیرون از استادیوم اختصاص یافت. اما تا آخرین دقایق بازی گزارش می‌شد که زنان بسیاری اجازه ورود به ورزشگاه را نیافته‌اند.

تلویزیون ایران گزارش زنده مسابقه را پخش کرد اما جز چند تصویر معدود، نمایی از زنان در ورزشگاه نشان نداد. گزارشگر مسابقه، مهدی احمدی هم تا دقیقه ۴۰ بازی اشاره‌ای به حضور زنان در ورزشگاه نکرد.

زنان اما در قلب تصاویر عکاسان بودند و در تشویق و شعار دادن کم نگذاشتند. شعاری که قلب خیلی‌ها را تکان داد این بود: «دختر‌ آبی، جای تو خالی.» اما همین شعار هم با واکنش ماموران مواجه شد و زنان را تهدید کردند که در صورت تکرار آن با آنها برخورد خواهد شد. فیلمی منتشر شد که نشان می‌داد ماموران زن به دختری که شعار «دختر آبی ایران، نام تو جاویدان» را در دست داشته، حمله کردند و قصد دستگیری او را داشتند.

ورود زنان به ورزشگاه‌ آزادی پس از وقفه‌ای چند دهه‌ای بیش از هر چیز محصول مقاومت آنها و فشارهای بین‌المللی بود. مقامات و مسئولان جمهوری اسلامی تحت فشار فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) به ورود همچنان محدود زنان به ورزشگاه آزادی رضایت دادند و چند جایگاه مختص به زنان را برای بلیت فروشی مشخص کردند.

فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) پس مرگ سحر خدایاری (دختر آبی) و تشدید اعتراضات علیه ممنوعیت ورود زنان به استادیوم‌های فوتبال در ایران، هیأتی را برای بازدید از ورزشگاه آزادی به تهران اعزام کرد. این هیأت پس بازگشت از تهران، شنبه، ۲۱ سپتامبر/ ۳۰ شهریور با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد استادیوم آزادی آمادگی پذیرش بدون محدودیت زنان را برای مسابقه پیش‌روی تیم‌های ملی ایران و کامبوج دارد و زنان ایرانی باید اجازه ورود به استادیوم‌های فوتبال را داشته باشند.

فیفا ناظرانی را برای بررسی وضعیت حضور زنان در این مسابقه به ایران فرستاده، اما این ناظران تا لحظه تنظیم این گزارش از اظهارنظر درباره این موضوع خودداری کرده‌اند.