شمار زیادی از فعالان از حوزه‌های مختلفی چون کارگری، دانشجویی، حقوق زنان و حقوق اقوام و دگراندیشان، که شامل روزنامه‌نگاران، فعالان آنلاین، نویسندگان و هنرمندان و افرادی از جامعه بهایی می‌شود، در ماه‌های اخیر دستگیر شده‌اند. هنوز شماری از زندانیان گمنام اعتراض‌های دی ۹۶ نیز در زندان به سر می‌برند. به گزارش گروه «اطلس زندان‌های ایران»، وابسته به «اتحاد برای ایران»، هم اکنون ۶۶۶ زندانی سیاسی در زندان‌های ایران محبوس‌اند.

دستگیری‌ها پرشمارند. در وضعیتی فشار و سرکوب شدت گرفته است که فقر و فلاکت دامن‌گستر شده و ذهن توده مردم درگیر مشکل معیشت است. همدلی با دستگیرشدگان قوی است اما شکل فعالی ندارد. حمایت کنشگران از دستگیرشدگان در دنیای مجازی پیش می‌رود، اما در اینجا نیز مشکلاتی بروز می‌کند. گروه‌های مختلف دیگر فعالان مدنی را به سکوت،‌ بی‌عملی یا کوتاهی درباره زندانیان سیاسی نزدیک‌تر به خود متهم می‌کنند. برخی دیگر می‌گویند که توجه به عده‌ای از زندانیان سرشناس‌تر، موجب غفلت از توجه به دیگر زندانیان شده است.

کارهایی مثل هشتگ‌زدن یا صدور بیانیه و جمع‌آوری امضا وقتی به شکل اصلی کنشگری تبدیل شود، کم‌اثر می‌شود. در این شرایط بررسی انتقادی از شیوه‌های معمولی کنشگری ضروری به نظر می‌رسد.

«زمانه» در این باره از شماری از فعالان و تحلیلگران نظرسنجی کرد. پرسش این بود: «چگونه می‌توان به شکلی موثر از زندانیان سیاسی حمایت کرد و شیوه‌های حمایت از آنها را ارتقا داد؟»

اگر شما هم به عنوان فرد یا گروهی فعال دراین‌باره نظری دارید، لطفاً آن را با ما از طریق این آدرس ایمیل در میان بگذارید: [email protected]

شماری از زندانیان سیاسی کنونی ــ این عکس به هیچ وجه نماینده تمام زندانیان سیاسی کنونی جمهوری اسلامی نیست

▪️ «بسیج از پایین، نه جلب حمایت از بالا» ــ کمیته عمل سازمانده کارگری

از متن: «زندان‌های جمهوری اسلامی مملو از زندانیان سیاسی است، اما تنها تعداد انگشت‌شماری امتیاز داشتنِ «کارزارهای دفاعی» را پیدا می‌کنند. عموماً جناح‌های سیاسی که دست بالا را در رسانه‌ها دارند تعیین می‌کنند که چه کسانی چهرۀ شاخص کارزارهای دفاعی شوند و چه کسانی حذف.» [ادامه مطلب]

▪️ «مدافعین زندانیان در هر شهری کمیته‌های محلی ایجاد کنند» ــ کمپین حمایت از بازداشت‌شدگان هفت‌تپه و زندانیان ترقی‌خواه

از متن: «دستگیری‌های دادگاه اول هفت تپه، خط بطلانی بر این ادعاست که گویی تمام فعالیت‌ها به دنیای مجازی محدود است. همچنین حضور روزمره و دائمی خانواده‌ها و دوستان بازداشت‌شدگان در مقابل زندان اوین و تجمعات نسبتا گسترده‌ در کشورهای مختلف … اشکال دیگری از این فعالیت های خارج از دنیای مجازی هستند.» [ادامه مطلب]

▪️ «ضرورت هم‌افزایی در برابر چهاردهه تجربه و دانش سرکوب» ــ ک. م.، فعال سیاسی و مدنی در ایران

از متن: «فراموش نکنیم که سرکوب علاوه بر امکانات فوق العاده ی مادی و فراقانونی، چهار دهه تجربه و دانش سرکوب را با خود حمل می کند. به این اعتبار، رسیدن به موثرترین شکل هم افزایی در برابر آن ضرورتی فوری و حیاتی دارد.» [ادامه مطلب]

▪️ «حمایت جنبه‌های گوناگونی دارد» ــ شیوا نظرآهاری، فعال حقوق بشر و حقوق زنان

از متن: «راه‎اندازی کمپین‎های مختلف در فضای حقیقی و مجازی اگرچه خوب است اما کافی نیست. زندانی و خانواده‏‌اش در زمان دستگیری علاوه بر آنکه نیاز دارند تا نزد افکار عمومی فراموش نشوند، در سایر امورات‌شان تنها هستند.» [ادامه مطلب]

▪️ «خارج‌نشین‌ها مراقب باشند به خطرات برای کنشگران ساکن ایران دامن نزنند» ــ سپیده جدیری، شاعر و کنشگر زنان

از متن: «حکومت نقش اصلی را در سرکوب و بازداشت کنشگران و دگراندیشان ایفا می‌کند، اما خود ما به عنوان کنشگر خارج‌نشین نیز باید حواس‌مان باشد که خواسته یا ناخواسته کار را برای کنشگران ساکن ایران دشوارتر نکنیم و به خطراتی که ممکن است گریبان‌گیرشان شود دامن نزنیم.» [ادامه مطلب]

▪️ «اعتراضات مستمر مردمی نقش اصلی را در  آزادی  زندانیان سیاسی ایفا می‌کند» ــ شیوا محبوبی، سخنگوی کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی

از متن: «اگر تمام تشکلها و احزاب و شخصیتها  هم صدا  تمام امکانات و موقعیت خود را به کار بگیرند و کل رژیم … را مورد حمله  و فشار  قرار بدهند، از تمام امکاناتشان در سطح دنیا استفاده کرده و خواستار آزادی فعالین زنان و کارگری و سایر زندانیان سیاسی شوند، به نظر من  رژیم عقب نشینی خواهد کرد. ». [ادامه مطلب]

▪️ «شبکه‌های همبستگی منطقه‌ای و جهانی ایجاد کنیم» ــ فریدا آفاری، پژوهشگر چپ‌گرا و عضو اتحاد سوسیالیست‌های خاورمیانه

از متن: «به محدودیت های سازمان های حقوق بشری واقف باشیم.  شبه ضد امپریالیسم بسیاری از فعالان چپ را به چالش بکشیم که   انتقاد از جمهوری اسلامی  را برابر با حمایت از ترامپ و نتانیاهو و بن سلمان می دانند.   روشن کنیم که همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران یکی از راه های مبارزه با رشد اقتدارگرایی جهانی است». [ادامه مطلب]

▪️ «لازم است به خودمان تلنگر بزنیم» ــ منیره برادران،فعال و نویسنده چپ‌گرا

از متن: «برای برانگیختن فضائی که در آن احساس همبستگی احساس شود، شاید لازم باشد به خودمان تلنگر بزنیم. وجدان مان را فراخوانیم. آنکس که اکنون زندانی سیاسی است، عضوی از پیکر من است». [ادامه مطلب]

▪️ «دفاع از زندانی سیاسی و دفاع از آزادی بیان دو عرصه جدایی ناپذیرند» ــ پریسا پوینده، از مسئولان کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی

از متن: «امروزه دفاع مستمر، سازمان یافته و موثر از زندانی سیاسی و آزادی بیان از نظر من در دو عرصه متفاوت اما همزمان و موازی با هم به پیش میرود. مبارزه در این دو عرصه آلترناتیو همدیگر نیستند. موثرتر و قویتر پیش رفتن فعالیت در هر کدام از این عرصه ها، مستلزم وجود دیگری است». [ادامه مطلب]

▪️ «پراکندگی سیاسی و نظری، فرقه‌گرائی و عدم مدارای سیاسی اپوزیسیون وحدت عمل جدی را ناممکن می‌کند» ــ هایده مغیثی، پژوهشگر ارشد و استاد بازنشسته دانشگاه یورک در تورنتو

از متن: «پاسخ به این پرسش هم ساده و هم دشوار است. پاسخ ساده وحدت عمل برای بسیج امکانات وسیع انسانی، فکری و مالیِ میلیون ها ایرانیِ مخالف رژیم اسلامیِ خارج از کشور در دفاع از زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران است.» [ادامه مطلب]

▪️ «باید تشکل‌یابی و سازماندهی منسجم داشته باشیم» ــ الهام هومین‌فر، جامعه‌شناس

از متن: «برای پاسخ به این سوال باید شرایط هر جامعه و ساختار قدرت را در نظر گرفت. دولت سرکوبگر مشخصه بارز ساختار قدرت ایران است. این دولت مانع مهمی برای هرگونه کنشگری منسجم و برنامه ریزی شده است.» [ادامه مطلب]

▪️ «دفاع از زندانیان سیاسی خود گرفتار چرخه سرکوب می‌شود» ــ رئوف کعبی، عضو ائتلاف «همبستگی برای آزادی و برابری در ایران»

از متن: «برای تغيير، نياز هست که گفتمان مشترک (برای نمونه فعاليت برای لغو حکم اعدام، دفاع از همه زندانيان سياسی و عقيدتی، …) به عمل مشترک و همگرا برسد. اين کار به الزام ربطی به تحليل و يا ارزيابی و چشم انداز سياسی و يا تاکتيک و استراتژيهای سياسی ندارد به شرطی که معيار مقدم و شايد تنها معيار، همگرائی و اشتراک در آن عرصه معين باشد.» [ادامه مطلب]

▪️ «در حمایت از زندانیان سیاسی به دنبال “پرونده جذاب” نباشیم» − کاوه کرمانشاهی، سخنگوی شبکه حقوق بشر کردستان

از متن: «تا زمانی که این نگاه تبعیض‌آمیز و تفکیک‌مدار در بطن حرکت‌های حمایتی وجود دارد، تا وقتی که نگاه‌ها تنها روی «اوین» و «رجایی شهر» متمرکز است، تا زمانی که نام تعدادی از زندانیان سیاسی سرشناس مرتبا تکرار می‌شود و باقی زندانیان به «عدد» تقلیل می‌یابند، تا وقتی که همین امکانات محدود موجود را به یک اندازه در بین زندانیان سیاسی تقسیم نکنیم، در عمل شاهد شکل‌گیری حرکتی جمعی و موثر در حمایت از تمام زندانیان سیاسی نخواهیم بود. حمایت از زندانیان‌مان باید به یک انگیزه و دلیل برای کار مشترک تبدیل شود.» [ادامه مطلب]