چکیده سخنان موسوی تبریزی به عنوان یک شخصیت‌ اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با اعتماد را می‌توان در یک جمله بیان کرد: «کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ اشتباه بود اما حق زندانیان هم جز اعدام نبود.» سر دیگر ماجرا به مصطفی پورمحمدی به عنوان یک چهره اصول‌گرا برمی‌گردد که سه هفته قبل اعلام کرده بود وقت تسویه حساب با مخالفان فرارسیده است. بخشی از دوقطبی انتخابات در نظام جمهوری اسلامی.

سید حسین پورمیرغفاری ملقب به آیت‌الله سید حسین موسوی تبریزی درباره کشتار ۶۷: برخورد کلی اشتباه بود اما مسلماً حقشان اعدام بود

سید حسین پورمیرغفاری ملقب به آیت‌الله سید حسین موسوی تبریزی (متولد ۱۳۲۶، تبریز) دبیر مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم و رئیس سابق خانه احزاب، یکی از چهره‌های اصلاح‌طلب در حوزه علمیه قم و صادرکننده حکم اعدام است. موسوی تبریزی در دوران رهبری آیت‌الله خمینی دادستان کل انقلاب و از نخستین کسانی بود که حکم شلاق در ملا عام را باب کرد. او که داماد حسین نوری همدانی از مراجع تقلید شیعه است، مدارج ترقی در دهه نخست انقلاب را در استان آذربایجان طی کرد. از جمله اقدامات او در سمت ریاست کل دادگاه‌های انقلاب در استان آذربایجان شرقی و غربی تصرف دفتر حزب خلق مسلمان در تبریز و خلع سلاح اعضای کمیته‌های این حزب و اعدام برخی از نفرات این گروه بود. او سپس در انتخابات مجلس شورای اسلامی شرکت کرد و به سمت نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی انتخاب شد. حسین موسوی تبریزی در پاسخ به پرسش خبرنگار اعتماد که چرا «معمای ۶۷» حل نمی‌شود، به محمد ری‌شهری ارجاع داد:

«این سؤال را باید از آقای ری‌شهری بپرسید که آن زمان وزیر اطلاعات بود و شروع آن ماجرا از وزارت اطلاعات بود.»

موسوی تبریزی سپس اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ را به عملیات مرصاد (فروغ جاویدان) و درخواست ری‌شهری از خمینی برای تعیین تکلیف زندانیان مجاهد مرتبط می‌کند.

 ۱۹ مرداد ۱۳۹۵ سایت آیت‌الله حسینعلی منتظری، فایل صوتی اظهارات او در مرداد ۱۳۶۷  در حضور حسینعلی نیری (حاکم شرع) علی قدوسی (دادستان کل) مرتضی اشراقی، (دادستان انقلاب) و مصطفی پورمحمدی (نماینده وزارت اطلاعات) را منتشر کرد. آیت‌الله منتظری از کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ به عنوان «بزرگ‌ترین جنایت» جمهوری اسلامی یاد می‌کند. آیت‌الله منتظری در بخشی از سخنانش با اشاره به نقش احمد خمینی و وزارت اطلاعات برای «برنامه‌ریزی اعدام زندانیان سیاسی از سال‌ها قبل»، می‌گوید احمد خمینی از چند سال قبل از این اعدام‌ها معتقد بوده همه اعضای سازمان مجاهدین خلق حتی کسانی که نشریات این سازمان را مطالعه می‌کنند باید اعدام شوند.

موسوی تبریزی در گفت‌وگو با اعتماد درباره این روش می‌گوید: «برخورد کلی اشتباه بود.»

و با این‌حال با تکیه بر عملیات مرصاد و با اشاره به تاریخ صدر اسلام برای توجیه کشتار می‌گوید:

«مسلماً حقشان اعدام بود. حکم شرعی برای گروهی که به یک کشور مسلمان حمله می‌‌کنند و همه آنهایی که حاضرند به حمله‌وران متعهد بمانند، در زمان امیرالمومنین هم اعدام بود. حتی حضرت‌ علی فرموده‌اند: آنهایی را که توبه نکرده‌اند و در حال فرار هستند بگیرید.»

موسوی تبریزی اما از  آن غافل نمی‌ماند که از خود سلب مسئولیت کند:

«البته من آن زمان مسئولیت نداشتم و مجلسی بودم، اما می‌دانم که آقای منتظری گفته بودند این قضیه در آینده برای نظام و انقلاب بد تمام می‌‌شود.»

مصطفی پورمحمدی اوایل مرداد سال جاری در گفت‌وگو با هفته‌نامه «مثلث» کشتار ۶۷ را به اصابت «خمپاره‌ای در جنگ به یک روستا» تشبیه کرد:

«اگر در جنگ یک خمپاره به سمت دشمن شلیک کنیم و بخورد به روستای کنار آنها باید پاسخ بدهیم که چرا به روستا خورد؟»

پورمحمدی در ادامه این گفت‌وگو پرسشگری درباره  «کشتار ۶۷» را معادل «حماقت دانست و اعلام کرد که برخلاف آنچه که روزنامه اعتماد جلوه می‌دهد معمایی در کار نیست، بلکه وقت تسویه حساب است:

 «ما هنوز تسویه‌حساب نکرده‌ایم. اکنون وقت این حرف‌ها نیست، وقت تسویه‌حساب است. به دلیل فضای روانی یا جهالت و حماقت عده‌ای ما بدهکار شده‌ایم؟ ما باید پاسخ بدهیم؟»

نخستین بار در انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ بحث کشتار ۶۷ در فضای سیاسی و رسانه‌ای ایران مطرح شد. بعدها در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ و ۹۶ کشتار ۶۷ در کنار پرونده حصر مجدداً مطرح شد. اکنون که انتخابات مجلس شورای اسلامی در راه است طرح این موضوع سبب شگفتی نیست.

بیشتر بخوانید: