ساینس دیلی − پژوهش‌گران دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا-سن‌دیه‌گو، طی گزارشی که در نسخه آنلاین شماره هشتم ژوئیه نشریه Nature Medicine انتشار یافته برنهاده‌اند که ساز و کار زیستی ِ آفتاب‌سوختگی – که همان عکس‌العمل التهاب‌آور و دردآلوده دستگاه ایمنی‌مان به پرتوهای فرابنفش خورشید باشد – حاصل آسیب‌های وارده به RNA سلول‌های پوستی است.
به‌گفته این دانشمندان، شاید این یافته‌ها بالاخره راه پیشگیری از التهاب پوستی را پیش پای‌مان بگذارند و اشاراتی هم به ضوابط پزشکی و فرآیندهای درمانی‌شان داشته باشند. ریچارد گالو (Richard Gallo)، استاد پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا-سن‌دیه‌گو که سرپرست این پژوهش بوده می‌گوید: “بیماری‌هایی نظیر پسوریازیس را می‌شود از طریق پرتودرمانی ِ فرابنفش درمان کرد؛ اما ضایعات جانبی آن می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. یافته‌های ما راهی پیش پای‌مان گذاشته تا تأثیرات مثبت پرتودرمانی را بگیریم و بیماران‌مان را هم از خطر پرتوهای مضر فرابنفش، مصون داریم. همچنین برخی افراد، همچون مبتلایان به لوپوس، حساسیت بیشتری به پرتوهای فرابنفش دارند، که ما درصددیم ببینیم آیا می‌شود از طریق سد کردن فرآیندی که بدان پی برده‌ایم، کمکی به آن‌ها کرد یا نه”.
عکس میکروسکوپی از سلول‌های پوستی
گالو و نویسنده اصلی این مقاله، ژامی برنارد (Jamie Bernard) که پژوهش‌یار فوق‌دکتراست، به اتفاق همکارانشان متوجه شده‌اند اشعه UVB قابلیت شکستن و درهم پیچاندن میکرو-RNAهای غیرکدبندی‌شده را دارد – نوع به‌خصوصی از RNA که هیچگونه دخالت مستقیمی در تولید پروتئین ندارد. سلول‌هایی که اشعه دیده‌اند، این RNA تغییرشکل‌یافته را رها کرده و سلول‌های سالم همسایه‌شان را هم تحریک می‌کنند و لذا فرآیند زنجیرواری به‌شکل واکنش التهاب‌آور دستگاه ایمنی‌مان به‌منظور حذف سلول‌های آسیب‌دیده، کلید می‌خورَد. این فرآیند را ما به‌شکل آفتاب‌سوختگی می‌بینیم و حس می‌کنیم.
گالو در این‌باره می‌گوید: “عکس‌العمل التهابی [پوست]، برای شروع فرآیند ترمیم سلولیْ مهم است. همچنین معتقدیم که فرآیند التهاب پوستی، سلول‌های به‌شدت آسیب‌دیده را تا پیش از سرطانی شدن‌شان نابود می‌کند. البته چنین فرآیندی ناقص است و با شدت یافتن پرتوهای فرابنفش، احتمال سرطانی شدن سلول‌ها هم افزایش می‌یابد”. او می‌گوید هنوز معلوم نیست که مؤلفه‌هایی نظیر جنسیت، تغییر رنگ پوست و ساختار ژنتیک فردی، چگونه در ساز و کار آفتاب‌سوختگیْ دخالت می‌کنند. “ژنتیک، ارتباط نزدیکی با قابلیت مقاومت علیه مضرات پرتوهای فرابنفش و بروز سرطان‌های پوستی را دارد. از طریق مدل‌سازی‌های ژنتیکی موش‌ها متوجه شده‌ایم که ژن‌های به‌خصوصی قابلیت تغییر نحوه آفتاب‌سوختگی موش‌ها را دارند. انسان‌ها هم میزبان ژن‌های مشابهی هستند، اما معلوم نیست اگر [این سلول‌ها] متحمل جهش‌هایی هم بشوند، آیا عکس‌العمل‌شان در قبال اشعه خورشید عوض خواهد شد یا نه”.
