دادستان مرکز استان فارس گفته است که مهدی حاجتی، نماینده شورای شهر شیراز به یک سال حبس و دو سال تبعید به طبس محکوم شده است. حیدر آسیابی همچنین پرونده حاجتی را امنیتی دانسته و گفته که او تا کنون هیچ درخواستی مبنی بر عفو و تخفیف مجازات نداده است. نماینده شورای شهر شیراز در پی حمایت‌ و پیگیری حقوق زندانیان بهایی بازداشت شد. حکم تبعید او به طبس در حالی صادر شده که این شهر از چند سال پیش از فهرست شهرهای تبعیدپذیر کشور حذف شده بود.

مهدی حاجتی به یک سال حبس و دو سال تبعید به طبس محکوم شده است / عکس از آرشیو

به گزارش خبرگزاری دولتی دانشجویان ایران (ایسنا)، دادستان مرکز استان فارس از امنیتی بودن پرونده مهدی حاجتی، نماینده شورای شهر شیراز خبر داد و گفت «بر اساس شواهد و مدارک از سوی دادگاه صالحه به تحمل یکسال زندان و دو سال تبعید به طبس محکوم شده است.»

مهدی حاجتی متولد ۱۳۵۸ از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب، نایب رئیس کمیسیون عمران، حمل و نقل و ترافیک و رئیس کمیسیون حقوق شهروندی پنجمین دوره شورای شهر شیراز است.

حاجتی بار اول ۵ مهر ۱۳۹۷ بازداشت شد. دلیل بازداشت او پیگیری دستگیری شماری از بهاییان در این شهر بود و ایرنا در آن تاریخ علت دستگیری او را حمایت از «فرقه ضاله» بهاییت عنوان کرد.

پس از صدور حکم حبس برای او ماموران اجرای احکام حاجتی را بار دیگر یک‌شنبه ۱۲ خرداد برای اجرای حکم یک سال حبس در منزل شخصی‌اش بازداشت و به زندان عادل‌آباد شیراز منتقل کردند.

پروانه مافی، نماینده تهران و عضو کمیسیون شوراهای مجلس شورای اسلامی دوشنبه ۱۳ خرداد در واکنش به زندانی شدن مهدی حاجتی گفته بود که برای پیگیری این موضوع در مجلس لازم است شورای شهر شیراز یا خانواده حاجتی شکایتی را به این نهاد ارائه دهند. قاسم میرزایی‌نکو، عضو دیگر کمیسیون شوراهای مجلس شورای اسلامی نیز اعلام کرد که این موضوع را با رئیس کمیسیون شوراها در میان می‌گذارد.

دادستان شیراز اما در واکنش به این اظهارات گفت: «در نظر گرفتن عفو و اعطای هرگونه تسهیلاتی به زندانیان، در صلاحیت مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس نیست و فقط دستگاه قضائی می‌تواند در این خصوص ورود کند.»

آسیابی اتهام مهدی حاجتی، را اقدام علیه نظام دانست و گفت او اکنون در حال گذراندن دوران محکومیت خود در زندان است و تاکنون هیچ درخواستی مبنی بر عفو یا تخفیف مجازات ارائه نداده.

آسیابی همچنین گفته است که اتهام حاجتی امنیتی است و ربطی به توئیت او ندارد.

حاجتی در توییتر خود نوشته بود:

«۱۰ روز گذشته را به هر دری زده‌ام تا دو دوست بهایی بازداشت‌شده آزاد گردند و به نتیجه نرسیده‌ام. نسل ما موظف است مادامی که مقابل دشمنان خارجی ایستاده است در تلاش برای اصلاح رویه‌های قضایی و سایر اموری که عدالت اجتماعی را به خطر انداخته، کم نگذارد.»

او در حالی به تبعید در طبس محکوم شده است که عبدالجواد پارسافر، دادستان عمومی و انقلاب شهرستان طبس ۶ تير ۱۳۹۳ گفته بود: «با پیگیری مقامات قضایی طبس و صلاحدید قوه قضاییه این شهرستان از لیست شهرهای تبعید پذیر حذف شده است.»

افزایش فشارها بر جامعه بهاییان

بر اساس آمار منابع غیررسمی بیش از ۳۰۰ هزار بهایی در ایران زندگی می‌کنند اما قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی‌گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. بر همین اساس در طول سال‌های پس از انقلاب ۵۷ حقوق بهاییان در ایران همواره به صورت سیستماتیک نقض شده است.

بازداشت حاجتی نیز در حالی صورت گرفت که در روزهای قبل از آن برخی رسانه‌های نزدیک به نهادهای امنیتی خبر بازداشت دست‌کم ۴۰ شهروند بهایی در شیراز را در یک عملیات برنامه‌ریزی شده داده بودند.

فشارها همچنان بر جامعه بهائیان ادامه دارد. از جمله در سمنان یلدا فیروزیان و بهنام اسکندریان، و اردشیر فنائیان بیش از یک ماه و نیم است که در بازداشت هستند. از فیروزیان و اسکندریان در این مدت هیچ خبری در دست نیست، و فنائیان تنها یک بار فرصت دیدار با پدرش را یافته، و پدر او بعد از این دیدار فوت کرده است. از او نیز جز این یک دیدار خبری در دست نیست.

چندی پیش دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در دفتر ژنو سازمان ملل، اظهار داشت: «سرکوب بهائیان در ایران به حدی رسیده که اکنون حتی گلاب‌گیری هم بهانه‌ای برای سرکوب و آزار آن‌ها شده است.»

بنابر گزارش‌های مورد اشاره او، مأموران دولتی به منازل و انبارهای چندین شهروند بهائی در روستای مازگان نزدیک قمصر یورش بردند و دیگ‌ها و وسائلی که آن‌ها برای گلاب‌گیری از آن استفاده می‌کردند را ضبط و توقیف کرده اند.

علائی گفت: «این هم روش دیگری از طرف مسئولین حکومت ایران برای اجرای برنامه‌ای سیستماتیک و منظم است که بهائیان را از امرار معاش محروم کنند.»

به رغم اینکه وسایل ضبط شده روز بعد به صاحبانشان پس داده شد، مأمورین از اهالی روستا تعهد شفاهی گرفتند که دیگر نگذارند آنان گلاب گیری کنند و از این طریق آن‌ها را امرار معاش محروم کرده‌اند.

به گفته علائی، بهائیان این منطقه از چند دهه پیش از سوی مقامات محلی با محدودیت‌های مختلف اقتصادی نظیر خرید کالا و محرومیت از خدمات اجتماعی روبرو شدند.


در همین زمینه: