دهمین شماره «آوای تبعید» به کوشش اسد سیف منتشر شد. این شماره به داستان‌نویسی ایران در تبعید اختصاص دارد.
دهمین شماره «آوای تبعید» مجموعه‌ای است از ۲۶ داستان و ۱۳ مقاله پیرامون داستان‌نویسی که در مجموع تصویری از شاخه‌ای از داستان‌نویسی ایران که بعد از انقلاب ۱۳۵۷ در خارج از کشور شکل گرفت و تا امروز نیز همچنان پای برجاست ارائه می‌دهد. در این شماره از «آوای تبعید» از مرتضا میرآفتابی، نویسنده تبعیدی و عضو کانون نویسندگان ایران که در لس‌آنجلس در یک سکوت خبری درگذشت نیز یاد شده است.
اسد سیف، نویسنده و منتقد در مقدمه دهمین شماره «آوای تبعید» یادآوری می‌کند که در نخستین بخش این نشریه نمونه‌هایی از آثار داستان‌نویسان ایرانی ساکن خارج از کشور ارائه شده بی‌آنکه «آوای تبعید» بخواهد پاسخگوی پرسشی باشد.
در این شماره داستان‌هایی از رضا اغنمی، بیژن بیجاری، شریفه بنی‌هاشمی، محسن حسام، نسیم خاکسار، هادی خرسندی، فیروزه خطیبی، خسرو دوامی، حسین دولت‌آبادی، قاضی ربیحاوی، حسین رحمت، حسن زرهی، فریده شبانفر، شهلا شفیق، رضا فرخفال، فریبا صدیقم، فهیمه فرسایی، محمود فلکی، مسعود کدخدایی، ناهید کشاورز، بهرام مرادی، مریم مردانی، مهرنوش مزارعی، فرشته مولوی، حسین نوش‌آذر و ابراهیم محجوبی منتشر شده است.
زبان داستان‌ها گوناگون، تم‌ها متنوع و شخصیت‌ها از لایه‌های مختلف اجتماعی‌اند و ریتم داستان‌ها هم در مجموع آرام‌تر از داستان‌های ادبیات تبعید در سال‌های گذشته است.
نخستین شماره «آوای تبعید» در خرداد ۹۶ در ۳۵۰ صفحه منتشر شد. هر شماره «آوای تبعید» به موضوعی اختصاص دارد و آن موضوع ویژه را سردبیر مهمانی به عهده می‌گیرد. دست‌اندرکاران «آوای تبعید» اعلام کرده‌اند که قصد دارند صداهای گوناگون را بازتاب دهند.
اسد سیف در گفت‌وگو با «زمانه» تبعید را به مرزهای جغرافیایی و تعریف کلاسیک آن محدود نمی‌بیند، بلکه این مفهوم را در انطباق با جهان معاصر می‌شناسد:
«در جهان معاصر تبعیدی کسی است که به دنیایی بزرگ‌تر پرتاب شده است. برای نمونه از ایران به غرب (…) در ایران امروز هستند کسانی که حتا از دین خود نیز تبعید شده‌اند. برای نمونه سنی‌ها و بهایی‌ها را نه تنها از حقوق شهروندی خویش، از اسلام حکومتی حاکم نیز تبعید کرده‌اند. یا ساکنانی از این کشور را که به زبانی جز زبان فارسی سخن می‌گویند، از زبان خویش تبعید کرده‌اند و به آنان اجازه داده نمی‌شود تا به زبان مادری خود بنویسند و بخوانند. به روشنی می بینیم که ادبیات خلاقه و آزاد در این کشور امکان رشد و شکوفایی ندارد. آیا نمی‌توان گفت که این ادبیات نیز در واقع تبعید شده است؟»
«آوای تبعید» در نخستین شماره خود اعلام کرده بود که قصد دارد زبان تبعیدیان در معنایی فراتر از مرزهای جغرافیایی باشد.
در دهمین شماره «آوای تبعید» آثاری هم از بهروز حشمت مجسمه‌ساز ایرانی ساکن اتریش منتشر شده است.
در این شماره همچنین مقالاتی از مهدی استعدادی‌شاد، بهجت امید، منیره برادران، رضا بهزادی، کوشیار پارسی، فرج سرکوهی، اسد سیف، عباس شکری، فهیمه فرسایی، محمود فلکی، ساسان قهرمان، مسعود کدخدایی و مسعود کریم‌خانی (روزبهان) منتشر شده.
بیشتر بخوانید:
اسد جان سیف نازنین …خسته نباشید و دستتان درد نکناد……من نمیدانم چگونه باید با خبر بشوم که شماره بعدی با چه تمی و به چه کسی محول شده ….اگر میدانستم دهمین شماره زیر نظر شما و با تم داستان خواهد بود ، من هم همچون دیگر هموندان نمونه ای از قصه هایم را برایتان میفرستادم ….افسوس …..شمآره یازدهم چه خواهد شد ، …آیا در شماره دهم تکلیف شماره بعدی روشن شده ، یا هنوز نه …اسد جان عزیز و مهربان پوزش از این گلایه های تنهایی و راه های دور و دلتنگی …….با احترام ….لیلی گلزار ۲۳ / ۵ /۲۰۱۹ هلند
لیلی گلزار / 23 May 2019