مرضیه امیری، خبرنگار روزنامه شرق که هنگام پیگیری وضعیت دستگیر‌شدگان تجمع روز جهانی کارگر در حوالی بازداشتگاه وزرا بازداشت شده بود، به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شده است.
بازداشت او در آستانه روز جهانی آزادی مطبوعات واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی را به دنبال داشته است.
شاهد علوی، روزنامه‌نگار مقیم آمریکا، در صفحه توئیتر خود درباره بازداشت مرضیه امیری نوشته است:
وضعیت ما در آستانه روز جهانی آزادی مطبوعات:
#مرضیه_امیری، روزنامه‌نگار شرق، که برای خبر گرفتن از وضعیت بازداشتی‌های روز کارگر مقابل بازداشتگاه وزرا رفته بود بازداشت و به ۲۰۹ اوین منتقل شده و روزنامه شرق تا این لحظه، اراده، اجازه یا جرات انتشار خبر بازداشتش را نداشته است.
محمد باقرزاده، خبرنگار روزنامه شهروند هم در توئیتی مرضیه امیری را نویسنده یکی از مهم‌ترین گزارش‌های رسانه‌ای ایران در سال ۹۷ معرفی کرده و او را افشاگر «ردپای برخی سلبریتی‌ها در پرونده ثامن‌الحجج» خوانده است.
باقرزاده اتهام این خبرنگار را انجام وظیفه و شغلش دانسته است:
پس از آنکه تجمع کارگران در روز جهانی کارگر در مقابل مجلس شورای اسلامی غیرقانونی اعلام شد و پلیس دهها معترض و فعال مدنی و کارگری را بازداشت کرد، مرضیه امیری به پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان پرداخت.
این روزنامه‌نگار و دانشجوی علوم اجتماعی دانشگاه تهران روز ۱۷ اسفند ۹۷ هم به دنبال شرکت در مراسمی به مناسب روز جهانی زن همراه با دهها نفر دیگر بازداشت و به زندان قرچک ورامین منتقل شده بود.
مرضیه امیری پیش از این و در جریان اعتراضات سراسری دی ماه ۱۳۹۶ نیز بازداشت و به مدت سه روز بازجویی شده بود.
شرم آورتر از همه چیز این است که روزنامۀ اصلاح طلب شرق، به هیج عنوان حاضر نشده خبر دستگیری خبرنگار رسمی خودش را چاپ کند. این یعنی اینکه خبرنگار هم از طرف حکومت مورد سرکوب قرار میگیرد، هم از طرف صاحبان سرمایه مورد شکایت و تهدید قرار میگیرد، و هم از طرف روزنامه و رسانه ای که در آن کار میکند، مورد استثمار قرار میگیرد. بازداشت مرضیه امیری را باید نقطۀ آخر بازی روزی نامه های اصلاح طلبی به شمار آورد که روزگاری عده ای بی شرم افزایش کمی تیراژ و اعطای مجوز دولتی برای انتشار آنها را «عصر طلایی مطبوعات» نامیدند.
کارو / 03 May 2019
بعد از دستگیری بنیانگذار ویکی لیکس دیگر امیدی به آزادی بیان و مطبوعات آزاد نیست.
شاید به نظر خنده دار باشد و در نگاه نخست دستگیری خانم امیری و دهها تن دیگر از دوستان روزنامه‌نگارمان
با دستگیری آسانژ بی ارتباط باشد… اما چه کسی می دانست که قوانین مبارزه علیه تروریسم چه آثار شومی برای جهان در پی خواهد داشت؟! این قانون به عنوان ابزاری، نخست در اختیار قدرتهای بزرگ سپس قدرتهای منطقه ای و دست آخر حکومت های خودکامه ای قرار گرفت که مخالفانشان را با همین نام سرکوب کنند.
امروز دنیای روزنامه نگاری شباهت بی بدیلی به روزهای آغازین حمله امریکا به افغانستان در سال 2002 و حمله به عراق در سال 2003 با نام مبارزه با ترروریسم دارد. ترس من این است که قانونی علیه مطبوعات و روزنامه نگاران در سازمان ملل به تصویب برسد. آنزمان دیگر کسی به دنبال ابوبکر بغدادی ها نخواهد رفت … کسی تروریسم دولتی یا سازمانی را جدی نخواهد گرفت، هدف ترور مطبوعات خواهد بود تا حقیقت وارونه جلوه کند و نسل بشر خود را با دستان خود به ورطه نابودی بکشاند…
برای خانم امیری و سایر همکاران در بندم در سراسر جهان آرزوی صحت، سلامت و آزادی را دارم.
به امید آزادی
نازنین / 17 July 2019