روز چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت / اول ماه مه دو تظاهرات در تهران برگزار شد. یکی مقابل مجلس شورای اسلامی به مناسبت روز جهانی کارگر، در همبستگی با کارگران جهان و با شعار «نان، کار، آزادی، حق مسلم ماست». دومی در آخرین روز «هفته کارگر» جمهوری اسلامی، در همبستگی با «نظام» در «خانه کارگر» و با این شعار در قطعنامه که: «این انقلاب با حمایت و ایثار کارگران به حیات خود ادامه خواهد داد.»
اولی از سوی تشکل‌های مستقل کارگری، بازنشستگان و دانشجویان، و به‌رغم موانع و محدودیت‌ها برگزار شد و مورد هجوم نیروهای امنیتی و انتظامی قرار گرفت.
دومی توسط «ستاد برگزاری هفته کارگر» مستقر در وزارت کار سازماندهی و در «خانه کارگر» محل استقرار شوراهای اسلامی کار اجرا شد؛ تجمعی کنترل شده با سخنرانانی «خودی» که تلاش کردند بگویند دغدغه کارگران را دارند اما در نهایت شعارها و قطعنامه‌ای در حمایت از«نظام» ارائه کردند. با این وجود همین جمع نیز اجازه نیافت در خارج از خانه کارگر راهپیمایی برگزار کند.
تظاهرات مقابل مجلس در حالی برگزار شد که از قبل همه تمهیدات برای محدود کردن آن به کار گرفته شده بود. تعدای از فعالان کارگری برای ایجاد جو رعب و وحشت دستگیر شده بودند و به خانواده آنها گفته شده بود پیش از اول ماه مه آزاد نمی‌شوند. در این تظاهرات صدها تن شرکت داشتند.
این تظاهرات، همسو با مطالبات کارگرانی بود که دو سالی است خیابان‌ها را تسخیر کرده‌اند. همان کارگرانی که روز ۱۰ اردیبهشت معاون امنیتی وزارت کشور درباره به خیابان‌آمدن‌شان هشدار داد و گفت پیش از آن که آنها به خیابان بیایند، باید «مسائل را حل کرد».
تظاهرات دوم را «ستاد بزرگداشت هفته کارگر» با امکانات دولتی سازماندهی کرده بود. امکانات شوراهای اسلامی کار به کار گرفته شده بود. اتوبوس‌ها کارگران را از کارخانه‌ها به تهران آورده بودند. به گزارش خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) «هزاران نفر» در آن شرکت داشتند.
این تظاهرات همسو با سخنان روحانی بود که روز ۱۰ اردیبهشت گفته بود: «خط مقدم مقابله با آمریکا کارگران عزیزند».
سازمان‌دهندگان اجتماع، به نام کارگران در قطعنامه تجمع گفتند: «تحریم و مشکلات ناشی از آن به هیچ وجه بر وفاداری کارگران به انقلاب و رهبری خدشه‌ای وارد نخواهد کرد و این انقلاب با حمایت و ایثار کارگران به حیات خود ادامه خواهد داد.» همصدا با روحانی شعار افزایش تولید سر داده شد.
ایلنا در توصیف خواست‌های صنفی که در این تظاهرات مطرح شد نوشته است: «در این مراسم، کارگران با حضور در مقابل خانه کارگر، خواسته‌های صنفی خود را یادآور شدند. مبارزه با سرمایه‌داری، توجه به امنیت شغلی، انتقاد از عدم تکافوی مزد متناسب با معیشت، تامین اجتماعی، بیکاری، کودکان کار، زنان خودسرپرست و بی‌سرپرست و انواع قراردادهای شغلی غیرمستمر ازجمله موضوعاتی هستند که کارگران آنها را در این اجتماع صنفی یادآور شدند».
ایراد اساسی اما چندان از شعارها و مطالبات صنفی نبود چرا که آنها بعضاً از شعارها و اعتراضات ماه‌های اخیر کارگری کپی‌برداری شده بودند. تظاهرات خانه کارگر برخی شعارهای خیابان را تکرار می‌کرد: شعار حق تشکل، مرگ برستمگر و درود بر کارگر. اما مشکلات را محدود کرده بود به تحریم‌ها و از شعارهای خیابان لبیک گویی به رهبر حکومت را نتیجه گرفته بود.
شوراهای اسلامی کار در ۱۱ اردیبهشت امسال دوباره شعارهای نخ‌نمای صدر جمهوری اسلامی، دهه شصت و دوران جنگ با عراق را از صندوق‌خانه‌ها بیرون کشیدند تا با القای شرایط جنگی کارگران را به تولید و ایثار و فداکاری بیشتر برای دفع «دشمن خارجی» تشویق کنند. از «قسط و عدالت اسلامی» گفتند و «کوخ‌نشینان» که نظاره‌گر «کاخ‌نشینان» شده‌اند.
تفاوت تنها در نام‌ها بود. جای صدام حسین، دونالد ترامپ گذاشته بودند. اما پیام همان بود: کارگران «پشت رهبر»، «پشت نظام» و مآلاً پشت سپاه پاسداران ایستاده‌اند. و: «آمریکا بداند که انقلاب اسلامی فرزند خود را حفظ خواهد کرد. اگر سپاه تروریست هست پس همه کارگران ایران هم تروریست‌اند.»
علیرضا محجوب دبیر کل خانه کارگر و ایضاً نماینده مجلس و سایر سران خانه کارگر برای کارگرانی که در محوطه و در خیابان گرد آمده بودند، از بالکن سخنرانی کردند.
حسن صادقی رئیس تشکل دولتی «اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری» از جمله گفت: «اولین قربانی تحریم‌های آمریکا، کارگر ایرانی است و ما برای گذشتن از این مرحله سخت، راهکاری جز تحقق بخشیدن به شعار سال یعنی «رونق تولید» نداریم.» و «کارگران مدافعان نظام هستند. وقتی ترامپ، سپاه را تحریم کرد اولین کسانی که لباس سپاه پوشیدند، کارگران بودند.» و «ما امروز مانند نمازگزارانی که شعار مرگ بر ترامپ می‌دادند، می‌گوییم “ترامپ لیبرال نوکیسه مرگ بر تو” چرا باید جلو ما را بگیرند و اجازه راهپیمایی نمی‌دهند؟»
در بخشی از قطعنامه پایانی مراسم هم آمده است:
۱. تحریم و مشکلات ناشی از آن به هیچ وجه بر وفاداری کارگران به انقلاب و رهبری خدشه‌ای وارد نخواهد کرد و این انقلاب با حمایت و ایثار کارگران به حیات خود ادامه خواهد داد.
۲. جامعه کارگری از همه نهادهای برآمده از انقلاب خصوصاً نیروهای حافظ انقلاب و مشخصاً سپاه پاسداران انقلاب اسلامی حمایت کرده و آن را فرزند انقلاب می‌داند. آمریکا بداند که انقلاب اسلامی فرزند خود را حفظ خواهد کرد. اگر سپاه تروریست هست پس همه کارگران ایران هم تروریستند.
و: در پایان ما ضمن اعلام حمایت از فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص حمایت از شعار رونق تولید، همه تلاش خود را برای تحقق این خواسته مقام معظم رهبری در سال جاری به‌کار خواهیم بست.
اما چرا وزارت کشور دولت روحانی حاضر نشد حتی به خانه کارگر اجازه راهپیمایی بدهد؟
علیرضا محجوب با پُز انتقادی پرسید: « این جمعیت حرف صنفی دارند، حرف سیاسی نمی‌زنند. ما بارها درخواست مجوز راهپیمایی کردیم اما اجازه ندادند.» او افزود: «اگر کسی بخواهد برخورد کند من آماده هستم که مرا بازداشت کنند.»
علیرضا محجوب رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی و دبیر کل خانه کارگر را دستگیر نکردند. او باز هم به سیاق سال‌های قبل از تریبون مجلس سوال خواهد کرد چرا مجوز نمی‌دهید و وزارت کشور هم پاسخی به سیاق سال‌های قبل خواهد داد.
اما در مقابل مجلس بیش از ۳۰ تن با خشونت و ضرب و شتم بازداشت شدند. از جمله رضا شهابی که در اثر زندان و شکنجه کمرش دچار آسیب‌دیدگی است روز ۱۱ اردیبهشت باز از ناحیه کمر مورد ضرب و شتم قرار گرفت. حال وحید فریدونی عضو دیگر سندیکای شرکت واحد وخیم‌تر است. در گزارش‌ها آمده بود که او به بیمارستان منتقل شده است.