در روز معلم، در چندین شهر ایران معلمان در مقابل ادارات آموزش و پرورش دست به تجمع اعتراضی زدند. آن‌ها همچنان پیگیر خواسته‌های خود هستند. مأموران امنیتی در تهران چند نفر از فعالان فرهنگی را بازداشت کردند.
تجمع معلمان شاغل و بازنشسته مقابل ادارات آموزش و پرورش، با فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، همزمان ساعت ۱۰ صبح پنج‌شنبه ۱۲ اردیبهشت، مصادف با روز معلم، آغاز شد.
معلمان و فرهنگیان بازنشسته در استان‌های یزد، تهران، همدان، مازندران، خراسان رضوی، خراسان جنوبی، کرمانشاه، اصفهان، کردستان، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، البرز، گیلان و… در شهرهایی همچون تبریز، ارومیه، کرمانشاه، مشهد، سنندج، اردبیل، قزوین، همدان، ساری، دیواندره، کرج، مریوان، جوانرود، مهاباد، کامیاران، کوهدشت لرستان، ملارد، اسلام‌آباد، نورآباد ممسنی، بوکان، الیگودرز و… دست به تجمع اعتراضی زدند.
در تهران حضور پررنگ نیروهای لباس شخصی محسوس بود. مأموران ضمن عکس‌گرفتن از تجمع کنندگان، مانع عکسبرداری از تجمع می‌شدند.
براساس خبرهایی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، رسول بداقی، محمد فلاحی و مجتبی قریشیان، سه نفر از معلمان پس از پایان تجمع معلمان در تهران بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
گفته می‌شود که شمار بازداشت‌شدگان بیشتر است. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران اعلام کرده که سه نفر از زنان بازنشسته فرهنگی که بازداشت شده بودند آزاد شده‌اند و از وضعیت بقیه خبری در دست نیست.
روز گذشته، چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت نیز نیروهای امنیتی و انتظامی به صدها تن از کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و دیگر اقشار مردم که به مناسبت روز جهانی کارگر مقابل مجلس شورای اسلامی در میدان بهارستان تجمع کرده بودند هجوم بردند و بیش از ۳۰ نفر از شرکت‌کنندگان در این گردهمایی را دستگیر کردند.
معلمان روز پنج‌شنبه با در دست داشتن پلاکاردهایی، خواسته‌ها و مطالبات خود را مطرح کردند. مهم‌ترین این خواسته‌ها، بهبود سطح معیشت معلمان شاغل و بازنشسته، لغو خصوصی‌سازی و ارائه آموزش رایگان کیفی به همه دانش‌آموزان، اجرای همسان‌سازی حقوق بازنشستگان، پرداخت مطالبات آموزش و پرورش توسط دولت، اصلاح وضعیت بیمه خدمات درمانی فرهنگیان، آزادی تشکل‌یابی و آزادی معلمان زندانی بود.
در قطعنامه پایانی تجمع معلمان که از سوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران تهیه شده بود آمده است: « نگاه تجاری به مدرسه کیفیت آموزشی را به محاق برده است. در قالب برون سپاری آموزش و خرید خدمات آموزشی باندهای مافیایی شکل می‌گیرند و عملاً مدرسه فروشی می‌شود. پولی شدن و خصوصی‌سازی آموزش برنامه اصلی دولت و مجلس شده است و طرح‌های استثماری چون معلمِ تمام‌وقت در جریان است. حقوق فرهنگیان بازنشسته و شاغل چند برابر زیر خط فقر است. دولت بدهی خود به فرهنگیان را پرداخت نمی‌کند و یک بیمه ورشکسته را به ما تحمیل می‌کند. نهادهای امنیتی مانع تشکل‌یابی فرهنگیان هستند و فعالان صنفی و معلمان معترض به وضع موجود همچنان در حبس به‌سر می‌برند و حراست‌ها در پرونده‌سازی و هیئت‌های تخلفات زیر مجموعه وزارتخانه و دولت در صدور احکام علیه فعالان صنفی از قوه قضائیه پیشی می‌گیرند.»
در این قطعنامه همچنین گفته شده که «یک گام مثبت در راستای ارتقای کیفیت آموزشی و بهبود وضعیت معیشتی فرهنگیان برداشته نشده است».
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران تاکید کرده است که «در صورتی که مطالبات فرهنگیان مورد توجه نهادهای مرتبط قرار نگیرد حق اعتراض برای فرهنگیان محفوظ است و شورا در راستای تحقق مطالبات کاملاً قانونی و طبیعی به تلاش‌های خود ادامه خواهد داد».
این نخستین بار نیست که معلمان ایران دست به تجمع اعتراضی می‌زنند. آن‌ها برای دستیابی به خواسته‌های خود در سال گذشته سه دور دست به اعتصاب زدند. آخرین و سومین دور اعتصاب معلمان از صبح ۱۲ اسفند تا بعد از ظهر ۱۴ اسفند ۹۷ برگزار شد. معلمان پیش از آن نیز در مهر و آبان در محل کار تحصن کرده بودند.
معلمان مدارس خارج از کشور نیز که در سال گذشته سه بار دست به تجمع اعتراضی زده بودند، در ادامه اعتراض‌ها نسبت به تعویق مطالبات‌شان، دوم اردیبهشت جاری در تهران تجمع کردند و خواستار استعفای وزیر آموزش و پرورش شدند.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی روز گذشته، چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت در دیدار با جمعی از معلمان اشاره کوتاه و تلویحی به اعتراضات ماه‌های اخیر معلمان کرد و گفت: «برخی عناصر سیاسی یا بیگانگان از مسائل معیشتی معلمان سوء استفاده می‌کنند.» او سپس به‌شکل کلی راه حل مشکلات معلمان را چنین بیان کرد: «قطع نظر از این سوءاستفاده، باید درباره درآمد معلمان به‌گونه‌ای عمل کرد که عزت نفس آنان حفظ شود.»
محمد بطحایی، وزیر آموزش و پرورش ایران در آبان‌ماه گذشته درباره اعتصاب سراسری معلمان ایران گفته بود: «این‌که همکاران ما به دلیل اعتراض به وضع موجود در کلاس‌های درس حاضر نشوند و کلاس‌ها تشکیل نشود، کار درست و پسندیده‌ای نیست، زیرا بالاخره در این میان حق و حقوق دانش‌آموزان از بین می‌رود.»
بیشتر بخوانید: