کارگران سال سختی را پشت سر نهاده‌اند و سال سخت‌تری را پیش رو دارند. دوره اخیر دوره مبارزه بوده است برای گرفتن همان مزد ناچیزی که پرداختش ماه‌ها به تعویق می‌افتد و برای حفظ فرصت شغلی، و برای تشکل‌یابی تا مبارزه متحدانه میسر شود. هر چه پیش می‌آییم فشار فلاکت عمومی، فشاری که عمدتا بر زحمتکشان و محرومان وارد می‌شود، بیشتر و بیشتر می‌شود. دیگر حتا احیا کردن نیروی کار، آن هم با حداقل کیفیت، مشکل شده است. سفره‌ها تهی می‌شوند.
حکومت در ماه‌های اخیر پیگرد و سرکوب فعالان کارگری را شدت بخشیده است. هدف آن به کنترل درآوردن حرکت‌های اعتراضی در میان بخشی از محرومان است که از توان و امکان تشکل‌یابی بیشتری برخوردارند.
از یک طرف فشار پلیسی از طرف دیگر تشدید فلاکت عمومی: اینها در ترکیب با هم در برابر جنبش کارگری قرار گرفته‌اند. پرسش ماه‌های پیش رو شیوه رویارویی با این فشار دوگانه است.
◄ بازخوانی خبرها
در صفحه زیر خبرنامه‌های کارگری زمانه (به فارسی و انگلیسی) گردآوری شده‌اند. آنها تصویری دقیق از رخدادها عرضه می‌کنند. بر روی تصویر کلیک کنید:
◄ گزیده‌ای از مصاحبه‌های زمانه درباره جنبش کارگری ایران
زمانه» به مناسبت فرارسیدن اول ماه مه روز جهانی کارگر، پرسش‌هایی درباره جنبش کارگری ایران و چشم‌انداز آن را با چند فعال کارگری در میان گذاشته است.
از فعالان کارگری درباره شعارهای اول ماه ماه مه، چالش‌های جنبش کارگری و چشم‌انداز مبارزات سال ۹۸ پرسیده‌ایم. پاسخ‌ها را بخوانید.
جنبش کارگری ایران: تجربه‌ها و نیازها- گفتوگو با مهدی کوهستانی، فعال کارگری
جنبش کارگری ایران و آینده آن ــ گفتوگو با بهروز فراهانی، فعال کارگری
جنبش کارگری ایران و آینده آن ــ گفتوگو با یک عضو اتحادیه آزاد کارگران
بهروز (علیرضا) نوایی: چشم‌انداز مبارزات کارگری سال ۹۸، در پرتو اعتراضات سال گذشته
جنبش کارگری ایران و آینده آن ــ گفتوگو با یک عضو انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه
◄ تعیین حداقل دستمزد
شورای عالی کار حداقل دستمزد سال ۹۸ را یک میلیون و ۵۱۷ هزار تومان تعیین کرد. این در حالی است که در اثر کاهش ارزش ریال دستمزد واقعی کارگران بشدت کاهش یافته و تشکل‌های مستقل کارگری و اقتصاددانان مستقل رقم ۷ میلیون تومان را پاسخگوی هزینه‌های یک خانوار کارگری در سال ۹۸ می‌دانند.
« گفتوگو :دستمزد تعیین شده دستور مرگ خانواده‌های کارگری است»
« گفتوگو :می‌خواهند تعیین دستمزد کمترین هزینه را برایشان داشته باشد»
حداقل مزد سال ۹۸ کارگران ابلاغ شد: روزی ۵۰ هزار و ۵۶۲ تومان
حداقل دستمزد کارگران: یک میلیون و ۵۱۷ هزار تومان
تشکل‌های مستقل کارگری خواستار افزایش حداقل دستمزد به ۷ میلیون تومان شدند
دستمزد منطقه‌ای: سرکوب کارگران به نفع کارفرما
حداقل دستمزد ۹۸: سال سخت‌تر در انتظار کارگران
◄معلمان
طی یک سال معلمان به فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی سه اعتصاب و تحصن سراسری سازماندهی کرده و چندین گردهمایی و اجتماع محلی سازماندهی کرده‌اند. گزیده مطالبی در رابطه با مطالبات و اعتراضات معلمان.
گفتوگو: «خواست معلمان اعتصابی خواست سراسر جامعه است»
تجمع اعتراضی معلمان شاغل و بازنشسته در ۵ استان
جنبش صنفی معلمان، یک گام بە پیش
کانو‌ن‌های صنفی معلمان و امر سیاسی
روز جهانی معلم: معلمان در ایران زندانی می‌شوند و اخراج
◄تشکل
گزیده‌ای از مطالب زمانه در ارتباط با تشکل‌های مستقل کارگری.
سرنوشت سندیکاهای کارگری ۴۰ سال پس از انقلاب بهمن ۱۳۵۷
شوراهای کارگری در کارخانه‌های ایران
تجارب قبلی جنبش شورایی را از یاد نبریم
رشد نهادهای مستقل کارگری − زنجیرها گسسته می‌شوند
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران «پروژه امنیتی سندیکاسازی دولتی» را محکوم کرد
◄سرکوب فعالان کارگری
گزیده‌ای از مطالب زمانه در ارتباط باپیگرد، و دستگیری فعالان کارگری
گفتوگو: «نگرانیم، از پروین محمدی خبری در دست نیست»
سندیکاهای کارگری فرانسه شب همبستگی با کارگران زندانی ایران برگزار می‌کنند
«دستگیری عظیم‌زاده و محمدی به خاطر حمایت از کارگران در جنگ نابرابر با سرمایه‌داران است»
بیانیه‌ی گروهی از فعالین چپ ایران در حمایت از اسماعیل بخشی و سپیده قلیان
گزارش ویژه از سرکوب فعالیت‌های صنفی و کارگری
برنامه امنیتی “۲۰:۳۰”: کتمان شکنجه با پخش اعتراف‌های اجباری
نگرانی سندیکاهای کارگری از برخوردهای قضایی با رانندگان کامیون در ایران
◄ زنان کارگر
شاخص برابری جنسیتی قوانین کار: ایران از آخر چهارم است
گرایش بازار کار ایران به روستا همزمان با کاهش مشارکت اقتصادی زنان
نقش ۹۰ درصدی زنان در مشاغل خانگی و سهم ناچیز آنها از این درآمدزایی
تشکیل تعاونی زنان دستفروش: طرحی برای خانه‌نشین کردن زنان
گرانی و زنان ایران: زندگی‌مان نمی‌گذرد
زنان، کارگران استثمار شده دانشگاه‌های ایران
افزایش مشاغل خانگی: حذف زنان از بازار کار
◄گزارش میدانی
گزیده‌ای از گزارش های میدانی زمانه در ارتباط با کارگران و شرایط کار و زیست آنان.
آلومرول: نوعی از سرکوب مزدی به نام مرخصی اجباری
کارگران منطقه ویژه عسلویه: استثمار مضاعف
کارگران افغانستانی: تا معترض می‌شویم، می‌گویند شما قاچاقی در ایران هستید
کارگران افغانستانی در ایران، از بدبخت‌ها تا خوشبخت‌ها
شرح نان و شکنجه – از زندگی شهروندان افغانستانی در ایران
کارگران مهاجر افغان در ایران: فشار و استثمار مضاعف
◄گزیده‌ای از مقاله‌ها و گزارش‌ها
کارگران کارخانه‌ی نیشکر هفت‌تپه چه می‌خواهند؟
گسترش اعتراضات کارگرانِ نیشکر هفت‌تپه و فولاد ملی خوزستان – زنان هم آمدند
سهم مردم از عسلویه: اخراج کارگران، تخریب محیط زیست
هپکو و کارگران زخم‌خورده‌اش – گزارشی اجمالی
بانک‌ها ۳۰۰ واحد صنعتی در اصفهان را تعطیل کردند
کارگران نیشکر هفت‌تپه صندوق همیاری با سیل‌زدگان ایجاد کرده‌اند
با سلام و احترام به نظر تمامی دوستانی
که در زمینهء کارگران ایران و مشکلات
بی شمار آنان قلم می زنند :
به نظر بنده ایراد اصلیِ مطلب نه در
کارگران است ، نه در تشکل های کارگری،
نه در سازمان هایی که برای دفاع از
حقوق کارگران تلاش می کنند …
مشکل اصلی این است که بر اساس
تعاریف رایج و متفاوت در سطح جهانی
شاید ” ایران فاقد یک طبقهء کارگر ” باشد .
قطعا سخن عجیبی به نظر می رسد ولی
توضیح کامل آن در حوصلهء یک کامنت
نیست .
شاید ایران هرگز یا هنوز یک کشور صنعتی
نبوده یا نشده . وقتی فاقد صنایع متوسط و
بزرگ باشیم قطعا تشکل ها و مبارزات
سندیکائی هم نخواهیم داشت . کارگاه های
کوچک هم همیشه در حال دست و پا زدن
هستند ….
بخش بزرگی از اقتصاد ایران در بخش خدمات
و بازار جریان دارد . نمی دانم حجره های بازار
که حداقل یک شاگرد (آچار فرانسه) دارند و
شاید یک کارگر یا باربر … که تقریبا هیچکدام
هم نه بیمه هستند نه صنف خودشان را دارند
و نه اطلاعی از حقوق قانونی خودشان ؛ و با
کوچکترین اعتراضی درجا اخراج می شوند …
یا کارگران روستایی که فصلی هم هستند و
روی زمین سایرین کار می کنند و هیچ
حمایتی هم از هیچ جا نمی شوند …
یا کارگران فصلی ساختمانی …
یا شاگردان مکانیکی ….
و صدها مثال دیگر .
هیچ حکومتی هم از قرون گذشته تا
به همین امروز هرگز مایل نبوده امتیازی
به این زحمتکشان بدهد ، سهل است
هرگز حاضر نبوده اجازه دهد این کارگران
یک آگاهیِ حداقلی از حقوق خود داشته
باشند ……
بنابراین جامعهء کارگریِ ما ( نظیر کل جامعهء ما )
بشدت متکثر و متشتت بوده و هست .
نظام های گوناگونی هم که حکمرانی کرده اند
( بیشتر به عمد ) سیاستهایی روا داشته اند
که اصلا یک طبقهء کارگر مستقل و همگن
در ایران نداشته باشیم .
لذا کلام آخر اینکه نبود طبقه ای واحد و تفریبا
یکدست که بتوانیم آنرا طبقهء کارگر بنامیم
عامل اصلیِ نبود یا شکست جنبش های
کارگری است .
شاید عنوانِ قشر کارگر یا شبه طبقهء کارگر
برای رنجبران ایران مناسب تر باشد .
سپاس
کیوان / 26 April 2019
تبریک به دوستان و رفقای زمانه برای این مجموعهء جالب و کامل (تا حد ممکن) از جنبش کارگری ایران, احسنت.
شعری از لاهوتی تقدیم به کیوان عزیز و یادآوریش.
شاد بمان ای هنری رنجبر
ای شرف دوده نوع بشر
ای ز تو آباد جهان وجود
هیچ نبود ارکه وجودت نبود
دولت شاهان اثر گنج توست
راحت اعیان ثمر رنج توست
گر تو دو روزی ندهی تن به کار
یکسره نابود شود روزگار
باعث آبادی عالم تویی
رنجبرا، معنی آدم – تویی
تهران ۱۹۱۰
لاهوتی / 27 April 2019