سارا ریردان − پیش‌گیری از چاقی را دست‌کم در موش‌ها، باید از یک زمان‌بندی مناسب شروع کرد. موش‌هایی که فقط در طول ۸ ساعت از روز امکان دسترسی به غذا را داشتند، حتی با مصرف غذای پرچرب هم سالم‌تر از آن‌هایی شدند که هیچ‌گونه محدودیتی در زمان غذا خوردن‌شان اعمال نمی‌شد.
ساچیداناندا پاندا (Satchidananda Panda) که از پژوهش‌گران مؤسسه تحقیقاتی Salk واقع در شهر لا یولای کالیفرنیاست، اعتقاد دارد که نباید از ارتباط بین چاقی و مدت‌زمانی که صرف غذا خوردن می‌کنیم، به سادگی گذشت، چراکه با گذشت هر ساعت از روز، انتخاب‌های غذایی‌مان رفته‌رفته مضرتر می‌شوند. شاید وعده صبحانه را میوه‌های سالم و غلات مغذی شکل دهد، اما در شام‌های مختصر، اکثراً خامه‌های پرچرب و یا مشروبات پرکالری مصرف می‌شود. از این‌گذشته، پژوهش‌ها نشان داده که ساعت درونی‌مان هم ارتباط تنگاتنگی با متابولیسم بدن دارند و برهم‌زدن این رابطه می‌تواند تبعاتی همچون اضافه‌وزن و دیابت را به دنبال داشته باشد.
پاندا و همکارانش دو دسته موش را در معرض یک رژیم پرچرب غذایی گذاشتند. یک گروه، این غذا را در زمان دلخواه خودشان می‌خوردند و گروه دیگر فقط امکان تغذیه در بازه‌های ۸ ساعته را داشتند. مصرف روزانه کالریِ هر دو گروه هم مشابه بود. سه ماه بعد، وزن موش‌هایی که به‌شکل تمام‌وقت از غذای پرچرب استفاده می‌کردند، ۲۸ درصد افزایش یافت. قند خون‌شان هم بالا رفت – که زنگ خطری برای دیابتی‌هاست – و رفته‌رفته به برخی عوارض کبدی هم دچار شدند. بالعکس آن دسته موش‌هایی که همان غذای پرچرب را در بازه‌های ۸ ساعته صرف می‌کردند، سالم ماندند و اصلاً هم چاق نشدند. فرم بدن‌شان نیز از طرفی حفظ شده بود.
به‌گفته پاندا، محدودیت مدت‌زمان تغذیه باعث می‌شود تا سیستم‌های متابولیک بدن، عملکردشان را بدون هرگونه وقفه‌ی حاصل از ورود مواد تازه غذایی، به‌درستی انجام دهند. این پژوهش‌گران، هم‌اکنون بررسی‌های خود را بر داوطلبین انسانی آغاز کرده‌اند.
منبع:NewScientist
لینک مطلب اشکال دارد، لطفا اصلاح شود.
کاربر مهمان / 22 May 2012