بزرگ‌ترین انتخابات دموکراتیک جهان ۱۱ آوریل (۲۲ فروردین ۹۸) آغاز و در هفت مرحله برگزار می‌شود. صدها میلیون رأی‌دهنده در هند پای صندوق‌های رأی می‌روند تا دولت آینده خود را انتخاب کنند.
کمیسیون انتخابات هند بالاخره آغاز رسمی کمپین‌های انتخاباتی را اعلام کرد. با این وجود حتی پیش از این هم سیاستمداران برای ماه‌ها در فضای انتخابات به سر می‌بردند و به مناطق مختلف هند که جمعیت ۱,۳ میلیارد نفری را در خود جای داده است سر می‌زدند.
ارندرا مودی، نخست‌وزیر هند و رهبر حزب ناسیونالیست بهاراتیا جاناتا با هدف یک دوره پنج ساله دیگر در انتخابات شرکت می‌کند. مودی و حزبش هنوز از بالاترین بخت برای به دست آوردن بیشترین تعداد کرسی‌های پارلمان هند برخوردارند.
کمیسیون انتخابات هند اعلام کرد که اولین مرحله رآی‌گیری ۱۱ آوریل (۲۲ فروردین ۹۸) انجام می‌شود، و در پی آن شش مرحله دیگر رأی‌گیری تا ۱۹ مه (۲۹ اردیبهشت ۹۸) ادامه خواهد یافت. نتایج انتخابات ۲۳ مه (۲ خرداد ۹۸ ) اعلام خواهد شد.
با ۹۰۰ میلیون جمعیت واجد شرایط رأی دادن، انتخابات هند یک مسئولیت عظیم است. رأی‌گیری به چندین مرحله تقسیم شده است زیرا نظارت بر آرای چنین جمعیت عظیمی که در سراسر این جغرافیای متنوع پراکنده‌اند، با مشکلات لجستیکی و امنیتی مواجه خواهد شد.
مودی پنج سال پیش با جذب آرای جمعیت جوان هند و وعده زدودن فساد از دولت (که یک دنباله از رسوایی‌ها را در کارنامه اخیر خود داشت)، توانست پیروزی قاطعانه‌ای به دست بیاورد. او خود نماینده هندوهای میهن‌پرست متعصب در سیاست هند است.
از زمانی که مودی زمام امور را به دست گرفت، خشونت گروه‌های هندوی دست راستی، و همینطور فشار بر روزنامه‌نگاران، بیشتر هم شده است. او توانست رشد اقتصادی سریع و سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی در زیرساخت‌ها از جمله راه‌ها و فرودگاه‌ها ایجاد کند؛ اما این انبساط اقتصادی به ایجاد مشاغل و کاهش بیکاری کمکی نکرد.
پراتاپ بانو مهتا، پژوهشگر علوم سیاسی، هفته پیش در یک کنفرانس در دهلی گفت که «خطرات زیادی» در انتخابات آینده وجود دارد؛ اما «انتظارات بسیار پایین» است. برخلاف سال ۲۰۱۴، رای‌دهندگان کمتر باور دارند که مودی می‌تواند وعده‌های خود برای تحول کشور را عملی کند.
مودی از انواع مختلف احزاب مخالف که می‌توانند متحد شوند و او را پایین بیاورند می‌ترسد. رقیب اصلی او راهول گاندی، رهبر حزب «کنگره ملی هند» و پرورده معروف‌ترین خاندان در سیاست هند، یعنی خانواده نهرو-گاندی است.
هفته‌های اخیر رقابت را با لرزه‌های مواجه کرده است. در پایان سال گذشته حزب مودی در نظرسنجی دولتی با کاهش حمایت مردمی مواجه شد. دلیل آن خشم مردم از ناتوانی دولت برای ایجاد شغل و افزایش درآمد کشاورزان بوده است.
اما انفجار بمب در بخش هندی کشمیر و مقابله نظامی با پاکستان امنیت ملی را به مسئله اساسی در هند بدل کرد. مودی همواره اقتدار خود در مورد مسائلی از قبیل تروریسم را به رخ می‌کشید و رقبایش را در این‌باره کم‌اراده و ضعیف جلوه می‌داد.
تنش‌های میان هند و پاکستان زمانی آغاز شد که ۴۰ پلیس شبه نظامی هند به خاطر بمب‌گذاری انتحاری در منطقه تحت کنترل هند در کشمیر کشته شدند. گروه «جیش محمد»، یک گروه شبه‌نظامی مستقر در پاکستان مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت. مودی پاکستان را متهم به حمایت از گروه‌های اسلامگرا کرد و وعده داد که این حمله را بی‌پاسخ نمی‌گذارد. دوازده روز بعد جت‌های هندی به مواضعی در پاکستان که گفته می‌شد متعلق به گروه جیش محمد است حمله هوایی کردند. گرچه معلوم نیست این حملات هوایی کشته یا زخمی به جا گذاشته باشد، در هر حال نشان‌دهنده تغییر دینامیک امنیت در منطقه و بین این دو کشور دارای تسلیحات هسته‌ای است.