اسماعیل بخشی، کارگر مجتمع صنعتی نیشکر هفت‌تپه و سپیده قلیان، فعال مدنی با افشاگری علیه شکنجه در نخستین دوره بازداشت الهام‌بخش کارزاری آنلاین برای دادخواهی قربانیان شکنجه شده‌اند. هرچند آن دو بار دیگر به زندان افتاده‌اند، حمایت از کارزار «#من_هم_شکنجه_شدم» هنوز ادامه دارد. در همین رابطه امیرحسین بهبودی، زندانی سیاسی پیش از انقلاب و دهه ۱۳۶۰ در گفتوگو با «زمانه» بر تداوم روایت‌گری شکنجه‌شدگان تأکید می‌کند و می‌گوید هدف جمهوری اسلامی از شکنجه و اعدام در آن سال‌ها گرفتن اطلاعات، اعتراف تلویزیونی اجباری و سرکوب سازمان‌های انقلابی بود اما دست‌زدن به این نقض حقوق بشر را نمی‌پذیرفت.
🔘 امیرحسین بهبودی در گفت‌و‌گوی زیر از دوران زندان دهه ۶۰ مکالمه‌اش با بازجو درباره شکنجه را روایت می‌کند: «بازجو که می‌دانست زمان رژیم قبلی زندانی سیاسی بودم، گفت: “ببین، ما مثل رژیم قبلی شکنجه نمی‌کنیم، ما حداکثر تعزیر می‌کنیم. این رهبران سیاسی که به تلویزیون می‌روند و خودشان و سازمان‌شان را رد می‌کنند، به خاطر شکنجه نیست”. گفتم: “چه‌طور ده سال عقیده دیگری داشتند و در یکی دو ماه پیش شما عقیده‌شان تغییر می‌کند. چه اتفاقی اینجا می‌افتد؟” “ـ: واقعیت‌ها را می‌بینند.” “ـ: اینجا که فقط من و تو هستیم. برای چه کسی این حرف‌ها را می‌زنی؟ پاهایم را نگاه کن. هنوز بعد دو سه ماه پانسمان دارد. مگر شما این کار را نکردید؟ این اسمش چیست؟” “ـ: یعنی می‌گویی شکنجه‌شان کردیم؟” “ـ: معلوم است، با شکنجه زیاد زندانی را مجبور به مصاحبه و اعتراف می‌کنید.” “ـ: برویم پایین. تو درست‌بشو نیستی.” پایین همان زیرزمین بود، همان اتاق شکنجه.» |
اسماعیل بخشی چهارم دی در صفحه اینستاگرام‌اش نوشت که «تا سر حد مرگ» شکنجه شده است و وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی را به مناظره تلویزیونی دعوت کرد.
انتشار این متن از سوی بخشی واکنش‌های گسترده‌ای به همراه داشت. مسئولان ارشد جمهوری اسلامی، پس از مدتی سکوت در ابتدا خبر از «ضرورت رسیدگی به این ادعاها» دادند و سپس به تکذیب موضوع پرداختند. در نهایت اعتراف‌های اجباری بخشی و قلیان در یک برنامه امنیتی به نام «طراحی سوخته» شنبه ۲۹ دی از تلویزیون دولتی جمهوری اسلامی منتشر شد.
در آخرین نمونه نیز علی مطهری، نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی سه‌شنبه دوم بهمن گفت که بخشی در دیدار با نمایندگان کمیسیون اصل ۹۰ مجلس هیچ مدرکی در تأیید شکنجه ارائه نداده‌است. به گفته او، وزارت اطلاعات ادعا کرده که بخشی «با ماموران درگیر و به نوعی زد و خورد بین آنها صورت گرفته است.»
اما بخشی و قلیان پس از تکذیب‌ها بار دیگر بر صحت سخنان‌شان پای فشردند. سپیده قلیان در یک فایل صوتی منتشرشده از مکالمه‌اش با مأمور وزارت اطلاعات بار دیگر بر وقوع شکنجه و تهدید و تلاش‌های امنیتی برای اتهام‌زنی جنسی تأکید کرد. او چند ساعت پیش از انتشار این فایل بازداشت شد. خبر دستگیری بخشی هم یک‌روز بعد منتشر شد.
امیرحسین بهبودی، نویسنده و زندانی سیاسی پیشین در گفت‌و‌گوی بالا اقدام بخشی برای افشاگری علیه شکنجه را «کم‌نظیر» توصیف می‌کند.
بهبودی خود روایت می‌کند که چگونه در نخستین دهه حکمرانی جمهوری اسلامی برای واداشتن زندانی سیاسی به اعتراف تلویزیونی او را شکنجه می‌کردند: «به تخت شلاق می‌بستند و می‌زدند تا [اعتراف اجباری را] قبول کنی. نه حرفی از تعداد ضربات [شلاق] است، نه از زمان‌اش، و نه حکم مشخصی وجود دارد».
بهبودی که به خاطر رابطه با سازمان فدائیان خلق (اکثریت) حدود شش سال محبوس بود، وظیفه فعالان خارج از کشور را حمایت از کارزار لغو شکنجه با روایت مستند شکنجه‌های رخ‌داده در زندان و دورماندن از انتشار خبرهای کذب و اغراق‌شده می‌داند.
امیرحسین بهبودی از جان‌به‌دربردگان قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ است. او کتاب خاطراتش از زندان را با نام «یه جنگل ستاره» چند سال پیش منتشر کرد.
مطالب مربوط به کارزار #من_هم_شکنجه_شدم:
- گفتوگو با عفت ماهباز: «شلاق می‌زدند که نماز بخوانیم»
- گفتوگو با منیره برادران: «در زندان فقط شلاق صحبت می‌کرد»
- گفتوگو با علیرضا روشن: «نخستین دستاورد شکنجه برای حاکم، نومیدی زندانی از زندگی است»
- شکنجه: مقامات انکار می‌کنند، فعالان حقوق بشر شکنجه‌شدگان را به دادن شهادت فرامی‌خوانند
- گفتوگو با نقی محمودی، وکیل دادگستری ــ شکنجه‌ها، غیر انسانی و غیر قابل باور
- پرونده سازی کیهان برای اسماعیل بخشی
- اسماعیل بخشی را تنها نگذاریم
- «تنها نمان به درد»: کارزاری در حمایت از اسماعیل بخشی
آخرین مطالب درباره اسماعیل بخشی و سپیده قلیان:
- بازنشستگان فرهنگی و کشوری: شکنجه، مستند دیگر اثر ندارد
- کانون نویسندگان ایران: اعترافات تلویزیونی نمایانگر سرکوب آزادی بیان است
- «طرح سوخته» ــ مهرانگیز کار