مسیحیان انجیلی در سیمای ترامپ، چهره کوروش (کورش) را پیدا کرده‌اند، چراکه برخلاف ادعاهایشان مبنی بر باور به ارزش‌های مسیحی در ته قلب، اقتدارگرایان را به دموکرات‌ها ترجیح می‌دهند. پادشاهانی همچون کوروش از هیچ قانونی تبعیت نمی‌کنند، آنها خود قانون هستند: رهبرانی ایده‌آل برای دوران بدگمانی و پارانویا.

سکه‌ای که به مناسبت هفتادمین سالگرد تأسیس دولت اسرائیل و انتقال سفارت آمریکا به بیت‌المقدس، در اسرائیل ضرب شد: نقشی از دونالد ترامپ در کنار نقشی از کورش هخامنشی.

در ماه‌های پایانی سال ۲۰۱۸، فیلمی روی پرده رفت با عنوان «پیشگویی ترامپ»؛ فیلم داستان مارک تیلور، یک مأمور آتش‌نشانی بازنشسته است که مدعی است در سال ۲۰۱۱ خدا به او گفته دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا خواهد شد.

در جایی حساس از فیلم، درست بعد از اینکه بازیگر نقش تایلور در برق یک شهود ناگهانی از حال می‌رود، کتاب مقدس را برمی‌دارد و به فصل ۴۵ کتاب اشعیا می‌رود، فصلی که به وصف تدهین کوروش، پادشاه هخامنشی، اختصاص دارد.

در صحنه بعدی این فیلم، ما صدای دونالد ترامپ را می‌شنویم در حال مصاحبه با «کلوب ۷۰۰» که برنامه تلویزیونی مشهور مسیحی است.

زمانی لانس والنوو، نوسنده و سخنگوی مسیحیت انجیلی (evangelical) –که در این فیلم هم حاضر است— گفته بود: «مقدر است که رئیس جمهوری چهل وپنجم آمریکا، همچون کوروش فصل چهل و پنجم اشعیا» باشد، کسی که «دیوارهای فروریخته را دوباره برپا خواهد کرد و میان ما و سقوط فرهنگی دیوار خواهد کشید.» ماجرای فیلم «پیشگویی ترامپ» چیزی شبیه به همین است.

اگر فراموش کرده‌اید، کوروش در قرن ششم پیش از میلاد به دنیا آمد و نخستین امپراطور پارس شد. فصل ۴۵ اشعیا، از کوروش به خاطر آزادسازی یهودیان اسیر در بابل تجلیل می‌کند. کوروش الگویی است از یک بی‌دین که خداوند او را وسیله‌ای قرار می‌دهد برای تحقق اهداف اهل ایمان. [ فصل ۴۵ کتاب اشعیا این طور آغاز می‌شود: «خداوند کوروش را به پادشاهی برگزید و به او قدرت و نیرو بخشید. تا کشورها را به تصرف خود درآورد و پادشاهان را از تخت‌شان سرنگون کند.» ]

همانندسازی و همذات‌پنداری میان رئیس جمهوری چهل و پنجم آمریکا و یک سلطان باستانی خاورمیانه‌ امری حاشیه‌ای نیست. فیلم «پیشگویی ترامپ» با کمک استادان و دانشجویان دانشگاه لیبرتی ساخته شده، دانشگاهی که رئیس آن، جری فلوِل جونیور در جلب حمایت مسیحیان انجیلی از دونالد ترامپ نقش مهمی داشت. چهره‌هایی همچون جنین پیرو از فاکس نیوز و ران درمر، سفیر اسرائیل در آمریکا، از جمله کسانی هستند که از شباهت ترامپ و کوروش گفته‌اند.

امروز در شرایطی که ریاست جمهوری ترامپ از چند جبهه مورد حمله قرار گرفته، آنهایی که به اصطلاح برمبنای ارزش‌ها به ترامپ رأی داده‌اند، همچنان به او وفادار اند، و قلعه او را به راحتی ترک نمی‌کنند. خیلی‌ها در مورد حمایت پارادوکسیکال مسیحیان انجیلی از مرد ناکامل و پرعیب و ایرادی همچون ترامپ گفته و نوشته‌اند، مشکل اما آنجاست که تصور ما از ملی‌گرایی مسیحی با واقعیت آن نمی‌خواند و سازگار نیست.

هنوز بسیاری از ما فکر می‌کنیم که هسته سخت راست مسیحی صرفاً یک گروه فشار است که برای حفاظت از ارزش‌هایش تلاش می‌کند. چیزی که به آن توجه نمی‌کنیم، این است که بخش حیاتی و مهمی از جذابیت ترامپ، در خصوصیات به اصطلاح ضد-دموکراتیک و ضد-مسیحی اوست.

امروز ملی‌گرایان مسیحی تظاهر می‌کنند که به قانون اساسی و بنیانگذاران آمریکا احترام می‌گذارند، اما در ته قلب، اقتدارگرایان را به دموکرات‌ها ترجیح می‌دهند. در واقع، آنچه آنها می‌خواهند یک پادشاه است. به قول پائولا وایت، یکی از واعظان انجیلی، که مشاور ترامپ هم بوده، «این خداوند است که پادشاهان را مقرر می‌کند و رفعت می‌بخشد.»

جنبش ملی‌گرایی مسیحی امروز جنبشی تا مغز استخوان پدرسالار، پارانوئید و اقتدارگراست. آنها دیگر صرفاً در حال نبردی فرهنگی نیستند، بلکه مستقیماً با خود دموکراسی وارد جنگ شده‌اند.

رالف درولینگر، برگزارکننده گروه مطالعاتی هفتگی کتاب مقدس در کاخ سفید – گروهی با حضور مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور و بسیاری دیگر از اعضا کابینه — آن قدر کلمه «پادشاه» را دوست دارد که غالباً آن را به فعل تبدیل می‌کند. او به پیروانش می‌گوید: «آماده باشید برای پادشاهی [کردن] در زندگی‌های آینده‌مان». او می‌گوید: «مؤمنان مسیحی –امیدوارم، به زودی— به مقامات حکومتی عالی و کامل و تمام عیار بدل شوند!»

تا آنجا که ملی‌گرایان مسیحی امروز مربوط می‌شود، پادشاهانی همچون کوروش از هیچ قانونی تبعیت نمی‌کنند، آنها خود قانون هستند: رهبرانی ایده‌آل برای دورانهای بدگمانی و پارانویا.

خود دونالد ترامپ به خوبی این اشتیاق و انتظار برای دست آهنین یک حاکم مستبد را درک کرده است. در جریان کارزار انتخاباتی‌اش، او به لانس والنوو و دیگر رهبران مسیحیان انجیلی گفت: «اگر ناراحت نمی‌شوید، می‌خواهم بگویم که شماها خیلی ملایم و مهربان شده‌اید»؛ سخنی مورد خوشایند این رهبران مسیحی.

نکته مهم دیگر در مورد کوروش، اینکه او یک ملکه نیست. در جهان ملی‌گرایان مسیحی، قدرت سیاسی مشروع عمدتاً قدرت مردانه است. رالف درولینگر اصرار دارد که کتاب مقدس تنها از «رهبری مردانه» سخن گفته است.

در میان راستگرایان مسیحی، بدون شک کسانی بودند که تظاهر کردند با اکراه و از سرناچاری از ترامپ حمایت می‌کنند و آن هم صرفاً به خاطر پیشبرد اهدافشان، از جمله جلوگیری از سقط جنین و….؛ نخیر، اگر فکر می‌کنید حمایت ادامه‌دار آنها صرفاً یک جور معامله است، خودتان را گول زده‌اید.

در دو سال گذشته، من در دهها کنفراس و سمینار ملی گرایی مسیحی شرکت کرده‌ام. و اگرچه در این مدت اظهارنظرهای تردیدآمیزی درمورد جنبه‌های قابل بحث شخصیت ترامپ شنیده‌ام، اما ته تمام حرفها تقریباً همیشه به این باور ختم می‌شود که ترامپ معجزه‌ای است که مستقیماً از آسمان فرستاده شده تا ملت آمریکا را دوباره نزد خدا بازگرداند. در این دو سال فهمیدم که برای بسیاری از مسیحیان دست-راستی، مقاومت در برابر ترامپ معادل مقاومت در برابر خداست.

این راست مذهبی‌ با آنی که ما می‌شناختیم و ما فکر می‌کردیم می‌شناسیم، خیلی فرق دارد. جنبش ملی‌گرایی مسیحی امروز جنبشی تا مغز استخوان پدرسالار، پارانوئید و اقتدارگراست. آنها دیگر صرفاً در حال نبردی فرهنگی نیستند، بلکه مستقیماً با خود دموکراسی وارد جنگ شده‌اند.

آنها همه چیز را می‌خواهند. و در سیمای ترامپ، مردی را یافته‌اند که نه فقط درخدمت آرمانشان است، بلکه میل و ولع‌ آنها را برای نوع خاصی از رهبری سیاسی ارضا می‌کند.

منبع: نیویورک تایمز


در همین زمینه: