روز سه‌شنبه ۲۹ آبان، حوالی ساعت یک ظهر جمعی از فعالان آزادی‌خواه دانشگاه تهران برای عدالت، آزادی، برقراری شوراها، حمایت از کارگران هفت تپه و فولاد خوزستان و بر علیه استبداد، برخورد امنیتی، خصوصی سازی، زندانی کردن دانشجویان و کارگران، بیکاری و عدم عدالت اجتماعی در مقابل کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران تجمع کردند. ابتدا بر روی زمین حلقه زدند و هربار یک دانشجو بر می‌خاست و برای حقوق کارگران سخن سر می‌داد، باقی با فریاد‌های آزادی‌خواهانه همراهی‌اش می‌کردند، و تا حدود نیم ساعت به همین صورت گذشت. در انتها همگی برخاستند و با هم در حالی که پوسترهای سرخ رنگ به دست داشتند از عدالت و آزادی گفتند و متفرق شدند.
یک دانشجو در باره این حرکت اعتراضی به “زمانه” نوشته است:
«جالب توجه اینکه این دانشجویان با شجاعت، آزادی را فریاد می‌زدند و جای تأسف اینکه تعدادشان بسیار کم بود و از چند هزار دانشجوی دانشگاه تهران فقط همین تعداد اندک بودند. تا زمانی که حرکت‌ها و جنبش‌های دانشجویی سازماندهی نشوند و تشکل‌ها جنبشی عمل نکنند و عده‌ی کثیری از دانشجویان با هم همراه نشوند تمام این گروه‌های کوچک آسیب‌پذیر خواهند بود؛ به راحتی شناسایی می‌شوند و با تهدید و ارعاب مجبور به خانه‌نشینی و یا محرومیت از تحصیل خواهند شد.»
شعارهایی که دانشجویان سر می‌دادند از این قرار بود:
شوراها زنده باد، کارگر پاینده باد
نان، کار، آزادی
فرزند کارگرانیم، کنارشان می‌مانیم
دانشجو، معلم، کارگر، اتحاد اتحاد
دانشجو، معلم، کارگر ایستاده‌ایم در سنگر
دانشجوی زندانی آزاد باید گردد
کارگر زندانی آزاد باید گردد