هزاران پناهجو از کشورهای آمریکای مرکزی که به امید رسیدن به آمریکا خود را به جنوب مکزیک رسانده بودند راهپیمایی خود به سمت مرز آمریکا را از سر گرفتند.
آنها پس از ۱۲ ساعت راهپیمایی روز گذشته، چهارشنبه ۲۴ اکتبر / ۲ آبان از شهر اوئیکستلا ۶۰ کیلومتر راه رفته و خود را به ماپاستپک در جنوب مکزیک رساندند و سپیدهدم امروز پنجشنبه ۲۵ اکتبر / ۳ آبان این شهر را هم ترک کرده و به سمت مرز آمریکا حرکت کردند.
بیشتر آنها پای پیاده و برخی نیز با وسیلههای دیگر در راه هستند. آنها سهشنبه را در اوئیکستلا یک روز ماندند تا پاهای خود را استراحت دهند و نیرو بگیرند.
این پناهجویان از کشورهای هندوراس، السالوادور و گواتمالا هستند که به دلیل فقر و خشونت از کشورشان گریختهاند.
به تخمین سازمان ملل متحد شمار پناهجویان این کاروان حدود ۷۰۰۰ نفر است. اما در روز گذشته مقامهای مکزیکی شمار آنها ۳۶۳۰ نفر اعلام کردند.
این پناهجویان تا خاک آمریکا ۳۰۰۰ کیلومتر راه دارند. نزدیک به ۱۷۰۰ نفر از آنها در مکزیک درخواست پناهندگی دادهاند.
بیشتر آنها شب بارانی گذشته را در میدانهای ماپاستپک گذراندند. در این شهر ۴۵۰۰۰ نفری داوطلبان در کلیساها به کمک پناهجویان رفتند و چادر و دارو و مواد مورد نیاز در اختیار آنها قرار دادند.
راهپیمایی پناهجویان یک هفته و نیم پیش پس از اعلام فراخوان در شبکههای اجتماعی از هندوراس آغاز شد. پلیس مکزیک در بعضی مواقع کاروان پناهجویان را همراهی کرد، اما آن را متوقف نکرد.
شمار افرادی که به کاروان پیوستند روز به روز بیشتر شد اما پس از آنکه در روز ۱۹ اکتبر / ۲۷ مهر از مرز مکزیک گذشتند کم کم، بیماری و ترس از آزار و اذیت پلیس شمار آنها را کاهش داد. بسیاری از این پناهجویان شبها را در زیر پلاستیک میگذرانند و از خستگی شکایت دارند.
دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا دوشنبه ۲۲ اکتبر / ۳۰ مهر در واکنش به حرکت پناهجویان به سمت ایالات متحده از لغو یا کاهش کمک مالی به گواتمالا، هندوراس و السالوادور خبر داد. ترامپ گفت این سه کشور تلاش نکردند که مانع از سفر غیرقانونی پناهجویان شوند. او از ارتش آمریکا خواست که از مرزهای کشور با مکزیک محافظت کنند.
بیشتر بخوانید:
این مشکل و امثال آن نشانه این است که رشد و توسعه نباید در یک جا متمرکز باشد و به سرعت شیطانی پیش رود…انباشت رفاه و اسراف در یک جا دیر یا زود به محرومیت در جاهایی دیگر منجر میشود…
این همان لزوم قیام بالقسط مومنین از چند قرن پیش بوده است…کسانی که به قیامت و پاداش الهی باور داشته باشند میتوانند از خود کم کنند و به دیگران کمک کنند و باید این عمل را هم خود انجام دهند و هم دیگران را به آن فرا میخواندند…
مومنین کوتاهی کردند و منافقین در لباس دین وسوسه کردند برای کسب غنائم کشورها را مورد حمله قرار دادند و رفته رفته نه تنها قسط در میان خود را از دست دادند بلکه از تشویق و تربیت دیگران باز ماندند…
ایشان بایستی با الگو بودن خود برای دیگران از زمانهای زیاد قبل از این دوران تربیت نفس خود و دیگران را نهادینه و آماده میکردند برای این دوران…دورانی که تزکیه نفوس را میخواهد ولی نیست…قرون زیادی را به غفلت و اسراف گذرانده ایم…
فرصت تربیت از بین رفته است…ابزار سازی زیاد شده ولی تربیت نفس نه…
از بین رفتن باور به غیب در میان مومنین برای خود آنها ضعف و ذلت آورد و برای دیگران – و سرزمین های دیگر- نیز بی ایمانی و غفلت…
کسانی که به غیب و پاداش الهی باور نداشته باشند دیر یا زود به منفعت خود جذب خواهند شد…
باید به آخرین دین رو کنیم و از کتاب معجزه گونه آن – قرآن – مدد بگیریم آنرا درست بخوانیم …
هم معجزه و هم هدایت است…
بشرطی که آنرا با روش مورد اشاره خودش یعنی رعایت اتصال بخوانیم…با این روش به اتصال و ارتباط انسان ها میرسیم…
معجزه دیگری ما را از این جهنم خود ساخته نجات نخواهد داد…معجزه قرآنی برای ضعفا اعتماد بنفس و برای قدرتمندان ترس و صعف و دلیل برای بخشش ایجاد میکند…
مرادی / 25 October 2018