شعری درباره ضدیتهای اخیر با پناهجویان در آمریکا از مجید نفیسی، شاعر برجسته ایران:
آمریکایی که من میشناختم
دستهایش را برایم گشود
و مرا کنار فرزندانش نشاند.
از میهنی گریخته بودم
که همسرم در آن تیرباران شد.
پیشمرگهای مرا به ترکیه برد
وکیلی به فرانسه
و کفیلی به آمریکا.
چنین بود که شهروندِ این کشور شدم.
اما امروز
آنها که نوزادان را از مادرانشان
در مرز مکزیک جدا کردهاند
میخواهند شهروندی را از من پس بگیرند.
نه! این آمریکایی نیست که من میشناختم
آمریکایی که پروتستانهای فرانسوی
و کاتولیکهای انگلیسی به آن کوچیدند،
آمریکایی که یهودیان آلمانی
فراریانِ شوروی
و پناهندگانِ نااروپایی به آن پناه آوردند.
بگذار آمریکا دوباره آمریکا شود*
نوزادان را به پناهجویان برگرداند
و همهی فرزندانش را بیکسان دربربگیرد.
۱۱ ژوئیه ۲۰۱۸
*- “بگذار آمریکا دوباره آمریکا باشد،لنگستون هیوز
آمریکا از اول هم -بر خلاف نظر این شاعر-چندان«آمریکا» نبوده است!
به قول هگل تنها درسی که از تاریخ می گیریم این است که هیچ درسی از آن نگرفته ایم!
اگر این شعر درباره فرانسه گفته می شد و جمهوریت و لائیسیته آن مدح می شد صحیح تر بود!افسوس!
آکین / 04 August 2018
دلبستگی به اوباما مانع از آن شده که نفیسی بداند اوباما در اخراچ مهاجران که شامل فرزندانشان میشده بی همتا بوده
زمانی / 04 August 2018