دیپلمات پیشین جمهوری اسلامی در واکنش به گزارش تحقیق و تفحص مجلس درباره اتباع دوتابعیتی ایران نامه‌ای سرگشاده منتشر کرده و گفته است همیشه تنها یک تابعیت داشته. حسین موسویان همچنین تاکید کرده در هیچ اندیشکده خارجی‌ای هم فعالیت نداشته و ندارد، گرچه در دانشگاه پرینستون آمریکا کار می‌کند.
روز یک‌شنبه ۲۳ اردیبهشت هیأت تحقیق و تفحص درباره وضعیت افراد دوتابعیتی و دارای گرین‌کارت در حوزه مسئولان و مدیران ارشد، پس یک سال گزارش نهایی خود را به هیأت رئیسه مجلس ارائه کرد.
اعضای هیأت تحقیق و تفحص (به عنوان گردآورندگان این گزارش) که جمعی ۱۱ نفره از اصول‌گرایان وابسته به جریان‌های تندرو هستند، با ذکر نام حسین موسویان در کنار محمدجعفر محلاتی و سیروس ناصری، از مشاوران ایران در پذیرش قطعنامه ۵۹۸، از این افراد به عنوان مدیران، تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان رسمی یاد کرده‌اند که دو تابعیتی بوده‌اند و در ارکان حکومت نفوذ کرده‌اند.
موسویان اما در واکنش به این گزارش و ذکر نامش در این گزارش نوشته است: «اگر این گزارش درست باشد، هر سه موردی که در گزارش مذکور در مورد اینجانب مطرح شده، خلاف حقیقت و واقعیت است.»
حسین موسویان:
اولا من دارای تابعیت هیچ کشور خارجی نیستم و همیشه یک تابعیت داشته‌ام و آن هم تابعیت ایران است و لاغیر. من نه در دوران ۳۰ سال خدمت رسمی خود در دولت، مجلس شورای اسلامی، شورای عالی امنیت ملی و مجمع تشخیص مصلت نظام، دارای تابعیت کشور خارجی بوده‌ام و نه بعد از آن. امروز هم تابعیت هیچ کشور خارجی را ندارم و به تابعیت ایرانی خود هم افتخار می‌کنم.
او در ادامه این نامه که در خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منتشر شده، نوشته است:
«ثانیا در گزارش مذکور آمده که من در یک اندیشکده آمریکایی کار می‌کنم. این هم خلاف است. اینجانب در دانشگاه پرینستون آمریکا شاغل هستم و بعد از هجرت هم هیچ‌گاه در هیچ اندیشکده‌ای چه در آمریکا و چه در خارج آمریکا هیچ نوع اشتغالی نداشته‌ام و ندارم. نام دانشکده علوم سیاسی دانشگاه پرینستون “دانشکده وودرو ویلسون” است. آقای وودرو ویلسون یکی از روسای دانشگاه پرینستون بود که بعدا رییس جمهور آمریکا شد. دانشگاه پرینستون هم در شهر پرینستون ایالت نیوجرسی آمریکاست. اندیشکده‌ای در شهر واشنگتن هست به نام “اندیشکده وودروویلسون”. ظاهرا گزارش تحقیق و تفحص مذکور تفاوت این دو که یک موضوع ساده و آشکار است را تشخیص نداده و دچار اشتباه شده است.»
مورد سومی که موسویان در نامه خود به آن پرداخته، ماجراهای پیش آمده برای او در دولت محمود احمدی‌نژاد است: «… بنده در دولت آقای احمدی‌نژاد بازداشت و ایشان هم مکرر اینجانب را در سخنرانی‌های علنی متهم به جاسوسی نمود. آقای حسن حداد، معاون امنیت وقت دادستان تهران که حکم بازداشت بنده را در اردیبهشت سال ۱۳۸۶ صادر کرده بود، در قرار نهایی خود که حدود شش ماه بعد از بازداشت صادر شد، تصریح کرد که اصولا اتهام جاسوسی در این پرونده مطرح نبوده و وزارت اطلاعات هم اساسا چنین ادعایی را مطرح نکرده است. علی‌هذا آقای {سعید} مرتضوی دادستان وقت تهران، قرار آقای حداد را لغو و بازپرس دیگری تعیین کرد. بعد از شش ماه بنده هم توسط بازپرس دوم و هم توسط قاضی از اتهام جاسوسی تبرئه شدم.»
او همچنین گفته است محکوم شدنش به پنج سال محرومیت از پست دیپلماتیک به این خاطر بوده که طبق متن قرار بازپرس دوم، در بازجویی‌ها نوشته بوده با سیاست خارجی و هسته‌ای دولت محمود احمدی‌نژاد مخالف است: «لذا تا مادامی که ایشان رئیس جمهوری بود، نه به من پستی می‌داد و نه من می‌پذیرفتم. در عین حال حکم پنج سال محرومیت و بعد هم بازنشستگی تحمیلی، تنها دلیل هجرت من بود.»
- در همین زمینه
آقای موسویان ! تجربه نشان داده که خدمت به این حکومت ضدبشری آخر و عاقبت خوشی ندارد ! حتا اگر جانشین ولی فقیه یا رئیس جمهور باشی !
شیران / 15 May 2018