سهیل عربی، زندانی عقیدتی-سیاسی شرایط وخیمی دارد. زندانبانان سر او را تراشیده‌اند و در شرایطی غیرانسانی از او نگهداری می‌کنند.
فرنگیس مظلوم، مادر سهیل عربی، روز دوشنبه ۲۰ فروردین ماه به دنبال ملاقاتی ۲۰ دقیقه‌ای با پسرش پس از یک ماه بی‌خبری، به زمانه می‌گوید: «امروز بعد از یک ساعت و نیم معطلی بالاخره اجازه دادند ببینیمش. سرش را کچل کرده بودند. اوضاع خوبی نداشت اصلا.»
خانم مظلوم می‌گوید که فرزندش با وجود انتقال به بند همچنان در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شود. برخی رسانه‌های حقوق بشری روز پنج‌شنبه ۱۶ فروردین، اعلام کرده بودند به دنبال بی‌اطلاعی از وضعیت این زندانی عقیدتی-سیاسی در روزهای اخیر، او از سلول انفرادی به بند عمومی زندان تهران بزرگ منتقل شده است.
سهیل عربی از جمله زندانیان معترض به وضعیت آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی است که در اعتراض به ضرب و شتم و انتقال غیرقانونی آنها به زندان قرچک ورامین دست به اعتصاب غذا زده بود. او خواستار آزادی یا انتقال این دو زن زندانی سیاسی به زندان اوین است.
آقای عربی روز ۲۹ اسفند ۹۶، به درخواست مادرش و سایر مادران زندانیان سیاسی به اعتصاب ۵۵ روزه و اعتصاب خشک ۱۵ روزه‌اش در شرایط خطرناک جسمی پایان داد. او در طول دوره اعتصاب غذا از سوی زندانبانان مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود و به سلول انفرادی منتقل شده بود.
مادر این زندانی عقیدتی-سیاسی با اشاره به اینکه تازه از ملاقات بازگشته و به دنبال دیدن حال نامناسب فرزندش در شرایط مناسبی نیست، درباره آخرین وضعیت او به زمانه می‌گوید: «وضعیتش خیلی خراب بود. خیلی ناراحت و داغان بود.»
«با سهیل مثل یک قاتل زنجیره‌ای خیلی خطرناک برخورد می‌شود»
فرنگیس مظلوم در پاسخ به این سوال زمانه که روند فشارها بر فرزندش تا کی می‌تواند ادامه پیدا کند و نتیجه احتمالی آن چیست، می‌گوید: «خودش هم مانده بود و من هم اتفاقا پرسیدم که این جریان تا کی قرار است ادامه پیدا کند؟ مگر تو چه کردی؟ گفت همین! دقیقا این مساله را خودم هم پرسیده‌ام اما کسی جوابگو نیست. باورتان نمی‌شود که انگار یک قاتل زنجیره‌ای خیلی خیلی خطرناک را گرفته باشند با او برخورد می‌کنند. یک وضع خیلی بدی. نه حق تلفن دارد، نه می‌توانیم برایش پول بفرستیم. ملاقات کردنش هم که مصیبت است و با هزار بدبختی.»
او درباره فشارها برای ملاقات با فرزندش در روز دوشنبه ۲۰ فروردین به زمانه می‌گوید: «اول که گفتند نه، چون مشکل حفاظتی دارد ما نمی‌توانیم. حالا صبر کنید ببینیم چه می‌شود. دیگر آنقدر رفتیم و آمدیم تا بالاخره رییس بندشان را پیدا کردیم. من گریه می‌کردم. گفتم خب من بالاخره می‌توانم پسرم را بعد از یک ماه ببینم یا نمی‌توانم. از عید تا به حال شما اجازه نداده‌اید من ببینمش. تلفنی هم که نمی‌توانم با او حرف بزنم. من فقط می‌خواهم بچه‌ام را ببینم. دیگر با هزار مصیبت هی به این بگو و هی به آن بگو، بعد از یک ساعت و نیم اجازه دادند ما ببینیمش. فکر می‌کنم از ۲۰ دقیقه هم کمتر شد ملاقات ما که دو تا مامور آمدند برداشتند دوباره بردندش. تحت حفاظت آمد و رفت.»
هیچ مرجعی پاسخگو نیست
دادخواهی درباره وضعیت سهیل عربی در مجامع مختلف حقوق بشری صورت گرفته است اما مادر او می‌گوید سازمان ملل هم حریف دستگاه قضایی ایران نمی‌شود: «می‌دانم که در مورد سهیل در جاهای مختلف صحبت می‌شود و مجامع حقوق بشری پیگیر وضعیتش هستند اما کسی نمی‌تواند کاری بکند. من نمی‌دانم کجا باید مراجعه بکنم و به که باید بگویم؟ خیلی برای او می‌ترسم و نگرانم اما هیچ‌کس به من جوابی نمی‌دهد. هیچ مرجعی به ما جواب نمی‌دهد. حتی این آقای حاجی مرادی که دادیار ناظر بر زندان است اصلا می‌آید ببیند اینجا چه خبر است و زندانی‌ها چه وضعی دارند و چه دارند می‌کنند.»
فرنگیس مظلوم با انتقاد از وضعیت زندان (ندامتگاه) تهران بزرگ و نگهداری سهیل عربی به عنوان زندانی عقیدتی-سیاسی در این زندان می‌گوید: «اصلا شما اگر این زندان را ببینید واقعا وحشت می‌کنید. اغلب افراد وحشتناک و ترسناکی را در این زندان نگهداری می‌کنند. خیلی آدم‌های خطرناکی آنجا نگهداری می‌شوند. سهیل می‌گوید که من تا صبح نمی‌توانم بخوابم. هیچ وسیله دفاعی‌ای هم وجود ندارد. می‌گوید که من تا صبح همین‌طور نیمه‌بیدار می‌خوابم. می‌گوید بعضی از این زندانی‌ها یک‌دفعه حمله می‌کنند. دستش را به من نشان داد که آسیب‌دیده بود و گفت دعوا کرده‌اند تا شاید دست از سرش بردارند.»
به گفته مادر سهیل عربی، او را به عمد به این زندان فرستاده‌اند تا تحت فشار قرار بگیرد. رویکردی سابقه‌دار در دستگاه قضایی ایران که با زیر پا گذاشتن اصل تفکیک زندانیان، زمینه آزار زندانیان عقیدتی و سیاسی را فراهم می‌کند.
ندامتگاه مرکزی تهران بزرگ یا زندان فشافویه یا زندان حسن‌آباد قم، زندانی است در حدود ۳۲ کیلومتری جنوب تهران. هدف از ساخت این زندان ایجاد اردوگاهی ویژه برای محکومان مواد مخدر عنوان شده است که این گروه را از سایر زندانیان زندان‌های استان تهران و استان‌های همجوار جدا کند.
گفته می‌شود این زندان برای ۱۵ هزار نفر ظرفیت دارد و برای ساخت آن به عنوان بزرگ‌ترین زندان کشور حدود ۱۵ سال زمان صرف شده است. این زندان که یکی از امنیتی‌ترین زندان‌های ایران است و به دلیل برخوردهای شدید و غیرانسانی با زندانیان شهره شده اما بر اساس گزارشی که پیش از این در سایت کلمه منتشر شده است، افراد زندانی به دلیل نوع اتهامات‌شان «هرگز نتوانسته‌اند حتی گوشه‌ای از این خشونت‌ها را بازگو کنند.»
از سهیل عربی چه می‌خواهند؟
ریشه فشارهایی که از سوی زندانبانان به سهیل عربی وارد می‌شود چندان روشن نیست. مادر این زندانی عقیدتی-سیاسی در پاسخ به این پرسش که از سهیل عربی چه می‌خواهند، می‌گوید اصلا معلوم نیست و این سوال برای خود او که در زندان به سر می‌برد به معما تبدیل شده است: «هیچ معلوم نیست. نه تفهیم اتهام جدیدی در کار است، نه دادگاه و محاکمه‌ای. خودش می‌گفت کاش به من بگویند که تو ۱۰ سال زندان داری. خب من هم مثل بقیه می‌روم زندانم را می‌کشم اما هیچ چیزی معلوم نیست. همین هم دارد او را اذیت می‌کند. خیلی دلمرده و کلافه بود و اصلا توی حال خودش نبود. الان دو ماه است این بچه در انفرادی و قرنطینه است. قرنطینه‌شان هم این‌طوری‌ست که چهار نفر آدم را می‌فرستند در یک اتاق کوچک. یعنی افراد را می‌گذارند کنار آدم‌های خطرناک. عمدا این کار را می‌کنند تا آنها اینها را اذیت کنند. این از وضع قرنطینه‌شان است. تازه مثلا الان او را آورده‌اند به بند اما خودش می‌گوید که در انفرادی است.»
فرنگیس مظلوم درباره ملاقات احتمالی بعدی با فرزندش نیز می‌گوید: «اگر احتمالا بازی‌ای درنیاورند دوشنبه آینده قانونا دوباره باید بگذارند من ببینمش اما معلوم نمی‌کند و ممکن است نگذارند.»
سهیل عربی اما روز ۱۸ مهر ماه سال گذشته برای آخرین دفاع درباره پرونده مفتوحه خود، به شعبه ۳ بازپرسی دادسرای مقدسی زندان اوین فراخوانده شد اما مسئولان جلوی اعزام او را به دلیل خودداری از پوشیدن لباس زندان گرفتند. او تاکید داشت به دلیل ماهیت سیاسی پرونده‌اش می‌تواند بر اساس قوانین جرم سیاسی با لباس شخصی در دادگاه حاضر شود.
این عکاس و فعال سایبری، در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ به هفت سال و نیم حبس محکوم شد. دو سال از این حکم جنجالی برای «اثبات پشیمانی و تغییر در رفتار» است تا مجازات اعدامش لغو شود.
سهیل عربی سال ۱۳۹۳ به اتهام «سب‌النبی» به مرگ محکوم شده بود اما به دنبال تلاش‌های خانواده و وکیلان او و دخالت نهادهای بین‌المللی، روز شنبه ششم تیر ماه ۹۴ پرونده او در شعبه ۳۴ دیوان عالی کشور بررسی و مجازات اعدامش لغو شد.
بر اساس آخرین حکم صادر شده برای این زندانی عقیدتی، او باید در دو سال، ۱۳ کتاب در حوزه‌های دین‌شناسی، مذهب‌شناسی و رفع شبهات دینی بخواند، از هر کتاب پنج تا ۱۰ صفحه خلاصه تهیه کند، با موسسه «در راه حق» و پژوهشکده «امام خمینی» نامه‌نگاری کند، پاسخ شبهه‌های خود را بگیرد و هر سه ماه یک بار، گزارشی از تحقیقات خود به دادگاه ارائه دهد.
این حکم از سوی سازمان‌ها و گروه‌های حقوق بشری از جمله سازمان گزارشگران بدون مرز تقبیح شد.
- در همین زمینه