فردا یکشنبه ۴ مارس، شهروندان ایتالیایی پای صندوق‌های رأی می‌روند تا تکلیف۶۳۰ نماینده مجلس و ۳۱۵ عضو انتخابی سنا را روشن کنند؛ انتخاباتی که درحقیقت میان ائتلاف میانه‌روها با ائتلاف راستگرایان و در نهایت، برسر ماندن یا خروج از اتحادیه اروپاست.
مسأله مهاجران در کانون مبارزات انتخاباتی ایتالیا قرار داشت. در طول چهار سال گذشته، چیزی حدود ۶۰۰ هزار مهاجر پس از عبور از دریای مدیترانه، وارد خاک ایتالیا شدند و اکنون دعوا بر سر چگونگی اخراج این مهاجران است.
سیلویو برلوسکونی که بنا به نظرسنجی‌ها، بزرگترین ائتلاف را در مجلس آتی ایتالیا رهبری خواهد کرد، مهاجران غیرقانونی را یک “بمب ساعتی آماده انفجار” خوانده و وعده داده پس از پیروزی، مهاجران غیرقانونی را از ایتالیا اخراج کند. برلوسکونی به دلیل فرار مالیاتی تا سال آینده از تصدی سمت نخست‌وزيری محروم است. پیش‌پینی می‌شود که ائتلاف راست‌گرای تحت رهبری برلوسکونی، «ایتالیا به پیش»، نزدیک به ۴۰ درصد آرا را کسب کند.
ایتالیا در پنج سال گذشته تحت مدیریت و حاکمیت ائتلاف احزاب چپ میانه بوده است؛ و در این مدت، انریکو لتا، ماتئو رنتزی و پائولو جنتیلونی از همین ائتلاف تشکیل دولت داده‌اند. ناتوانی چپ میانه در برآورده کردن مطالبات اقتصادی اما اکنون شرایط را برای پیروزی احزاب پوپولیست و راست‌گرا فراهم کرده است. همین مسأله و البته سرنوشت مهاجران و بدهی‌های کلان ایتالیا در صورت پیروزی احزاب خواهان خروج از اتحادیه اروپا، به شدت بروکسل را نگران کرده است.
بنا به نظرسنجی‌ها، حزب چپ میانه حاکم، حزب دموکراتیک ایتالیا، چیزی در حدود ۲۵ درصد آرا را کسب خواهد کرد.
به طور کلی، دو سناریوی انتخاباتی پیش‌روی ایتالیایی‌ها وجود دارد: تشکیل ائتلافی میان چپ میانه به رهبری ماتئو رنتزی و راست میانه به رهبری سیلویو برلوسکونی، و یا ائتلاف میان راستگرایان که سناریوی محتمل‌تری است. سناریوی دوم سناریویی علیه مهاجران و اتحادیه اروپاست.
آن طور که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند، جنبش ۵ ستاره، بیشترین آرا را به عنوان یک حزب واحد در انتخابات فردا به دست خواهد آورد. جنبش ۵ ستاره، جنبشی پوپولیستی، ضد جهانی‌سازی و خواهان جایگزینی واحد پول یورو است.
لوئیجی دی مایو، رهبر جنبش ۵ ستاره و ماتئو سالوینی، رهبر حزب راست افراطی لیگ شمالی، در روزهای پایانی کارزار انتخاباتی از انتقادات‌شان به بروکسل کاسته و احتمال خروج از حوزه پولی یورو را رد کرده‌اند. با این حال، بسیاری از تحلیل‌گران این چرخش را صرفاً تاکتیکی انتخاباتی و نه تغییر رویکردی واقعی می‌دانند.
بیشتر بخوانید:
بهترین احزاب در هر کشوری احزاب دست راستی هستند.
1- با روی کار اومدن این احزاب منابع هر کشوری در جهت توسعه و پیشرفت همون کشور به کار گرفته میشه.
2- این احزاب به مفهومی به اسم خانواده اعتقاد دارند. چیزی که هر روز بیشتر از دیروز داره بنیانش سست وضعیف میشه.
3- این احزاب با مسایلی مثل سقط جنین, روابط همجنسگرایان و …مواردی از این قبیل برخورد میکنند که به نظرم کار کاملا درستیه. البته هر کی میخواد میتونه هر گرایش جنسی داشته باشه, منتها واسه خودش. نه اینکه راه بیفته تو خیابون و تبلیغ همجنسگرایی کنه.
4- با اومدن احزاب دست راستی, مهاجران غیرقانونی باید ماست هاشون رو کیسه کنند. البته شرایط برای مهاجران قانوین منجمله متخصصین یا دانشجوها هم ممکنه تغییرات کوچکی بکنه. ولی هدف اصلی مهاجران و پناهنده های غیرقانونی هستند که اوضاع رو تو اروپا و سایر جاها متلاشی کردند.
5- احزاب دست راستی مخالف جهانی سازی هستند. که به نظرم خیلی چیز بدی هم نیست. الان شما گوشی اپل میخری ساخت آمریکاست؟ خب معلومه که نیست. ساخت کشور دوست و برادر چینه. چون قیمت تولید و قیمت کارگر تو چین خیلی پایینهتر از اروپاست. این یه شمشیر دو لبه ست. کارگر بدبخت چینی رو ازش بیگاری میکشند. کارگر آمریکایی هم بیکار مونده.
البته این یه نمونه خیلی کوچیکش هست.
——————-
از رادیو زمانه درخواست میکنم یه روشنگری بکنه و هی فتوا نده که احزاب دست راستی هیولا هستند. اصلا همچین چیزی نیست. هر چه قدر هم هیولا باشند از احزاب دست چپی یا لیبرال دموکراتها خیلی خیلی بهرند.
بهرام / 04 March 2018