دخالت سازمان ملل متحد بر سرنوشت اردوگاه اشرف

در حالی که مهلت باقیمانده‌ی دولت عراق برای تخلیه “اردوگاه اشرف” از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران ؛ کمتر از سه هفته‌ دیگر به پایان می‌رسد، به گزارش آسوشیتدپرس سازمان ملل متحد خواستار به عقب انداختن این مهلت تعیین شده تا پایان سال میلادی در مورد کمپ مخالفان ایرانی شده است.

 

فراخوان سازمان ملل به عراق پس از جلسه‌ی شورای امنیت بود که “به ما وقت دهید، به ما فضای کار دهید، تا بتوانیم یک راه حل انسان دوستانه را محقق کنیم.”

مارتین کوبلر فرستاده‌ی سازمان ملل به عراق پس از اجلاس شورای امنیت به خبرنگاران گفت که مقام‌های سازمان ملل در حال کار روی یک راه‌حل برای مسئله‌ی “اشرف” هستند و افزود: “ما نمی‌توانیم این کار را در زمان باقیمانده انجام دهیم.” فرستاده‌ی سازمان ملل به عراق ؛ همچنین سایر کشورها را تشویق کرد که ساکنان اردوگاه اشرف را بپذیرند.

 

مارتین کوبلر هشدار داد اگر راه حل مسالمت‌آمیز برای این مشکل پیدا نشود، خطر رویارویی و خشونت بسیار جدی است. نماینده‌ی سازمان ملل متحد در عراق تأکید کرد که ” هیچ یک از ساکنان اردوگاه اشرف نباید برخلاف میل‌شان به ایران فرستاده شوند.”

 

خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشته است: “دولت عراق تعطیلی اردوگاه اشرف را با حق حاکمیت و استقلال خود مرتبط می‌داند.”

با محمدرضا روحانی وکیل دادگستری و مسئول امور ملیت‌ها در شورای ملی مقاومت ایران، در همین مورد تماس گرفتم.

 

 

باید بگویم که در حال حاضر تنها مرجع تظلم، [سازمان] ملل متحد است. برای این که اشخاصی که فعلاً بر دستگاه حکومتی عراق تکیه زده‌اند، تاکنون مرتکب جرایم و جنایتی علیه پناهندگان ایرانی ساکنان شهر اشرف که اعضای سازمان مجاهدین خلق هستند، شده‌اند. این افراد تنها به صفت اعضای سازمان مجاهدین خلق شناخته نمی‌شوند. برای این‌که اولاً پناهنده‌اند، ثانیاً ایرانی‌اند.

 

[از نظر ما ] حکومت عراق حکومتی دست‌نشانده است. اگر کسی تردیدی در این زمینه دارد مراجعه کند به خاطرات آیت‌اله حسینعلی منتظری که همین خارج از کشور هم چاپ شده است . در این کتاب مهدی هاشمی به او گزارش می‌دهد که: ” ما آمده‌ایم، سید محمد باقر حکیم، حجت‌الاسلام سید محمود هاشمی (که هشت سال در ایران رئیس قوه قضاییه بود ) حجت‌الاسلام محمد تقی مدرسی، حجت‌الاسلام آقای شیخ مهدی آصفی را جمع کردیم و تشکیل مجلس اعلاء داده‌ایم. بعد هم یک لشگر درست کردیم از نیروهای آیت‌اله سعید صدر حزب‌الدعوه ملتزم العمل وآقای حکیم.”  این‌ها عین جملاتی‌ است که سید مهدی هاشمی سال ۵۹ به منتظری گزارش می‌دهد و برای خمینی هم ارسال می‌شود.

 

[به باور من ] مالکی عضو دستگاهی است که این دستگاه را سید مهدی هاشمی در نهضت‌های آزادی‌بخش درست کرده و حالا به‌عنوان نخست‌وزیر آن کشور نیروهای نظامی را [به کمپ اشرف] فرستاده است. آنها دو بار حمله کردند و حدود پنجاه نفر را کشتند و هزار نفر را مجروح کردند. به همین دلیل سازمان مجاهدین خلق در دادگاه مادرید علیه ایشان شکایت کرد. اتهام وی جنایت علیه بشریت بود که به همین دلیل دادگاه دستور احضارش را صادر کرد، ولی اجرای این دستور، بعد از این که دوره‌ی نخست وزیری‌شان تمام شد، انجام خواهد شد. چون الان مصونیت دارند.

چنین شخصی که مقررات بین‌المللی را رعایت نمی‌کند، اخیراً چون ناگزیر است برای انجام برخی فعالیت‌های سیاسی به آمریکا برود، در روزنامه واشنگتن پست مطلبی نوشته مبنی بر این‌که ما می‌خواهیم با رعایت حقوق بشر با همکاری سازمان ملل متحد مشکلات اینجا را حل کنیم.

خیلی‌ها از ما انتقاد می‌کنند که چرا شما با بدبینی نگاه می‌کنید؟ دلیلش این است که درحالی‌که [آقای مالکی] این مطلب را نوشته و هم‌زمان که من و شما داریم باهم صحبت می‌کنیم، سیصد بلندگو گذاشته‌اند دور این شهر که از صبح تا شب ناسزا و نعره پخش می کند. یک شکنجه‌گاه تاریخی درست کرده‌اند در مقابل چشمان [سازمان] ملل متحد!

 

بنابراین تنها مرجعی که باقی می‌ماند برای تظلم ؛ سازمان ملل متحد است. هیچ جای دیگری هم وجود ندارد. دلیل این شرایط هم خلف وعده‌ی آمریکایی‌هاست. آمریکایی‌ها با این‌ها – ساکنان شهر اشرف – قرارداد داشتند.

 

با تک تک این‌ها قرارداد داشتند که حقوق و آزادی‌هایشان را محافظت کنند. ولی بعد گفتند که ما این تعهدات را به دولت عراق منتقل کردیم. در حقوق بین المللی پناهندگان نوشته شده که اگر چنین اتفاقی افتاد و دولتی که جانشین دولت قبلی شد، نتواند وظایفش را انجام دهد یا نخواهد وظایفش را انجام دهد، این انتقال اعتبار ندارد و دولت اصلی باید برگردد و تعهداتش را انجام دهد.

 

آمریکایی‌ها نمی‌خواهند این کار را بکنند. برای این که این  محافظه کاری مربوط به منافع خودشان است و در عین حال هم تلاش می‌کنند که خودشان را از این مسئولیت جدا کنند. پس سازمان ملل متحد تنها مرجعی است که برای این پناهندگان باقی‌ مانده. چون این تنها تجاوز به حقوق اشرفی‌ها نیست. این تجاوز به حقوق ۵۰ میلیون پناهنده و پناهجو و آواره و بی‌وطن است که در سراسر جهان هستند و دیروز هم کنفرانس بین‌المللی مهمی بوده برای رسیدگی به شرایط بی‌وطن‌ها.

 

 

در فلسفه‌ی مسئله‌ی حاکمیت، ابتدا باید برگردیم به تاریخ این کلمه. این کلمه‌ی حاکمیت که درباره‌ی آن صحبت می‌کنیم، تاریخ و سابقه‌ای دارد و مربوط است به سیصد چهارصد سال پیش. در قرارداد وستفالی، در ۱۶۴۸،- دعواهای پروتستان‌ها و کاتولیک‌ها- به یک سرانجامی رسید که بنا برعدم مداخله دولتها شد. . امروز در حقوق بین المللی، اصلی وجود دارد به نام devoir d’ingérence تکلیف مداخله.

 

البته این که می‌گویم امروز، تنها مربوط به امروز نیست و شاید مربوط به صد و صدوپنجاه سال پیش است. وقتی که یونانی‌ها و عثمانی‌ها می‌جنگیدند، لشگرهای اروپا رفتند آنجا برای این که جلوی این تجاوزات را بگیرند. همین الان که من و شما داریم صحبت می‌کنیم، پرونده‌ای هست در دادگاه لاهه، (منظورم از دادگاه لاهه دادگاه بین‌المللی لاهه نیست، دادگاه داخلی است)  که مردم صربستان شکایت کرده‌اند که ارتش هلند آنجا ایستاده بود که یوگسلاوها آمدند و [برخی از] ما را کشتند. همان کشتار معروف صربها که همه تا حدودی با آن آشنا هستیم.

 

دادگاه هلند ارتش آن کشور را به دلیل عدم مداخله، به دلیل رعایت حاکمیت دولت حاکم در آنجا ؛ محکوم و مسئول شناخته است. این مفهوم مداخله ؛ مفاهیمی خیلی دور است از تفکر و تعقل سیاسی قرن بیست و یکم. امروز هر اتفاقی در هر جای جهان بیافتد، به من و شما و دیگران مربوط است. نمی‌شود گفت که در سوریه دولت آدم می‌کشد، حق دارد. در لیبی آدم می‌کشد، حق دارد.

 

حالا این فرد [نخست وزیر عراق] با نیروهای مسلح‌اش رفته پناهندگان ایرانی را که عضو سازمان مجاهدین خلق ایران هم هستند، با چوب،  اتومبیل‌های زرهی، تفنگ و تیر و تبر کشته است. پنجاه نفر را کشته و هزار نفر را مجروح کرده. فرق او با حافظ [بشار] اسد ، عبداله صالح ، مبارک یا قذافی چیست، وقتی صحبت از حاکمیت می کند؟

 

چرا [سازمان] ملل متحد در مسائل مربوط به حقوق بشر دخالت می‌کند؟ برای این که مسئله‌ی حق حیات، یک امر حقوقی شناخته‌شده است و [سازمان] ملل متحد ناگزیر است که دخالت کند. مسئله‌ی حاکمیت معنایش در قرن بیست و یکم فقط و فقط با رعایت حقوق بین‌الملل انسانی امکان‌پذیر است.

 

همه‌مان دیده‌ایم که چه اتفاقاتی افتاده و چه گونه نیروهای مختلف نظامی کشورهای گوناگون حق حاکمیت آقای قذافی را از بین بردند و الان هم در تلاشند که حق حاکمیت اسد را از بین ببرند. اسنادی  که علیه مالکی وجود دارد، کم نیست. او قصد دارد به آمریکا برود.  دارد برای خودش موقعیت درست می‌کند، برای این که کنگره‌ و سنا و دولت آمریکا [از او خواهند پرسید که ]چرا آدم می‌کشند آنجا و چرا حقوق مردم را رعایت نمی‌کنند.

 

او پیش از رفتن به امریکا، یک مقاله نوشته در واشنگتن پست ، [مبنی بر این]که ما با رعایت حقوق بشر این مشکل را حل و فصل خواهیم کرد به شکل مسالمت‌آمیز. در حالی‌که همین زمانی که او این حرف را می‌زند، سیصد بلندگو [در اطراف شهر اشرف گذاشته‌اند که باعث ] شکنجه‌ هموطنان‌ ما است.

 

 

چهل پارلمان در سراسر جهان و چهار هزار پارلمانتر، یک و نیم میلیون عراقی و احزاب بزرگ کشور عراق همه منتظر [نتیجه کار] هستند و اگر من بخواهم همه این‌ها را برای شما بگویم، مثنوی هفتاد من کاغذ شود.

ولی خواهش من از همه ایرانی‌ها و از همه آزادی‌خواهان سراسر جهان و به‌ویژه ایرانی‌ها این است که اختلافات سیاسی‌شان را در این لحظات حساس تاریخی کنار بگذارند و به این امر بپردازند که حق حیات به موجب اعلامیه جهانی حقوق بشر مال همه است. [ساکنان اشرف] هر روز با آزار و محدودیت در تهیه مواد غذایی، دارو، سوخت و آب مواجهند.

 

تنها یک راه وجود دارد؛ فشار از طریق افکارعمومی. فرصتی هم باقی نمانده است. آقای مالکی به آمریکا خواهد رفت، دو روز دیگر روز اعلامیه‌ جهانی حقوق بشر است. من از این فرصت توسط شما از همه هموطنانم استمداد می‌کنم، به‌خصوص آنهایی که با مجاهدین، با شورای ملی مقاومت اختلاف دارند… برای این که حق، تنها مال آنهایی نیست که دوست ما هستند. حق زمانی معنا پیدا می‌کند که نسبت به دشمنان هم رعایت شود.