به‌دنبال اعلامِ جرمِ دادستان انقلاب علیه هفت عضو یک سازمان مردم نهاد زیست محیطی، ساعاتی پیش محمود صادقی، نماینده تهران در توئیتی از بازداشت کاوه مدنی، معاون آموزش و پژوهش سازمان محیط زیست خبر داد. این نماینده مجلس گفته بود در تماسی که امروز صبح با عیسی کلانتری، رئیس سازمان محیط زیست داشته او نیز این خبر را تأیید کرده است. هر چند ساعاتی پس از توئیت صادقی روابط عمومی سازمان محیط زیست این خبر را تکذیب کرد.
روز گذشته جعفری دولت آبادی، دادستان تهران از دستگیری هفت «متهم به جاسوسی» خبر داده بود. دولت آبادی گفته بود «این افراد در قالب اجرای پروژه‌های علمی و محیط زیستی نسبت به جمع‌آوری اطلاعات طبقه‌بندی کشور در حوزه‌های استراتژیک اقدام می‌کردند».
محمود صادقی گفته در حال پیگیری این بازداشت‌ها و «مرگ ناگهانی» یکی از دستگیرشدگان در زندان بوده که خبر دستگیری کاوه مدنی را دریافت کرده.
بازداشتی‌هایی اخیر اعضای سازمان مردم‌نهاد(سمن) «حیات وحش میراث پارسیان» بودند. سازمان غیردولتی که در ارتباط نزدیکی با سازمان محیط زیست قرار داشت.
امروز صبح با رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، برای اطلاع از علت بازداشت فعالان محیط زیست و اقدامات دولت تماس داشتم، ایشان گفتند کاوه مدنی را نیز دیروز بازداشت کرده اند.
— محمود صادقی (@mah_sadeghi) February 11, 2018
این موضوع نگرانی‌هایی را در ارتباط با ارتباط این پرونده با بدنه دولت پدیده آورده است. در همین رابطه معصومه ابتکار یکشنبه۲۲ بهمن در پاسخ به سوالی درباره علت بازداشت شماری از فعالان محیط زیست گفته «به شدت نگرانم اما ترجیح می‌دهم در حال حاضر اظهار نظری نکنم.»
در همین حال غلامحسین اسماعیلی، رئیس دادگستری تهران می‌گوید بازداشت‌های بیشتری در پرونده اخیر انتظار فعالان محیط زیست است. همزمان اخبار ضدونقیضی نیز از بازداشت کاوه مدنی، معاون جوان سازمان محیط زیست منتشر شده است.
کاوه مدنی محقق محیط زیست و فارغ التحصیل در رشته مدیریت آب و محیط زیست امپریال کالج لندن است. او در سال ۲۰۱۵ از سوی اتحادیه علوم زمین اروپا (EGU) به عنوان یکی از چهار دانشمند جوان و برجسته در علوم زمین برگزیده شد. پس از آن حضور بیشتری در رسانه‌های فارسی زبان داشت تا آنکه با تغییر رئیس سازمان محیط زیست در دولت دوازدهم به معاونت این سازمان رسید.
کاوه مدنی درباره مواجهه با بحران آب در ایران ایده‌هایی را دنبال می‌کند که متفاوت با نظر محافظه‌کاران و مدیران دولتی ایران بوده. به عقیده او، بحران آب در ایران به «سندرم مأموریت هیدرولیکی» مبتلا شده است، سندرومی که تنها راه مدیریت منابع آب را در سدسازی و طرح‌های انتقال آب می‌داند. او اصلاح ساختار حکمرانی آب در ایران را یکی از مسائل جدی در حل بحران آب می‌داند و بر این نظر است که به جای خودکفایی و امنیت غذایی، ایران باید به تبادل غذا و انرژی و دیپلماسی روی بیاورد.