محمود خوشنام – هفته پیش از علی اکبر شیدا، پیشگام تصنیف‌سازی سنتی یاد کردیم و حالا، در برنامه این هفته برجستگان سنتی نوبت به تصنیف‌ساز دیگری رسیده که در تاریخ موسیقی ملی ایران یک سر و گردن از شیدا و دیگر تصنیف‌سازان دوران مشروطیت بلندتر جلوه کرده است.


ابوالقاسم عارف قزوینی که به ویژه مقام او ازین جهت اهمیت پیدا می‌کند که شعر و تصنیف خود را چون آیینه‌ای تمام‌نما در برابر رویدادهای سیاسی – اجتماعی آن سال‌ها قرار داد و به این شکل به یاری جنبش مشروطه برخاست. در واقع می‌توان گفت که جویبار زمزمه‌گر شیدا در سیر تکاملی خود به دریای پرغوغای عارف رسید و زمینه را برای پدید آمدن ترانه‌های اعتراضی و انقلابی هموار کرد.
 

عارف صدای خوبی داشت و پدرش او را نزد روضه‌خوان‌ها به پامنبری فرستاد. چند سالی پای منبر میرزا حسین واعظ قزوینی به نوجه‌خوانی پرداخت، ولی خیلی زود دریافت که راهی که می‌رود به ترکستان است و پدرش او را وسیله کسب درآمد کرده و از همین روی بر سرش عمامه نهاده است. در نوجوانی عارف به تهران رفت و به خاطر صدایی خوبی که داشت، به دربار مظفرالدین‌شاه راه یافت. چند سال بعد او یک ترانه‌سرای انقلابی بود.
 

در برنامه برجستگان سنتی، این هفته می‌توانید با زندگی عارف قزوینی و دستاوردهای او برای موسیقی ملی ایران و جایگاه او در نهضت مشروطه و تاریخ ترانه‌های انقلابی آشنا شوید. این برنامه را می‌توانید از طریق فایل صوتی بشنوید.
 

در همین زمینه:
::برنامه رادیویی برجستگان سنتی از محمود خوشنام در رادیو زمانه::

::قبای عارف قزوینی، دفتر خاک، رادیو زمانه::