بهروز بوچانی، روزنامه‌نگار و پناهجوی ایرانی ساکن اردوگاه پناهجویی «پاپوآ گینه نو» در جزیره مانوس، برای دسترسی به آب و برق و غذا در این اردوگاه درخواستی را به مقامات ارائه کرده بود اما دادگاه این درخواست را رد کرد.
دیوان عالی «پاپوآ گینه نو» درخواست قضائی بهروز بوچانی در این جزیره اقیانوس آرام را رد کرده است.
بن لامی و گرگ بارنس، نمایندگان قانونی بوچانی، قطع هرگونه امکانات و مواد مورد نیاز پناهجویان، قبل از انتقال امن و تضمین‌شده آن‌ها را نقض حقوق بشر دانسته‌اند. با این حال، از نظر قضات دیوان عالی، دولت «پاپوآ گینه نو» سرپناه‌های مناسب دیگری را به‌عنوان جایگزین ارائه داده است.
وکلای بوچانی اعلام کردند که باز هم در این زمینه اقدام خواهند کرد.
بهروز بوچانی از سال ۲۰۱۴ در جزیره مانوس زندگی می‌کند. او در صفحه توئیتر خود در این‌باره نوشته است که رأی دادگاه «به این معناست که دولت با مانع شدن از دسترسی ما به غذا، می‌تواند ما را بکشد. ما خارج از هر قانونی هستیم.»
بوچانی که امسال جایزه سالانه ایندکس برای گزارشگران ضد سانسور را برنده شده، به‌همراه آرش کمالی سروستانی، فیلمساز ایرانی – هلندی فیلم مستندی به نام «چاوکا، لطفاً به ما بگو ساعت چند است» درباره این اردوگاه پناهجویان در جزیره مانوس ساخته است که پس از نمایش در فستیوال فیلم سیدنی در ماه ژوئن، در روز ۹ اکتبر / ۱۷ مهر سال جاری در بخش مستند جشنواره فیلم لندن به‌نمایش در آمد.
دولت کانادا برای چهار سال به کشور همسایه خود «پاپوآ گینه نو» بودجه پرداخت کرده تا به پناهجویان در همان محل کمک کند. سه‌شنبه هفته گذشته، ۳۱ اکتبر / ۹ آبان، اردوگاه پناهجویان به‌طور رسمی بسته شد و بدین ترتیب هیچ گونه مواد غذایی به اردوگاه ارسال نشد و آب و برق نیز قطع شد.
دلیل بسته شدن اردوگاه پناهجویان این بود که دادگاه عالی «پاپوآ گینه نو» سال گذشته حکم به غیر قانونی بودن این اردوگاه را داده بود و قرار بود بر اساس این حکم صبح سه‌شنبه اردوگاه تعطیل شود که پناهجویان مقاومت کردند و اکنون زیر فشار قرار گرفته‌اند.
۶۰۰ پناهجویی که در این جزیره مستقر هستند براساس تصمیم مقامات به‌طور موقت باید از این جزیره منتقل شوند. به‌گفته ناظران، سه سرپناهِ در نظر گرفته شده در شهر لورنگائو، برای پذیرش پناهجویان آماده نیستند. افزون بر این، پناهجویان به‌رغم شرایط فاجعه‌بار در این اردوگاه، حاضر به ترک آن نیستند آن‌ها می‌گویند از حملات مردم ساکن جزیره واهمه دارند.
مالکوم ترنبول، نخست‌وزیر استرالیا این موضوع را رد می‌کند. او روز سه‌شنبه گفت پناهجویان ترسی از مردم ندارند. فعالان مدافع پناهجویان آن‌ها را بیشتر ترسانده‌اند تا به ماندن در اردوگاه تشویق‌شان کنند.
از هفته‌ها پیش در استرالیا درباره رفتار با پناهجویان بحث در گرفته است. مدافعان حقوق بشر دولت استرالیا را مورد انتقاد قرار می‌دهند. کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل هفته گذشته با انتشار بیانیه‌ای نسبت به احتمال وقوع یک «فاجعه انسانی» در این اردوگاه هشدار داد و مسئولیت پناهجویان را «تا زمانی که یک راه‌حل بلندمدت برای حل بحران پناهجویی در جزیره مانوس به دست نیامده» برعهده دولت استرالیا دانست.
با این حال دولت استرالیا سرسختانه به راه خود ادامه می‌دهد و مانع از ورود پناهجویانی به کشورش می‌شود که با قایق خود را به سواحل استرالیا می‌رسانند. دولت استرالیا به‌جای پذیرش پناهجویان، آن‌ها را به اردوگاه‌هایی در جزایر مانوس و یا نائورو می‌فرستد.
• تیزر فیلم مستند «چاوکا، لطفاً به ما بگو ساعت چند است» از اردوگاه جزیره مانوس، ساخته آرش کمالی سروستانی و بهروز بوچانی:
بیشتر بخوانید:
گر پناهندگی به این اسانی نبود.بسیاری از ایرانیان که هیچ از دموکراسی وحقوق بشر نمیدانند.در ایران باعث تحولی ولو اقتصادی میشدند.متاسفانه در بیست و پنج سال اخیر همه پناهنده اقتصادی ومسافران به ایران هستند.
fred / 09 November 2017