رسانه‌های داخلی در ایران گزارش کرده‌اند در شهر شوش استان خوزستان، پرده گوش یک دانش‌آموز بر اثر تنبیه بدنی به وسیله ناظم پاره شده است.
بر اساس ماده ۷۶ آیین نامه اجرایی مدارس ایران، تنبیه بدنی از نظر مقررات ممنوع و انجام آن جرم است و با مرتکبان بر اساس قوانین و آیین‌نامه‌های مصوب برخورد جدی می‌شود.
خبرگزاری تسنیم از قول پدر این دانش‌آموز ۱۲ ساله نوشته است: «دو روز پیش پسرم هنگامی که در صف صبحگاه مدرسه از همکلاسی خود خواسته بود جایش را با او عوض کند، از سوی ناظم مدرسه با نواختن سیلی تنبیه شد و طبق تایید پزشک متخصص و مدارک پزشکی موجود، پرده گوش سمت راستش بر اثر این سیلی پاره شده است.»
این خبر از سوی مدیر روابط عمومی آموزش و پرورش استان خوزستان هم تایید شده است.
سعید رضوانی گفته است: «متاسفانه به دلیل برخورد فیزیکی ناظم مدرسه با دانش‌آموز پایه ششم در شهرستان شوش و ضربه به گوش او، شنوایی‌اش دچار آسیب شده است.»
به گفته رضوانی، به دنبال این حادثه معاون مدرسه از محل خدمت عزل و توبیخ در پرونده او درج شده است: «همچنین او به مدرسه دیگری منتقل شده و پرونده به هیات رسیدگی به تخلفات اداری ارسال شده است.»
تسنیم همچنین از قول مدیر روابط عمومی آموزش و پرورش استان خوزستان نوشته است مسئولان آموزش و پرورش به دیدار خانواده این دانش‌آموز آسیب دیده رفته‌اند و پیگیر وضعیت سلامت او هستند.
از سوی دیگر اما رضوانی با ارائه آماری از شمار دانش‌آموزان و معلمان استان خوزستان گفته است استان خوزستان یک میلیون دانش‌آموز و ۶۷ هزار پرسنل آموزشی دارد.
او گفته است بیشترین تعداد دانش‌آموزان مناطق روستایی و حاشیه‌نشین در کل کشور در این استان مشغول به تحصیل هستند و با وجود اینکه همزمان با آغاز سال تحصیلی، بخشنامه ممنوعیت تنبیه بدنی برای مراکز آموزشی ارسال شده است اما تنبیه بدنی همچنان ادامه دارد: «متأسفانه شاهد هستیم که در برخی مواقع همکاران ما بر اساس رفتارهای هیجانی اقداماتی انجام می‌دهند که منجر به آسیب‌دیدگی دانش‌آموز می‌شود.»
مدیر روابط عمومی آموزش و پرورش استان خوزستان باز هم تأکید کرده است آموزش و پرورش با هر نوع تنبیه بدنی دانش‌آموزان مخالف است: «بارها اعلام کرده‌ایم که رعایت اخلاق و برخورد احترام‌آمیز با دانش‌آموزان یک اصل است.»
با وجود این تاکیدهای مکرر، بر اساس آمار ارائه شده از سوی وزارت آموزش و پرورش، در سه سال گذشته هزار و ۵۲۶ مورد شکایت مربوط به تنبیه بدنی در مدرسه‌ها اثبات شده است و هنوز هم تنبیه بدنی دست‌کم در مناطق دور از پایتخت یا شهرهای بزرگ رواج دارد.
این در حالی است که احتمالا موارد متعددی از تنبیه بدنی به این دلیل که آسیب جسمی سخت، واضح و آشکاری به دنبال ندارند گزارش نمی‌شوند. همچنین ممکن است با وجود آسیب‌دیدگی دانش‌آموز، برخی خانواده‌ها از طرح عمومی این موضوع استقبال نکنند یا اساسا از روند طرح موضوع بی‌اطلاع باشند.
این وضعیت در شرایطی حاکم است که جمهوری اسلامی مدعی‌ست از زمان روی کار آمدنش تنبیه بدنی خط قرمز آموزش و پرورش بوده و این «رژیم شاهنشاهی» بوده است که در آن، تنبیه‌بدنی و به اصطلاح فلک کردن دانش‌آموزان، امری عادی و بدیهی به شمار می‌رفته و دولت هم بر آن اصرار داشته است.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد آموزش پرورش برنامه جدی‌ای برای کمک‌رسانی به دانش‌آموزان آسیب دیده از تنبیه بدنی ندارد. هر چند علاوه بر ماده ۷۶، در ماده ۷۷ آیین‌نامه اجرایی مدارس هم تاکید شده است اعمال هر گونه تنبیه از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی برای تنبیه ممنوع است.
از سوی دیگر برخی از حقوق معلمان نیز در آیین‌نامه اجرایی مطرح شده است و دانش‌آموزان متقابلا باید به معلمان و فرهنگیان احترام بگذارند.
- در همین زمینه
تا کی باید این روند ادامه داشته باشه تا کی؟
hamid / 17 October 2017