رضا دقتی، عکاس – خبرنگار سرشناس ایرانی در کانون دو بحران تازه حضور دارد: کردستان و کاتالونیا. دو حرکت تازه استقلال‌خواهانه در جهان برای جایگزینی مرزهای فرهنگی با مرزهای سیاسی. رضا دقتی در گفت‌وگو با رادیو زمانه معتقد است که مرزها مدام در حال تغییرند. او می‌گوید حرکتی که در کردستان و در کاتالونیا انجام شده، در جهت تاریخ است در این معنا که مردمانی که تاریخ و زبان و فرهنگ مشترک دارند، مایل‌اند از مرزهای سیاسی صد سال گذشته عبور کنند و با هم‌زبانان خودشان در ارتباط باشند.
رضا دقتی در مقدمه کتاب «چشم‌اندازی دیگر» که در رادیو زمانه منتشر شد، مهم‌ترین انگیزه‌اش در روی آوردن به هنر عکاسی را با ما در میان می‌گذارد: «می‌خواهم شهادت بدهم به بی‌عدالتی در جهان.»
با او گفت‌وگویی انجام داده‌ایم درباره همه‌پرسی استقلال کردستان عراق و همه‌پرسی استقلال کاتالونیا. خواست مردم چیست؟ چه چیزی کاتالونیا را به کردستان پیوند می‌دهد؟ چشم‌انداز تحولات آتی چیست؟
رضا دقتی که در روز برگزاری همه‌پرسی استقلال کردستان در ۲۵ سپتامبر سال جاری در شهر کروک بوده، می‌گوید بسیاری از عرب‌هایی که در زمان صدام حسین برای تغییر ترکیب جمعیتی کرکوک با مشوق‌های مالی در این شهر اسکان داده شده بودند در همه‌پرسی استقلال کردستان عراق شرکت کردند. آن‌ها می‌گفتند بیشتر مایلیم در یک کشور کرد زندگی کنیم تا اینکه زیر بار حکومت دست‌نشانده شیعه عراق برویم. به گفته دقتی در نظر بسیاری از اهالی اقلیم کردستان، ایران جای صدام حسین را گرفته است.
او می‌گوید در کاتالونیا پیرمردی را دیده است که با ۹۰ سال سن و با صندلی چرخدار همراه با فرزندان و نوه‌هایش در همه‌پرسی استقلال شرکت کرده بود.
گفت‌وگو با رضا دقتی را می‌شنوید:
بیشتر بخوانید:
حكومت اسلامى بايد از عملكرد خود شرمنده باشد
محسن مدنى / 10 October 2017
جهت تاریخ رو کی تعین میکنه؟
در این صورت باید کردها حق تعیین سرنوشت و تشکیل کشور مستقل رو به ترکمنها و اعراب و آشوریهای که در اون مناطق زندگی میکنن بدهند در حالی که همین الانش املاک آشوریها رو وابستگان بارزانی بزور غصب کردن و سعی در بیرون کردن اقلیتهای دیگه از کردستان عراق رو دارند. با این تز و طرز فکر«تاریخی»شما مثلا باید هند به صد تا کشور تقسیم بشه. روسیه به همچنین. آیا امریکا اجازه میده یک ایالتش به این شکل ازش جدا بشه؟!!
انگلیس و فرانسه و اسپانیا حاضر نیستند بهش تن بدن و اگر هم روزی بدن مطمئن باش از روی میل نبوده و نخواهد بود. اگر همین اسپانیا به کاتلونیها اجازه بده فردا نوبت باسکهاس. بعد هم حتما نوبت باسکهای فرانسه و بعد نوبت کورشیکا ووووووو الان بالکان چند تکه شده مثلا چه فرقی کرده؟ به غیر از خونریزی و قتل و تجاوز و آوارگیو دشمنی؟
روزبه / 10 October 2017
آقای رضا دقتی
دیدن پیرمردی 90 ساله در کاتالونیا و گفتگوی با چند عرب زبان که می خواهند مقیم کردستان باشند و صدها رویداد تفننی دیگر به هیچ وجه به شما این اجازه را نمی دهد که منابع ملی یک مملکت را اشغال کنید.
شما با رعایت حرمت منافع ملی یک مملکت و قبول تعلق آن به مردم یک مملکت و قبول سیاست ملی یک مملکت هرآن می توانید با همۀ دنیا همزیستی مسلمت آمیز داشته باشید.
کسی مخالف رنگ پرچم یا سرودخوانی شما به هر رنگ و هر زبان ـ که می خواهد باشد باشد ـ نیست. و شما هم البته هدفتان به تسخیر در آوردن منابع زیرزمینی و ذخایر ملی یک مملکت است و نه تغییر پرچم و سرود.
اگر راه حل معادله چنین بود آن بابای سفید پوست هم در افریقای جنوبی می توانست بگویید “چون من سفید پوستم؛ این قسمت این مملکت تعلق به جد و آباد من دارد.”
ویتنامی آمریکایی خواه هم در ویتنام کم نبود.
الجزایری فرانسوی خواه هم در الجزایر کم نبود. و
هندی انگلیسی خواه هم در هند کم نبود.
با این جمعیت هواخواه شما نمی توانید منابع و ذخایر ملی مردم را که ـ بی تردید ـ برخوردار از جنبۀ مالکیت عمومی است به تسخیر قوم و قبیله تان یا مردم همرنگ و همزبان با خودتان در آورید.
به نظر من پیرمرد 90 ساله اساساً نبایست در یک چنین رأی گیری هایی حق شرکت داشته باشد. رای گیری برای این دنیاست نه آن دنیا.
با احترام
داود بهرنگ
بهرنگ / 10 October 2017
شاید فکر کنید تریبون دادن به هر غیر متخصصی (عکاس) برای اظهارنظر در امور تخصصی (حقوق‌دان؟ مورخ؟ سیاست‌دان؟ … ) در راستای تحقق آزادی بیان است. شاید هم باشد٬ ولی گزاره‌هایی که این آقا مطرح می‌کند ذره‌ای اعتبار علمی ندارد. این دامن زدن به مفهوم‌پریشی متداول میان ایرانیان آن هم توسط رادیو زمانه برای من قابل درک نیست.
علی کریم‌زاده / 10 October 2017
بسیار عالی گفتی. اگر زبان کردی یکیست، که نیست و شما آقا رضا حد اقل باید اینقدر بدونی چونکه ظاهرا همه ی حرکت تاریخ را فهمیدی، پس این دوستان تشریف بیاورند در ایران ادغام شوند. امان از این استالینیسم مزمن.
علی / 11 October 2017
با سلام و ادای احترام بە شما آقای دقتی.
من با نظرات شما کاملا موافقم . واژەهایی مثل ملت و کشور ، حتی عاطفی ترین و کوچکترین واحد اجتماعی مثل خانوادە کە توسط جامعە بە ما طی روندی طولانی القا شدە و بە شکل عجیبی مقدس گشتەاند ، مفاهیمی ذهنی بیش نیستند و مانند هر پدیدە دیگری در این جهان مشمول قانون طبیعی تغییر هستند. کسانی کە بە هر دلیل در مقابل تغییر در مفهوم کلی آن مقاومت می کنند سرنوشتشان درکل تاریخ مشخص بودە و هست . برای مثال ،در ایران ما هنوز جدایی زنی از همسرش بە نوعی کفر محسوب میشود چرا کە ازدواج و خانوادە امر مقدسی است و باید تحت هر شرایطی حفظ شود. یکی از بزرگترین فلاکتهایی کە خانوادە ایرانی و در کڵ جامعە ما درگیر آن است تقدس بخشیدن بە اموری کاملا ساختگی و ذهنی مانند تاریخ ، ملت و وطن است. ما اگر یک در صد ذهنمان را صرف مفاهیمی مثل آزادی ،حقوق بشر و غیرە می کردیم حال و روز دیگری داشتیم. بە عنوان یک شهروند کرد ایرانی کە بخشی از مصیبت های نظامهای مرتجع را مثل بخش کثیری از هموطنانم تجربە کردم آرزو می کردم ایران کشور بسیار کوچکی می بود مثل لیختن اشتاین و یا لوکزامبرگ ولی حد اقل حقوق شهروندانش را رعایت می کرد . بزرگی ایران بە وسعت جغرافیایی آن نیست برعکس با ماهیت و کیفیت زندگی و قامت فکری شهروندانش در ارتباط است.
آراس / 11 October 2017
حق ملّتهای ایران است که مستقل شوند و کشور خود را داشته باشند.بزودی شاهد کشورهای مستقل جمهو ری آذربایجان جنوبی. کردستان. خوزستان. بلوچستان و فارسستان خواهیم بود. خاورمیانه در حال زایمانهای جدید است. پس مبارک باد.
LoL / 12 October 2017
آقای دقتی به عنوان یک عکاس هنرمند همیشه مورد احترام بوده و هست و موجب افتخار همه ایرانیان است اما اینگونه اظهارنظرهای سیاسی به وجهه ایشان خدشه وارد می کند و ممکن است به این بدگمانی دامن بزند که او اینگونه دین خود را به میزبانان کرد خودش ادا می کند. ایشان که در کردستان عراق بوده بایستی به خوبی مشاهده کرده باشد که کردستان عراق یک جامعه قبیله ای پدرسالار عقب مانده، مصرفی و غیر دمکراتیک است که تنها نمادهائی از دمکراسی ظاهری را در ویترین هایش قرار داده است . استقلال خواهی کردستان عراق نه در جهت تاریخ بلکه در راستای منافع سران مرتجع، فاسد و خودکامه کردستان است. استقلال کردستان عراق یعنی تبدیل این اقلیم به یک بارزانستان. کردستان عراق شدیدا نیازمند توسعه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است و در چارچوب همین خودمختاری موجود هم می توان در این راستا حرکت کرد. رفتن با طناب بارزانی به چاه استقلال پروژه خطرناکی است. اتخاذ یک تصمیم سراسر اشتباه و در انداختن ترکیه، عراق و ایران با کردستان، خود نشان دهنده بی کفایتی بارزانی است. سران مرتجع کرد بارها نشان داده اند که آماده اند خودشان و منافع زحمتکشان کرد را به نیروهای بیگانه بفروشند. آقای دقتی! شما عکاس هنرمند محترم و باارزشی هستید. با این اظهارنظرهای بی پایه به اعتبار خودتان آسیب نرسانید.
راهی / 16 October 2017