زنان فعال و پیشگام سه کشور فارسی‌زبان که با مشکلات و چالش‌های نسبتا متفاوتی در جوامع خود روبه‌رو هستند، اخیرا در بروکسل در نشستی پشت درهای بسته شرکت کردند. زنان منطقه بارها تلاش کرده‌اند که در گردهمایی‌هایی از تجربیات و چالش‌های خود با همدیگر گفت‌وگو کنند و از دستاوردهای هر کدام در جامعه خود استفاده کنند. این گردهمایی‌ها هر بار با ابتکار و تلاش سازمان‌های مختلفی برگزارشده است.
آخرین گردهمایی زنان پیشگام فارسی‌زبان با ابتکار سازمان ای آی آم اکشن این مدیترانه (Action in Meditteranian) در پایتخت اتحادیه اروپا برگزار شد.
در این گردهمایی زنان فعال پیشگام فارسی‌زبان از سه کشور فارسی‌زبان دعوت شده بودند تا راه‌های همکاری و گفت‌وگوهای جدید را بین این کشورها مطرح کنند. با این که چنین تجربه‌هایی بین زنان کشورهای عربی با موفقیت‌های زیادی سال‌هاست که انجام می‌شود اما زنان فارسی‌زبان تا حال موفق نشده‌اند این گردهمایی‌ها را تبدیل به سازمان یا گروهی کنند که سالانه در یکی از این کشورهای فارسی‌زبان جمع بشوند و کارهای مشترک انجام دهند. این گردهمایی نیز بیشتر حالت همفکری و بحث و گفت‌وگو و آشنایی اولیه را داشت.
زرقا یفتلی، از زنان نماینده جامعه افغانستان که در این گردهمایی حضور داشت در گفت‌وگو با رادیو زمانه گفت تا زمانی که صحبت‌ها و بحث‌ها بر روی موضوع مشخصی نباشد که مورد نیاز هر سه جامعه فارسی‌زبان است، دشوار خواهد بود که نتیجه مشخص و عملی از این گردهمایی‌ها به دست آید. خانم یفتلی نیاز عمیق زنان فارسی‌زبانان را به آشنایی بیشتر از دستاوردها و سبک کار همدیگر برجسته می‌کند و معتقد است که برگزاری این نوع کنفرانس‌های فصلی در داخل این سه کشور فارسی‌زبان است که می تواند قدم مهمی در جهت موفق شدن این تلاش‌ها باشد.
در عین حال، برگزارکنندگان کنفرانس می‌گویند که تمام تلاش‌های آنها برای این که این گردهمایی در شهر دوشنبه، پایتخت تاجیکستان برگزار بشود ناموفق ماند و هر بار تقاضای آنان از جانب دولت تاجیکستان پاسخ رد دریافت کرده است.
گردهمایی زنان فارسی زبان در شهر بروکسل با حضور نمایندگان نسل جوان‌تر و همین‌طور جوانان هنرمند همراه بود که نقطه قوتی برای این دست گردهمایی هاست. در کنار زنان فعال و پیشکسوت فارسی‌زبان که هر کدام در رشته‌های متفاوت اجتماعی و فرهنگی و مدنی فعالیت‌های فکری و عملی انجام می‌دهند حضور جوانان باعث شد به مشکلات جامعه از زاویه دید آنان هم دیده شود تا دیوار بین نسل‌ها به نوعی برداشته شود.
در این گردهمایی شرکت زنان فعال افغانستان چشمگیر بود و دستاوردهایی که آنان در تصویب قوانین مربوط به بهبود وضعیت زنان در داخل کشور خود مطرح می‌کردند برای دیگر شرکت کنندگان جالب و آموزنده به نظر می‌رسید. از جمله خانم یفتلی در سخنرانی خود در این گردهمایی به تصویب قوانین جدید در افغانستان برای حمایت از زنان اشاره کرد. گرچه تاکید داشت که تصویب قانون لزوما راه عملی و اجرایی شدن آن را آسان نمی‌کند. ولی موجودیت قانون بهتر از نبود آن است.
همین طور نمایندگان زنان تاجیکستان معتقد هستند قانون اساسی کشور‌شان تقریبا در برگیرنده همه مشکلات زنان کشور است اما استفاده از آن قوانین هنوز نهادینه نشده و باید راه درازی رفت تا زنان قادر شوند از حق و حقوق قانونی خود استفاده کنند.
به صحبت‌های زرقا یفتلی می‌توانید در اینجا گوش دهید:
در همین موضوع:
در کشورهای فارسی زبان: افغانستان، تاجیکستان وایران؛ زنان دستاورد های شکننده دارند که تنها یک نهضت فرهنگی می تواند آن ها را قوام وگسترش دهد!
درسه کشورفارسی زبان ، زنان با وجود دستاورد ها ی قابل ملاحظه با دشواری های مذهبی، فرهنگی وساختاری مواجه می باشند که مهارآن ها بدون یک نهضت فرهنگی- مدنی بعید به نظرمی رسد. مثلا، درافغانستان ، در16 سال گذشته، ازقانون سازی ها ورعایت حقوق بشربویژه حقوق زنان درجهت بهبود وضع اجتماعی- فرهنگی زنان بسیارسخن گفته شد وقانون سازی هم تا حدی صورت گرفت. اما، درعمل ، قانون های ساخته شده درکمترین حد پیاده شدند یا اصلا پیاده نشدند ؛ و عامل های پیاده نشدن قانون هم نبود ساختارمدنی، حکومت داری فاسد، شورای ملاها درکابل واطراف وتروریسم روبه گسترش می باشند. درتاجیکستان ،اگرچه حکومت تمایل نوگرایانه دارد وسنت های کهنه قبلا توسط کمونیسم تضعیف شده بودند،اما فضای بسته سیاسی ، ضعف مدرنیسم روسی ، مشکلات اقتصادی ، قوت گرفتن اسلام گرای وشاخ به شاخ شدن آن با حکومت،روند روبرشد حق خواهی زنان را کُند ساخته است.درایران که 38 سال می شود آخوند های ماقبل مدرن برآن حکومت می کنند،حکومت هم درمقایسه با دستاورد حکومت پهلوی برای زنان دستاورد ندارد هم قید وبست های زیادی را بردست ها وپاها وفکرزنان ایرانی تحمیل کرده است. من که به حیث نویسنده ، فعال فرهنگی ودارای گرایش نواندیشانه ی دینی رویداد های خوب وبد هرسه کشورفارسی زبان را دنبال می کنم؛آینده زنان را روشن اما مواجه با دشواری های فرهنگی- اجتماعی می بینم که برای مهارآن هابه یک نهضت فرهنگی نیازمبرم احساس می شود.
ابراهیم ورسجی / 12 September 2017