یک پژوهش آماری در سطح کانادا نشان می‌دهد که با اینکه ۷۵درصد از دگرباشان جنسی کانادا در محیط پیرامونی، پیش خانواده و نزدیکان، احساس پذیرفته شدن می‌کنند، تنها ۲۵درصد از کانادایی‌ها راحت‌اند که کودکان بوسه دو همجنس را ببینند.
سازمان ضد تبعیض «جاسمین روی» یک نظرسنجی سرتاسری در کل کشور کانادا را منتشر کرده که نشان می‌دهد که با وجود قوانین حمایتی در کشور کانادا، سه‌چهارم از دگرباشان جنسی این کشور حداقل یک بار مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
نتیجه این پژوهش که اولین نظرسنجی کشوری در مورد جامعه دگرباشان جنسی کاناداست، روز چهارشنبه ۹ اوت/ ۱۸ مرداد پیش از جشن افتخار سرتاسری در این کشور منتشر شد. ۲۶۹۷ نفر کانادایی بالای ۱۵ سال در این نظرسنجی شرکت کردند که از آنها ۱۸۹۷ نفر دگرباش جنسی و ۸۰۰ نفر مردان و زنان دگرجنس‌گرا و غیرترنس بودند.
دگرباشان جنسی در این نظرسنجی شامل هرکس می‌شود که همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا، تراجنسی، تراجنسیتی، و میان‌جنسی و یا یکی دیگر از هویت‌های دگرباش باشد. این گزارش نشان می‌دهد که ۱۳درصد از جمعیت کانادا متعلق به جامعه دگرباشان جنسی هستند. این رقم تقریبا ۱۰ درصد بالاتر از رقم گزارش شده توسط سرشماری سال ۲۰۱۵ کاناداست.
نزدیکان می‌پذیرند، اما دورترها مشکل دارند
در این مطالعه، اکثر پاسخ‌دهندگانی که آشکارا به دوستان و خانواده خود گرایش جنسی و یا هویت جنسیتی خود را خبر داده‌اند، گفته‌اند که گرایش و هویت جنسی آنها حداقل توسط خانواد، دوستان و نزدیکان و همکاران نزدیک، پذیرفته شده است. اما سه چهارم از پاسخ‌دهندگان می‌گویند که آنها قربانی تبعیض و یا خشونت بوده‌اند.
در مقایسه تنها ۴۵درصد از افراد غیردگرباش جنسی که در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند گفته‌اند که تبعیض و خشونت را در زندگی تجربه کرده‌اند.
در میان آن دسته افرادی که گفته‌اند که با توجه به گرایش جنسی/هویت جنسیتی تبعیض را تجربه کرده‌اند، ۴۰ درصد گفته‌اند که تبعیض در محل کار آنها رخ داده است. تبعیض در محل کار به قدری هست که هنوز بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان حاضر نیستند به به همکاران خود آشکارا بگویند که دگرباش جنسی هستند.
شایع‌ترین نوع تبعیض، توهین، فحاشی و خشونت کلامی است که بیشتر از همه در محل کار رخ می‌دهد. بعد از محل کار، مکان‌هایی مانند کافه‌ها، توالت‌های عمومی و وسائل حمل و نقل عمومی جاهایی هستند که دگرباشان جنسی خشونت را تجربه می‌کنند.
احساس سختی زندگی
این پژوهش آماری تنها به تجربه تبعیض و خشونت بسنده نکرده و از شرکت‌کنندگان در مورد احساسات درونی‌شان هم پرسیده است.
۵۴درصد از شرکت‌کنندگان گفته‌اند که احساس می‌کنند که زندگی آنها دشوارتر از فردی است که گرایش جنسی و هویت جنسیتی‌اش او را اقلیت نمی‌کند. ۸۱درصد هم گفته‌اند که در ارتباط با گرایش جنسی و یا هویت جنسیتی‌شان احساس تنهایی، انزوا، دلسردی و یا افسردگی می‌کنند.
اقوام اقلیت مشکلات بیشتری دارند
افراد دگرباش جنسی متعلق به اقوام اقلیت – از جمله مهاجران از اقوام مختلف – با خانواده‌های خود بیشتر مشکل دارند.
گروه‌های قومی سفید پوست غربی به نسبت دیگر اقوام مشکلات کمتری دارند و خانواده‌های حامی‌تری دارند. اما پذیرش گرایش جنسی و یا هویت جنسیتی اقوام و نژادهای اقلیت برای خانواده‌هایشان دشوارتر است.
کانادایی‌های بومی از همه وضعیت بهتری دارند – هم از لحاظ پذیرش خانواده‌ها و هم از لحاظ کمتر بودن خشونت در جوامع‌شان.
۷۵درصد از کل دگرباشان جنسی کانادایی در خانه، پیش خانواده و در محافل دوستان و نزدیکان احساس می‌کنند که پذیرفته هستند. این رقم در میان جوامع بومی‌های کانادا ۹۲درصد، در میان سفید پوستان ۷۵درصد و در میان کانادایی‌های غیر سفید پوست و یا از اقلیت‌های قومی دیگر ۷۰درصد است.
در میان تقسیم‌بندی‌های نژادی ۲۹درصد از کانادایی‌های غیر سفیدپوست می‌گویند که خانواده‌هاشان گرایش جنسی و هویت جنسیتی آنها را نپذیرفته‌اند و یا با دشواری پذیرفته‌اند. در مقایسه این رقم برای سفیدپوستان ۱۹درصد و برای بومیان کانادا ۱۱درصد است.
تراجنسیتی‌ها همچنان آسیب پذیرند
پژوهش نشان می‌دهد که در میان گروه بزرگ دگرباشان جنسی، تراجنسیتی‌ها آسیب‌پذیرتر از بقیه هستند.
با وجود تلاش‌های بسیاری که در کشور کانادا برای پر کردن شکاف‌های فرهنگی در پذیرش افراد دگرباش جنسی شده و با اینکه ۵۵درصد از کانادایی‌ها می‌گویند که در تماس مستقیم با افراد همجنس‌گرا یا دوجنس‌گرا هستند و آنها را پذیرفته‌اند، فقط ۹درصد از کانادایی‌ها می‌گوید که با افراد تراجنسیتی تماس داشته‌اند.
تابوی بوسه دو همجنس
با وجود اینکه این پژوهش نشان می‌دهد که اکثر کانادایی‌ها خود دگرباشان جنسی را پذیرفته‌اند، تنها ۲۵درصد از آنها با این ایده که کودکان بوسه بین دو همجنس را ببینند احساس راحتی می‌کنند.
پرسش در مورد دیدن بوسه افراد، به نوعی پرسش قیاس است. با توجه به اینکه بیشتر کانادایی‌ها حداقل یک بار در زندگی معرض برنامه‌های فرهنگی، رسانه‌ای و آموزشیای قرار می‌گیرند که موضوع گرایش جنسی و هویت جنسیتی را مطرح کند، هراس‌های پنهان افراد زیر پوسته‌ای از پاسخ‌های صحیح سیاسی مخفی باقی می‌ماند.
همین هراس‌های مخفی هستند که به همجنس‌گراهراسی و تراجنسیتی‌هراسی می‌انجامد.
به همین دلیل هم هست که ۷۳درصد از پاسخ‌دهندگان می‌گویند که با وجود همه پیشرفت‌ها در کانادا در زمینه حق‌خواهی دگرباشان جنسی، برای جلوگیری از هراس‌ها و نفرت‌ها باید تلاش بیشتری کرد.
در سطح کشوری، نظرسنجی‌هایی که در مورد شرایط زندگی دگرباشان جنسی است تنها در کشورهایی ممکن است که رابطه جنسی با همجنس جرم انگاری نشده و افراد می‌توانند آزادانه بدون نگرانی از پیامدها در این پژوهش‌ها شرکت‌کنند.
داشتن داده‌های خام و توانایی برای تجزیه و تحلیل این داده‌ها اما تا حدودی شرایط دگرباشان جنسی در کشورهایی که آزادی بیان هویت و گرایش جنسی وجود ندارد را هم مشخص می‌کند: افراد همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا، تراجنسیتی و میان‌جنسی، همچنان کم و بیش تبعیض و خشونت را حتی در جوامع دمکراتیک تجربه می‌کنند.