چند سالی است که بازار نظرسنجی‌ها در میان موسسات پژوهشی داغ شده، چه در داخل چه در خارج از کشور − تلاش برای پیش‌بینی‌امور در عرصه سیاسی پیچیده و ظاهراً پیش‌بینی‌ناپذیر ایران و توضیح رفتار رای دهندگان. این درحالی است که در عرصه بین‌المللی پس از همه‌پرسی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و انتخاب دونالد ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا، اعتبار نهادهای نظرسنجی تا حدی لطمه خورده است. اما در مقابل در ایرانِ سال‌های اخیر سنجش افکار عمومی می‌رود که جای خود را در تحلیل‌ها و تصمیم‌های سیاسی باز کند.

در خارج از کشور، یک نهاد نظرسنجی(ایپو) موفق شده تا رفتار رای دهندگان ایرانی را در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۶ با دقت قابل توجهی پیش‌بینی کند.

«ایپو»، مؤسسه‌ای خصوصی در واشنگتن است که برای پیمایش‌های اجتماعی، از جمله نظرسنجی، نیاز سنجی، گرایش سنجی و بازار سنجی خدمات مشاوره‌ای ارایه می‌دهد.

پای اصلی این مؤسسه حسین قاضیان است. جامعه‌شناسی که همراه با عباس عبدی در سال ۱۳۸۱ در ارتباط با انتشار یک نظرسنجی مستقل بازداشت شده بود.

در آن زمان حسین قاضیان و عباس عبدی هر دو عضو هیات مدیره مؤسسه پژوهشی «آینده» بودند؛ تنها موسسه نظرسنجی‌ ایران که به نهادهای دولتی وابسته نبود و به همین اعتبار موضوعات ویژه‌ای را هم پوشش می‌داد. استقلالی که در نهایت کار دستشان داد و مدیران موسسه «آینده» به واسطه یک نظرسنجی درباره گرایش مردم به مذاکره با آمریکا بازداشت شدند.

اما جدای از عدم استقلال موسسات نظرسنجی‌ در ایران، این شکل از پیمایش اجتماعی در این کشور با مشکلات دیگری هم روبروست که ضریب خطای نظرسنجی‌ها را افزایش می‌دهد.

از جمله اینکه رفتار سیاسی مردم در جامعه توده‌ای و بدون میانجی‌های حزبی و غیره، به راحتی می‌تواند از موج‌ها و تبلیغات متاثر شود.

به‌علاوه در کشورهایی که آزادی عقیده و بیان در تنگنای فشارهای دولتی قرار دارد، مشخص نیست که نظرات پاسخ دهندگان تا چه حد قابل اعتماد است.

این موضوع یعنی احساس امنیت پاسخ دهندگان و تاثیر آن بر صحت نتایج، در خصوص نظرسنجی‌های موسسه «ایپو» که به شکل «تلفنی» انجام می‌شود نیز قابل بررسی است.

با این حال، پیش‌بینی تقریبا دقیق نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری از یکسو و از سوی دیگر جذابیت موضوعات مورد مطالعه‌ موسسه «ایپو»، موضوعاتی که در داخل ایران اجازه طرح ندارند، سبب شده تا نظرسنجی‌های‌ «ایپو» از توجه ویژه‌ای میان مخاطبان و رسانه‌ها برخوردار شود: از جمله نتایج پژوهش‌های اخیر موسسه «ایپو» که رفتار و نگرش‌های مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۶ را مورد مطالعه قرار داد.

این نظرسنجی‌ها در فاصله ۱۰ تا ۱۵ خرداد ۱۳۹۶ انجام شده و در آن ۱۳۵۶ نفر از ایرانیان ۱۸ سال و مسن‌ترِ ساکن ایران به صورت تلفنی مورد پرسش قرار گرفتند.

در این نظرسنجی‌ها مصاحبه شونده‌ها به صورت تصادفی انتخاب شده‌اند و بنابر ادعای «ایپو» نتایج به دست آمده از این پیمایش را می‌توان با فرض بیشترین واریانس، با اطمینان ۹۵٪ و حاشیه‌ خطای ۲/۶۶± به کل جمعیت تعمیم داد.

 در ادامه این مطلب مروری خلاصه خواهیم داشت بر نتایج بررسی‌های «ایپو» بر روی رفتار و نگرش‌های مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۶:

رای ایجابی به روحانی و  رای سلبی به رئیسی

  • رای‌دهندگان به حسن روحانی (بر خلاف تصور احتمالاً رایج) بیشتر به دلایل ایجابی به او رای داده‌اند تا به دلایل سلبی.
  •  رای دهندگان به ابراهیم رییسی عمدتاً به دلیل رای ندادن به روحانی به او رای داده‌اند.
  •  ۳۸ درصد از رای دهندگان به روحانی می‌گویند به دلایلی چون شایستگی‌های شخصی، سوابق قبلی یا جهت‌گیری‌های سیاسی وی به او رای داده‌اند.
  • تنها ۱۵ درصد از رای‌دهندگان به رئیسی می‌گویند به دلایلی چون شایستگی‌های شخصی، سوابق قبلی یا جهت‌گیری‌های سیاسی به او رای داده‌اند.
  • ۱۷ درصد از رای‌ دهندگان به رئیسی می‌گویند به دلیل این که نمی‌خواسته‌اند به روحانی رای بدهند به رئیسی رای داده‌اند.
  • تنها ۵ درصد از رای دهنگان به روحانی می‌گویند به خاطر رای ندادن به رئیسی به او رای داده‌اند.
  • وعده‌‌‌های انتخاباتی درصد بیشتری از مردمی که به رئیسی رای‌ داده‌اند را به خود جلب کرده است (۴۳ درصد) تا کسانی که به روحانی رای داده‌اند (۲۶ درصد).
  • ۵۸ درصد از رای‌دهندگان به حسن روحانی و ۴۸ درصد از رای‌دهندگان به ابراهیم رئیسی آن‌ها را در یکی از این قالب‌های سیاسی (اصلاح‌طلب، اصولگرا و یا اعتدال‌گرا) جا می‌دهند.
  • تنها حدود نیمی از رای‌دهندگان به روحانی و حدود یک سوم از رای‌دهندگان به رئیسی آن‌ها را مطابق قالب‌بندی‌های سیاسی مرسوم طبقه‌بندی کرده‌اند.

دلایل رای به روحانی

  • حدود نیمی (۴۶ درصد) از کسانی که می‌گویند در انتخابات اردیبهشت ۹۶ به روحانی رای داده‌اند، دلیل رای خود را رضایت از عملکرد او می‌دانند.
  • یک پنجم از رای دهندگان به روحانی دلیل رای خود را لزوم دادن فرصتی به رئیس جمهورِ بر سر کار برای به پایان رساندن برنامه‌هایش می‌دانند.
  • یک پنجم دیگر نیز بر موفقیت روحانی در امضای برجام، رفع تحریم‌ها و پرهیز از جنگ به عنوان دلایل رای به او انگشت می‌گذارند.
  • تنها ۷ درصد از تعبیر «انتخاب بین بد و بدتر» به عنوان دلیل رای به روحانی استفاده می‌کنند.

دلایل رای به رییسی

  • ۲۷ درصد رای دهندگان به رییسی، دلیل این موضوع را عدم وفای روحانی به وعده‌‌هایش و یا عدم موفقیت او در تحقق آن وعده‌‌ها می‌دانند.
  • یک پنجم (۲۲ درصد) از رای دهندگان به رییسی دلایلی چون تلاش رئیسی برای زدودن فقر و مبارزه با نابرابری را دلیل رای خود به او می دانند.
  • یک پنجم دیگر بر دلایلی چون مبارزه رئیسی با «بی‌بند و باری» و «بی‌حجابی»‌ و مانند آن دست می‌گذارند.
  • حدود ۱۲ درصد می‌گویند به خاطر تغییر اوضاع و ۱۰ درصد می‌گویند به خاطر پیروی از رهبری به رئیسی رای داده‌اند.
  • نزدیک به نیمی از پاسخگویان (۴۷ درصد) می‌گویند که از مدت‌ها قبل یا در هر حال پیش از شروع مناظره‌ها نامزد مورد نظر خود را انتخاب کرده بودند.
  • حدود یک سوم (۳۱ درصد) شرکت‌کنندگان در نظرسنجی می‌گویند بعد از مناظره‌ها تصمیم گرفته‌اند و کمتر از یک دهم (۷ درصد) نیز گفته‌اند در روز انتخابات به تصمیم قطعی رسیده‌اند.

مرجع رای دهندگان برای انتخاب

  • بیش از نیمی از پاسخگویان (۵۶ درصد) در قبال این پرسش که روی نظر چه کسانی حساب باز کرده یا به آن‌ها اعتماد کرده‌اند که به نامزد مشخصی رای بدهند یا در انتخابات شرکت نکنند، می‌گویند شخصاً به این نتیجه رسیده‌اند.
  • ۲۰ درصد مصاحبه شوندگان می‌گویند افراد خانواده دور و نزدیک بر روی رای آنها به نامزدی مشخص یا عدم شرکت در انتخابات نقش داشته‌اند و تنها ۷ درصد بحث‌ها یا کمپین‌های خود نامزدها را در این زمینه موثر دانسته‌اند.
  • ۷۴ درصد از پاسخگویان صدا و سیما را منبع رسانه‌ای‌خود عنوان کرده‌اند. در مقابل، حدود ۶۰ درصد از آنان به انواع متفاوتی از ابزارهای آنلاین یا ماهواره‌ای (شامل تلگرام، اینترنت، اینستاگرام و تلویزیون‌های ماهواره‌ای) اشاره کرده‌اند.