سه هزار دانشجو از دانشگاه‌های مختلف ایران در کارزاری با امضای یک بیانیه نسبت به محروم شدن درویش های گنابادی از تحصیل واکنش نشان داده اند و به این موضوع اعتراض کرده اند.
فائزه عبدی‌پور، از درویش های گنابادی و از طراحان این کارزار در گفت و گو با کمپین حقوق بشر گفته است اخراج مصطفی دانشجو، یکی از درویش های گنابادی از دانشگاه و منع او از تحصیل یکی از دلایل به راه افتادن این کارزار و صدور بیانیه بوده است.
این دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران گفته است سه‌هزار دانشجوی دانشگاه‌های ایران بیانیه اعتراض به محرومیت درویشان گنابادی از تحصیل را امضا کرده اند.
به گفته خانم عبدی‌پور مسأله محرومیت‌های تحصیلی و شغلی گروه‌های دگراندیش و در این مورد مشخص درویش های گنابادی محدود به حال حاضر نیست.
او گفته است: «درست فردای روز انتخابات و بعد از مشخص شدن رئیس‌جمهوری با وجود ادعاهای شخص او مبنی بر رفع نگاه امنیتی از دانشگاه‌ها و توجه به تمامی اقشار جامعه، شاهد آن هستیم که باز هم یکی از درویش های گنابادی خلاف قانون اساسی و به صرف اعتقاد به مسلک درویشی از دانشگاه اخراج شد.»
مصطفی دانشجو، وکیل دادگستری و درویش گنابادی است که ۳۰ اردیبهشت ماه از ادامه تحصیل او در رشته حقوق جزا و جرم‌شناسی در مقطع دکتری در دانشگاه آزاد تهران ممانعت به عمل آمد.
او گفته است اخراج شدنش یک روز پس از انتخابات در تماسی تلفنی به اطلاع او رسیده و دلیلی هم از سوی حراست کل دانشگاه آزاد به او اعلام نشده.
فائزه عبدی‌پور اما گفته است پیش از مصطفی دانشجو، درویش های دیگری مثل فرشید یداللهی و امیر اسلامی نیز به دلیل اعتقاد به مسلک درویشی از تحصیل محروم شده‌اند.
او گفته است کارزاری که تشکیل شده مطالباتش را از روش‌های مدنی و حقوقی پیگیری خواهد کرد.
از جمله این مطالبات برداشته شدن نگاه امنیتی از دانشگاه ها، تضمین آزادی بیان و عقیده، برخورداری از حقوق یکسان برای هر شهروند و اجرای قانون اساسی مصوب است که از وظایف شخص رئیس‌جمهوری و دولت است: «به هیچ عنوان نمی‌گذاریم و نباید {دولت} از وظایفش سر باز بزند. قطعاً به صورت جدی و از طریق تشکیل کمپین‌های مشابه، نامه‌نگاری‌های حقوقی و اداری مطالباتمان را پیگیری خواهیم کرد.»
در بخشی از بیانیه سه هزار دانشجو در دفاع از حق تحصیل آمده است بعضاً گروه‌های مختلفی از ایرانیان شاهد نقض این حق اجتماعی خود بوده‌اند: «گروه‌هایی که در مرکز انواع اقدامات تبعیض‌آمیز تحت فشار قرار می‌گیرند و گاه بهای عقیده خود را با جان شان پرداخت می‌کنند و برای فعالان حقوق آنان نیز از سوی دستگاه‌های امنیتی و سیستم قضایی، موانع متعددی ایجاد می‌شود. از جمله این گروه‌ها درویش های گنابادی هستند که سیطره نگاه امنیتی بر ایشان در ماه‌های گذشته سبب محرومیت از تحصیل و ممانعت از تدریس تنی چند از دانشجویان و اساتید درویش در دانشگاه‌های کشور شده است.»
در این بیانیه به حق تحصیل و بهره‌مند بودن از آموزش صحیح در اسناد بین‌المللی مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی استناد شده و همچنین اصل سی‌ام قانون اساسی جمهوری اسلامی مورد توجه قرار گرفته که دولت را موظف کرده است وسایل آموزش و پرورش رایگان را «برای همه ملت» تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی کشور به صورت رایگان گسترش دهد.
علاوه بر این ها، ماده ۱۰۶ «منشور حقوق شهروندی» هم که دولت حسن روحانی روی آن مانور می دهد تأکید کرده است استادان، طلاب و دانشجویان را «نمی‌توان به صرف داشتن یا ابراز عقیده در محیط‌های علمی مورد تعرض و موأخذه قرار داد یا از تدریس و تحصیل محروم کرد.»
مصطفی دانشجو که اخراج او از دانشگاه با اعتراض گسترده و بیانیه دانشجویان رو به رو شده، شهریور ماه سال ۹۰ همراه شش نفر از وکیلان درویش های گنابادی و گردانندگان سایت مجذوبان نور (سایت خبری متعلق به درویشان) بازداشت و به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام و تشویش اذهان عمومی از طریق عضویت در فرقه درویشان گنابادی» به چهار سال حبس محکوم شد.
او در سال ۱۳۹۴ با پایان حکمش از زندان آزاد شد.
مصطفی دانشجو در دوران حبس خود چندین بار در اعتراض به حکم و وضعیش در زندان دست به اعتصاب غذا زد و مدتی هم به بیمارستان شهدای تجریش منتقل شد.