کشتار و شکنجه همجنس‌گرایان چچن ادامه دارد

روزنامه‌ای که خبر دستگیری گسترده و شکنجه همجنس‌گرایان در جمهوری چچن را منتشرکرده اکنون می‌گوید تعداد بازداشتگاه‌های مخفی همجنس‌گرایان در این کشور به شش عدد رسیده است.

اوایل ماه آوریل ۲۰۱۷ روزنامه نوایا گازتا (مستقر در روسیه) خبر داد که نزدیک به ۱۰۰ نفر از همجنس‌گرایان ۵۰-۱۶ ساله در چچن ناپدید شده و در بازداشتگاه‌های مخفی توسط نیروهای امنیتی رمضان قدیروف، رئیس‌جمهوری این کشور، تحت شکنجه و بازداشت هستند.

اکنون نوایا گازتا در گزارشی که در ۲۵ آوریل منتشر کرده می‌گوید تعداد بازداشتگاه‌های مخفی مخصوص شکنجه همجنس‌گرایان بیشتر از آن است که پیش‌تر گزارش شده بود. تاکنون شش بازداشتگاه را خبرنگاران این روزنامه یافته‌اند. بیم آن می‌رود که تعداد دستگیرشدگان بیشتر از ۱۰۰ نفر باشد.

بنا به روایت چند نفر که از بازداشتگاه‌ها فرار کرده یا آزاد شده‌اند، نیروهای امنیتی چچنی آنها را برای لو دادن نام و نشانی دیگر همجنس‌گرایان شکنجه می‌کردند. از این روست که پیش‌بینی‌شده موج دستگیری همجنس‌گرایان چچنی یک «پاکسازی» باشد.

گروه‌های حامی حقوق دگرباشان جنسی در کانادا می‌گویند هیچ راهی به جز فرار باقی نمانده است. آنها ۱۰۰ هزار دلار برای کمک به فرار مردان همجنس‌گرا از چچن جمع کرده‌اند.

بر بازداشت‌شدگان چه رفته است؟

«هر روز افراد جدیدی را به بازداشتگاه می‌آوردند. به ما می‌گفتند که سگ هستیم و لیاقت زنده ماندن نداریم»؛ این را یکی از همجنس‌گرایانی که آزاد شده به خبرنگار نوایا گازتا گفته است.

قربانی‌ها می‌گویند که نیروهای امنیتی چچن برای شناسایی‌شان از شبکه‌های اجتماعی دوست‌یابی همجنس‌گرایان استفاده می‌کنند؛ افراد را به یک پارتی یا یک قرار می‌کشانند، آنها را دستگیر می‌کنند، چشمانشان را می‌بندند، می‌زنند و می‌ربایند.

ایلیا یکی از این دستگیرشدگان به «ان بی سی» گفته است: «من را فریب دادند که به جنگلی برای قرار بروم». سپس او را چشم‌بسته به زندان می‌برند.

ضرب و شتم تنها نوع شکنجه نیست. مأموران امنیتی برای یافتن نام و نشانی دیگر مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند دستگیرشدگان را شوک الکتریکی می‌دهند.

تعداد دقیق کشته‌ها مشخص نیست. بنا به آخرین مستندسازی نوایا گازتا چهار نفر از همجنس‌گرایان کشته شده‌اند – یک نفر زیر شکنجه و سه نفر دیگر در قتل‌های ناموسی. آنها که آزاد می‌شوند را مأموران امنیتی نزد خانواده‌هایشان افشا می‌کنند. سپس از خانواده‌ها می‌خواهند که فرزندان‌شان را به قتل برسانند.

ایلیا می‌گوید زیر شکنجه مدام به او می‌گفتند: «افرادی مانند تو نباید در چچن وجود داشته باشند.»

ماکسیم هم که با «نیویورک تایمز» گفت‌وگو کرده می‌گوید با فریب او را به یک آپارتمان کشاندند. آنجا تازه متوجه می‌شود که همجنس‌گرایان دیگری هم در بازداشت هستند. ماکسیم را پس از شکنجه به خانواده‌اش بر می‌گردانند و به پدرش می‌گویند که او را بکشد. پدر ماکسیم با دیدن آثار شکنجه بر بدن فرزندش دلش رحم می‌آید.

سازمان‌های حقوق بشری با قربانی‌هایی که توانسته‌اند فرار کنند گفت‌وگو کرده‌اند. تاکنون سازمان «دیدبان حقوق بشر» با شاهدان روزنامه نوایا گازتا تماس گرفته و روایت روزنامه را تأیید می‌کند.

راهی جز فرار نیست

رمضان قدیروف و گروه‌های شبه‌نظامی اسلام‌گرایی که از سال ۲۰۰۷ همراه با او قدرت را در چچن به‌دست گرفته‌اند، با حمایت روسیه بر سر کار مانده‌اند. روسیه اما حاضر نیست برای نجات جان دستگیرشدگان در چچن با گروه‌های حقوق بشری همکاری کند. بیم آن می‌رود که دستگیری‌ها گسترش یابد و شامل دیگر افراد جامعه همجنس‌گرایان، مانند زنان لزبین، دوجنس‌گرایان و تراجنسی‌ها را هم شامل بشود.

برای فرار همجنس‌گرایان از چچن پول لازم است؛ حداقل پول بلیت هواپیما را جور کرد. دو گروه حقوق دگرباشان جنسی از ۲۰ آوریل مشغول جمع‌کردن کمک‌های مالی هستند و در یک هفته ۱۰۰ هزار دلار جمع کرده‌اند.

«راه‌آهن رنگین‌کمانی» گروهی کانادایی است که پیش‌ازاین به پناهجویان دگرباش جنسی ایرانی هم کمک کرده است. این گروه با «شبکه دگرباشان جنسی روسیه» همراه شده‌ و از طریق شبکه‌های اجتماعی پول جمع می‌کنند.

مدیر اجرایی گروه «راه‌آهن رنگین‌کمانی»، کیمایل پاول به «ان بی سی» می‌گوید که موضوع امنیت جانی است و باید افراد همجنس‌گرا در چچن را به‌جایی امن برسانیم.

موزه یادبود هولوکاست در ایالات متحده آمریکا هم با گروه‌های حقوق بشری همراه شده و دستگیری، شکنجه و قتل‌های فراقانونی همجنس‌گرایان در چچن را با هولوکاست مقایسه کرده است.

آلمان نازی نزدیک به ۵۰ هزار همجنس‌گرا را دستگیر کرد و بین پنج تا ۱۵ هزار نفر از آنها را به ارودگاه‌ها فرستاد. تعداد دقیق کشته‌شدگان همجنس‌گرا در اردوگاه‌های آلمان نازی مشخص نیست.

سارا بلومفیلد، مدیر موزه در بیانیه‌ای نوشت: «هولوکاست به ما می‌آموزد که زمانی که خشونت بدون کنترل دولتی علیه یک گروه خاص مجاز می‌شود، چه اتفاق می‌افتد.»

روسیه کمک نمی‌کند

مقامات چچنی پاک‌سازی همجنس‌گرایان این کشور را کتمان می‌کنند. در همان اوایل آوریل که موضوع ربودن و شکنجه همجنس‌گرایان مطرح شد، علوی کریموف، سخنگوی دولت، وجود همجنس‌گرایان در کشور چچن را کتمان کرد و گفت اصلاً در چچن «چنین افرادی» وجود ندارد. او در ادامه گفت که اگر «چنین افرادی» در چچن باشند توسط خانواده‌هایشان به «جایی بی‌بازگشت» فرستاده خواهند شد.

رمضان قدیروف هم در دیداری با ولادمیر پوتین روایت روزنامه نوایا گازتا را تحریک‌آمیز و دروغ خواند. پوتین اما هیچ واکنشی نشان نداد.

رئیس‌جمهوری چچن گفت که روزنامه نوایا گازتا باید «زانو بزند و با التماس» از مردم چچن برای این تهمت که در چچن همجنس‌گرا وجود دارد، طلب بخشش کند.

با وجود فشارهای بین‌المللی سازمان‌های حقوق بشری، روسیه که قرار است بر این جمهوری خودمختار فدراسیونش نظارت کند تا کنون کاری نکرده است. آخرین واکنش روسیه این است که «مشغول تحقیق هستیم».

رمضان قدیروف که از سال ۲۰۰۷ رئیس‌جمهور این جمهوری خودمختار فدراسیون روسیه است، با ولادمیر پوتین روابط خوبی دارد. در قابل همکاری‌های مشترک با دولت پوتین او اجازه یافته که نیروی‌های امنیتی‌ای را که پیش از به‌قدرت رسیدن قدیروف شبه‌نظامی‌های مسلمان همراهش  بودند، بر کشور حاکم کند.

نیروهای شبه‌نظامی و اکنون امنیتی قدیروف با مخالفان دولت قدیروف هم رفتارهایی مشابه با همجنس‌گرایان چچنی می‌کردند. آنها متهم به دستگیری، شکنجه و قتل فراقضایی بسیاری از روشنفکران، مخالفان و رهبران مذهبی در داخل و خارج از خاک جمهوری چچن هستند.

تهدیدها ادامه دارد

نیروهای رمضان قدیروف روزنامه‌نگاران چچنی را تهدید کرده‌اند که حق همکاری با نوایا گازتا را ندارند. جو امنیتی موجب شده که نوایا گازتا هم نتواند به‌مانند یک ماه پیش در خاک چچن به دنبال بازداشتگاه‌های مخفی همجنس‌گرایان بگردد.

دفتر روزنامه در روسیه هم مدادم تهدید می‌شود. در این ماه دو بار پاکت‌های حاوی پودر سفید به دفتر این روزنامه فرستاده شده که هر بار مقامات ضد تروریسم بیولوژیک را به دفتر این روزنامه کشانده است.

ایرینا گوردینکو، روزنامه‌نگاری که مقاله نخستین را در مورد پاکسازی همجنس‌گرایان نوشت، اکنون فراری است و  در محلی خارج از خاک روسیه پنهان شده.

تعداد دقیق قتل‌های فراقضایی و ناموسی همجنس‌گرایان چچنی بدون همکاری مقامات چچن در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است.

در همین زمینه:

رئیس جمهوری چچن: پاکسازی همجنسگرایان حقیقت ندارد

سازمان ملل: روسیه درباره خشونت علیه همجنسگرایان در چچن تحقیق کند

«بازداشت بیش از ۱۰۰ نفر از همجنسگرایان در جمهوری چچن»