فاصله زمانی اندکی تا بیستم ژانویه، زمان ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید و آغاز کار رسمی او به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا باقی مانده است. یکی از موضوعات بحث‌های مطرح در این باره که سیاست رسمی آمریکا به زودی چه خواهد بود این است که توافق هسته‌ای با ایران چه سرنوشتی خواهد یافت.
با وجود سخنان تندی که در تهران و واشنگتن علیه برجام گفته می‌شود، به نظر می‌رسد که هر دو طرف می‌خواهند رفتار کنترل شده‌ای داشته باشند. باراک اوباما و جان کری در آخرین روزهای کاری‌شان بر حفظ دستاوردهای برجام تأکید می‌کنند و مزایای آن را از نظر کنترل جمهوری اسلامی از طریق دیپلماتیک برمی‌شمارند. اما هنوز دقیقا معلوم نیست مقاماتی که پس از آنان عهده‌دار امور در واشنگتن می‌شوند، چه رفتاری خواهند داشت.
در این میان حملات تند رهبر جمهوری اسلامی علیه آمریکا ادامه دارد. او از جمله در روز یکشنبه گذشته (۱۹ دی) گفته است: «”دشمن” که می‌گوییم، شعار نیست. وزیر خارجه خوش‌اخلاق آمریکا در نامه و داعیه خود به دولت بعدی توصیه می‌کند: “هرچه می‌توانید به ایران سخت‌گیری کنید و تحریم‌ها را نگه دارید، با سخت‌گیری می‌توان از ایران امتیاز گرفت، همان‌طور که گرفت. از حالا نشسته‌اند دارند برای دوران بعد برجام فکر می‌کنند که چه محدودیتی تحمیل کنند، به‌خیال‌شان برجام ۱۰ـ۱۲ سال طول می‌کشد.»
گفت‌وگو با رسول نفیسی و مهران مصطفوی
منظور خامنه‌ای از این سخنان چیست؟
این پرسش و همچنین سه پرسش زیر را با رسول نفیسی، استاددانشگاه در واشینگتن، و مهران مصطفوی، استاددانشگاه در پاریس، در میان گذاشته‌ایم:
- آیا می‌توانیم بگوییم که با تمایلی که تهران و واشتگتن به خویشتن‌داری نشان می‌دهند، خطر از سر برجام رفع شده است؟
- اصول‌گرایان افراطی دارند موضوع برجام را به یک موضوع مبارزه انتخاباتی تبدیل می‌کنند. آیا از این کار نفعی خواهند برد یا می‌توان این قضاوت کلی را کرد که اکثریت مردم ایران از برجام پشتیبانی می‌کنند و نمی‌خواهند ضربه‌ای به آن بخورد؟
- نقطه ستیز آمریکا و جمهوری اسلامی در چشم‌انداز نزدیک چیست؟ برنامه موشکی ایران؟ مسائل منطقه و به ویژه موضوع سوریه؟
بشنوید
در همین زمینه