شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل در آستانه فرا رسیدن روز جهانی زن با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که زنان و مردانی که برای داشتن حقوق برابر مبارزه می‌کنند، در روز ۸ مارس به خیابان‌ها خواهند آمد.
 
این بیانیه با تاکید بر اینکه داشتن یک «حکومت دموکرات» مستلزم بازنگری قانون اساسی است، بازنگری قانون را مقدمه «یک حرکت مدنی در ایران» خوانده است.

 

برنده نوبل صلح روز ۸ مارس امسال (۱۳۸۹) را روز ویژه ای  دانسته و اعلام کرده است که این ٨ مارس نیز زنان و مردان برابری خواه برای بیان خواسته هایشان به خیابان ها خواهند آمد.
 
در سال‌های اخیر فعالان حقوق زنان اجازه برگزاری تجمع خیابانی در روز جهانی زن را نداشته‌اند و اعتراضات خیابانی آنها با سرکوب گسترده نیروهای امنیتی مواجه شده است.
 
شیرین عبادی در این بیانیه که امروز ١١ اسفند ماه نسخه‌ای از آن بدست رادیو زمانه رسیده، خطاب به زنان ایرانی نوشته است: «مبادا که در گیر و دار حوادث سیاسی، خواسته بر حق و همیشگی خود را که «تساوی حقوق» است فراموش کنید! در این روز همگام و هم دوش با برادران هم وطن خود به خیابان‌ها آمده و از خواست همگانی حمایت می‌کنیم زیرا که دسترسی به «حقوق برابر» جز در یک حکومت دموکراتیک امکان پذیر نیست.»
 
برخی فعالان مدنی و سیاسی نیز پیش از این برای برگزاری تجمع‌های اعتراضی در سه شنبه‌های سال ١٣٨٩ فراخوان داده بودند. ١٠ اسفند ماه در اولین سه شنبه اعلام شده تجمعات پراکنده‌ای در تهران و برخی دیگر از شهرهای ایران شکل گرفت و دومین سه شنبه اعلام شده مصادف با روز ٨ مارس، روز جهانی زن است.
 
بیانیه شیرین عبادی در حالی منتشر شده که در روزهای گذشته برخی سایت‌های نزدیک به مخالفان دولت با اعلام فراخوان راهپیمایی، سه شنبه‌ای که هم زمان با روز جهانی زن است را از فهرست روزهای تجمع حذف کرده‌اند.
 
شیرین عبادی با اشاره به سابقه محدودیت‌هایی که در سی و دو سال گذشته در تصمیم گیری‌های حکومتی برای زنان اعمال شده، گفته است: «۳۲ سال قبل در ۸ مارس – روز جهانی زن – طبق اطلاعیه‌ای که از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران قرائت شد، زنانی که کارمند دولت بودند از ابتدائی‌ترین حق خود یعنی آزادی در پوشش محروم شدند و از آن پس به تدریج هویت و شخصیت زن ایرانی دستخوش هجوم مردانی شد که حق مادری را پاس نمی‌داشتند.»
 
دربخش دیگری از این بیانیه شیرین عبادی نه فقط حاکمیت ایران، بلکه بدنه روشنفکری ایران را نیز در پایمال شدن حقوق زنان موثر دانسته است: «سال‌ها صدای حق طلبی زنان را به انحاء مختلف خفه کرده‌اند. ‌گاه به بهانه سوءاستفاده ضد انقلاب، ‌گاه به دستاویز جنگ با عراق، زمانی برای حفظ امنیت ملی و زمانی دیگر به علت مبارزه با استکبار جهانی و دردناک‌تر آنکه نه تنها حاکمان سیاسی بلکه حتی بسیاری از روشنفکران نیز در به فراموشی سپردن زنان، سهیم بوده‌اند.»
 
وی همچنین به هزینه‌های گزاف حق خواهی زنان اشاره کرده و گفته است: «زنان شجاعی که از حق برابر دم زدند و ندای تساوی طلبی سر دادند، گرفتار باتوم و شلاق پاسداران رژیم شده و یا سر از زندان‌ها در آوردند، چند نفری هم به چوبه دار سپرده شدند – روزی که رهائی انسان و نه فقط مردان را جشن بگیریم، فرزندانمان تاریخ را به گونه‌ای دیگر خواهند نوشت.»
 
بنا به این بیانیه: «دسترسی به «حقوق برابر» متضمن اصلاح قوانین تبعیض آمیز است و رسیدن به این هدف، مستلزم اصلاح موادی از قانون اساسی است تا امکان چنین اصلاحاتی فراهم آید و از این رو باز نگری در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نه یک خواست سیاسی بلکه مقدمه یک حرکت مدنی است.»
 
در بند پایانی این بیانیه آمده است: «زنان ایران نه تشنه قدرت سیاسی‌اند و نه طالب زندگی بی‌بند و بار و بیزار از تحقیر و ستم در جستجوی عدالت و برابری هستند.»