امیرحسن چهل‌تن نویسنده نام‌آشنای ایرانی در گفت‌و‌گویی ابعاد سانسور آثار ادبی در ایران را آشکار کرد. به گفته او فقط سانسور به ندادن مجوز به کتاب‌ها محدود نمی‌شود، بلکه ابعاد گسترده‌تری دارد: حذف برخی کتاب‌ها از مخزن کتابخانه ملی و حذف نام برخی نویسندگان در صدا و سیمای جمهوری اسلامی از سویه‌های دیگر سانسور کتاب در ایران است.
چهل‌تن در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کار ایران (ایلنا) از حذف کتاب‌هایش از کتابخانه ملی انتقاد کرد و آن را بخشی از سانسور ادبیات در ایران دانست.
امیر حسن چهل‌تن در فرازی از گفت‌و‌گویی که نوا ذاکزی از خبرگزاری کار ایران با او انجام داده گفته است:
«عزم برای [فرهنگ‌سازی] وجود ندارد. شاید باور نکنید. من چند وقت پیش به کتابخانه ملی سر زدم و خواستم ببینم که کتاب‌های من در کتابخانه ملی موجود است که جست‌وجو کردم و دیدم نیست! چند نفر دیگر را که از من قدیمی‌تر هستند جست‌وجو کردم و دیدم که کتاب‌های آنها هم نیست. این کتابخانه ملی است، حالا ببینید وضعیت بقیه کتابخانه‌ها چطوری‌ست؟!»
غلامرضا امیرخانی، معاون کتابخانه ملی اما حذف کتاب‌های این نویسنده معاصر از مخزن کتابخانه ملی را تکذیب کرد. او در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کار ایران گفت:
«نه تنها آثار ایشان بلکه آثار هیچ نویسنده‌ای را از مخازن کتابخانه ملی پاک نمی‌کنیم. در حال حاضر هم با یک جستجو در وبسایت سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نزدیک به ۳۰ رکورد از آثار امیرحسن چهل‌تن و چاپ‌های مختلف آنها بازیابی و اطلاع‌رسانی می‌شود.»
ریاست کل سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران که از ادغام کتابخانه ملی و مرکز خدمات کتابداری و سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی به وجود آمده، با رئیس جمهوری اسلامی‌ست. به گفته غلامرضا امیرخانی «اصل وظیفه سازمان اسناد و کتابخانه ملی حفظ و نگهداری میراث مکتوب است، بدون درنظر گرفتن گرایش سیاسی یا اندیشه نویسنده.»
امیرحسن چهل‌تن رمان‌نویس و داستان‌نویس عضو کانون نویسندگان است. او مدتی عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران بود و یکی از نویسنده‌های شناخته‌شده ایرانی در سطح بین‌المللی است. تا به حال آثاری از او به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، عربی، ترکی و غیره ترجمه شده است.
امیر حسن چهل‌تن اما در گفت‌و گو با خبرگزاری کار ایران فقط به حذف آثارش از کتابخانه ملی اشاره نمی‌کند. او درباره ساز و کار سانسور هوشمند در ایران می‌گوید:
«سانسوری که من کتاب را می‌دهم و اجازه انتشار نمی‌گیرد بخش کوچکی از سانسور است. سانسور بزرگ‌تر را رادیو و تلویزیون با حذف نام من ادامه می‌دهد. کتابخانه ملی با حذف کتاب‌های منتشر شده من سانسور را گسترده‌تر می‌کند. ما نباید فکر کنیم که سانسور فقط مجوز دادن یا ندادن به کتاب است. در بخش‌های دیگر این سانسور با بایکوت کردن عده‌ی زیادی از نویسندگانی که به نظر من، نویسندگان واقعی این مملکت هستند، گسترده می‌شود. تمام این نویسندگان را می‌شناسیم. از هدایت به اینطرف. متأسفانه با ادبیات چنین رفتاری می‌شود.»
چهل‌تن پیش از این نیز بارها اعتراض خود را به سانسور در ایران نشان داده‌است. او در بیست‌و‌چهارمین دوره جایزه کتاب سال با داستان سپیده‌دم ایرانی نامزد این جایزه دولتی شد، اما در اعتراض به عملکرد وزارت ارشاد از این مسابقه ادبی کنار کشید. او در نامهای به وزارت ارشاد وقت توضیح داد که «تا زمانی که حتی یک کتاب برای دریافت مجوز معطل یا از حق انتشار محروم مانده باشد، خود را اخلاقاً مجاز به شرکت در این رقابت نمی‌دانم و لذا از سر لطف مرا از این نامزدی معاف بدارید.»
دو رمان این نویسنده ایرانی با نامهای «تهران، خیابان انقلاب» و «آمریکایی‌کشی در تهران» برای نخستین بار به زبان آلمانی، در آلمان منتشر شدند. این آثار در ایران مجوز نشر دریافت نکرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
امیرحسن چهل‌تن: کتاب‌هایم را از مخزنِ کتابخانه ملی حذف کرده‌اند