حزب مؤتلفه، نامزد نهایی‌اش برای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران را معرفی کرد: مصطفی میرسلیم، وزیر ارشاد اسلامی در دولت دوم هاشمی رفسنجانی. در همان حال، هاشمی رفسنجانی در گفت‌و گویی که روزنامه شرق با او انجام داده، اعلام کرده که به گمان او در مقابل روحانی، هیچیک از نامزدهای اصول‌گرایان بختی در انتخابات ریاست جمهوری پیش روی ندارند.
محمد نبی حبیبی دبیرکل حزب مؤتلفه اسلامی در اجلاس سراسری قدیمی‌ترین حزب اصول‌گرای ایران که در مشهد برگزار شد اعلام کرد که مصطفی میرسلیم کاندیدای نهایی حزب مؤتلفه اسلامی در انتخابات ۹۶ است.
مصطفی میرسلیم و اسدالله بادامچیان دو گزینه حزب مٰوتلفه برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری آینده بودند.
محمد باقر قالیباف و سعید جلیلی که از حمایت جبهه پایداری به رهبری محمد تقی مصباح برخوردار است، از دیگر نامزدان اصول‌گرا در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ اند. جبهه یکتا که از گروهی از مقامات دولت پیشین محمود احمدینژاد تشکیل شده نیز نامزدهایی را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری انتخاب کرده است: رستم قاسمی و حمیدرضا حاجی‌بابایی، دو کاندیدای اصلی این تشکل. قاسمی وزیر نفت و حاجی‌بابایی، وزیر آموزش و پرورش در دولت محمود احمدینژاد بودند.
از میان این اشخاص، قالیباف اعلام کرده که تنها در شرایطی که اصول‌گرایان «تمام و کمال و یکصدا» از او حمایت کنند، وارد عرصه رقابت‌های انتخاباتی می‌شود.
محسن رضایی و غلام‌علی حداد عادل که در انتخابات ریاست جمهوری پیشین با حسن روحانی رقابت می‌کردند، این بار پا پس کشیده‌اند و از شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ انصراف داده‌اند.
حمیدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی مؤتلفه گفته بود که پس از مشورت و رایزنی با جناح‌های دیگر اصول‌گرایان در ایران، نامزد نهایی‌اش را اوایل دی معرفی می‌کند.
هاشمی رفسنجانی در گفت‌و‌گو با روزنامه شرق اعلام کرده است که به نظر او هیچیک از نامزدهای اصول‌گرا بختی در رقابت با حسن روحانی ندارند: «در بین اصولگراها و تندروها کسی را نمی‌بینیم که بتواند در مقابل آقای روحانی بایستد، حتی اگر همه جمع شوند، باز در اقلیت هستند.»
با این‌حال در میان گروهی از اصلاح‌طلبان این نگرانی وجود دارد که حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ رد صلاحیت شود. هاشمی رفسنجانی در این‌باره به شرق گفته است: «احتمال رد صلاحیت آقای روحانی بعید است. خود آنها هم یک مقدار روشن‌تر شده‌اند. به نظرم این اتفاقات نمی‌افتد. سیاست‌های کلی انتخابات هم که به‌تازگي منتشر شد، دست هرکس را که بخواهد قانون را نادیده بگیرد، می‌بندد. به نظر می‌رسد آقای روحانی ماندنی است.»
دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران جمعه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ برگزار خواهد شد.
جای تاسف است یا این افتضاح شوی انتخابات. مردم امیدورا شده بودند، نظام سر عقل امده، ماجراجویی نکند و بیش از این سرمایه های انسانی و مادی ایرانیان بر اتلاف نکند! حداقل توقع این بود مشکلات اقتصادی برطرف شود. جلوی فساد در قوه مجریه گرفته شود و از حیف و میل بیت المل جلوگیری شود! ولی زهی خیال باطل. روحانی تداکچی دیگری بود و این غرور رفسنجانی . آیا واقعا متوجه شده ملت ایران احمق هستند. آیا واقعا ملت ایران احمق هستند که باز گول این شوی مضحک را بخورند؟!
حقوق بشر برای همه / 29 December 2016
این شانس کسی مثل “حسن روحانی” نیست، بلکه نهایت بدشانسی ملت ایران است!
خامنه ای و باند قدرت، طبق روال، اهل ریسک نیستند و احتمالا کاندیدای ضعیفی میاورند. در این 27 سالف همیشه رئسای جمهوری هر دو دوره تدارکچی شان انجام داده اند، رهبری و باند قدرت بعید است تدارکچی جدیدیی ریسک کن!
قطعا اگر یک ماندیدای مستقل و ملی و سالم- هر چند گمنان- به اید، روحاین حرفی در برابر ندارد. این نادر ایمنی که من می گیوم بیاد لزوما نه از وزیسیون و برانداز! نه! فقط نادر امینی باشد که مستقل و ملی و سالم ولی پای بند و ملتزم نظام. از دست آدم ها ممکن وجود داشته باشند.
نادر امین، می تواند یک تاجر حاشیه قدرت باشد در بخش خصوصی. تصورش سخت است چنین کسی. اما ممکن است تاجر باشد. هر چند بعید است تاجری باشد در ایران و الوده فساد مثل رشوه نشود چون اگر هم بخواهد خییل سخت است. فساد سیستمی است. اما از مشکلات ایران اینست که رئسای جمهوری به عنوان تدارکچی، دارای یک تیم و کادر کافی یکدست و یکدل با رئیس وقه تدارکچی ندارند! حسن روحانی – جدا از ضعف هایش- این مشکل را داشته.
تاجران سالم پرسابقه میانسال به بالا، معمولا افراد زیادی در حوزه های مختلف سیاس یو اقتصادی می شناسند. بقیه حوزه اساس رئیس جمهور کاره ای ینست. وزرات خانه های خارجه و اطلاعات و کشور و ارشاد و دفاع و دادگستری اساسا رئیس اجازه انتخاب ندارد. عمده انتخاب محدود او حوزه اقتاصدی است و متاسفانه افراد نالایق و یا فاسد هستند!
رئیس جمهور تدارکچی در ایارن حوزه اختیار و مانورش در اقتصاد است و متاسفانه این حوزه را با بی لیاقتی و ضعف و فساد پشت سر می گذارد!
نظام به یک نادر امین نیاز دارد!
حقوق بشر برای همه / 30 December 2016
با مراجعه با سایت های مختلف، شرح حال میرسلیم و موتلفه را می بینیم. مرجع مهم خود سایت حزب موئتلفه است.
با نظر اجمالی، می بینی موتفله ها، خط مشی اصول گرایی/راست محافظه کار با اظهار ذوب ولایت دارند! انها هم از احمدی نزاد حمایت کردند ولی بعد منتقدش شدند وقتی در ظاهر با انتخاب مشایی کمی جلوی خامنه ای گردن کشی کرد!
مشکل مردم ایران آنهایی می روند پای صندوق رای همین است، که همیشه بین بد و بدتر باید انتخاب کنند. ولی سوال اینجاست واقعا بدتر کدام است؟
آیا حسن روحانی ؟! ایا او بدتر است یا میرسلیم؟
سوال من دقیقا این است میرسلیم، از حزبی تاجرپیشگان مجذوب ولایت بدتر است یا روحانی؟
عمکرد حسن روحانی، او را ادم ضعیف نشان میدهد. اصل اینکه انها تاجر پشیه اند، فی النفسه یک امیتاز است، چون زبان اقتصاد را بهتر و عملی تر درک کرده اند، توقع از یک سیاستمدار تاجرپیشه می رود که معنی تنش زدایی و رابطه با خارج درک کند.
یک سیاستمدار تاجر پیشه -مانند میرسلیم- باید بداند که کار اقتصاد ی، با بنگاه خیریه فرق دارد، اقتصاد نیاز به امنیت و آرامش دارد، نیاز به قانون دارد، نیاز به رابطه دنیا دارد، اقتصاد نیاز به سلامت و شفافیت دارد، فساد نابودکننده اقتصاد است. آیا میرسلیم تاچرپیشه می داند اینها را و باور داردو حاضر است این را پیاده سازی کند؟ در این صورت قطعا او انتخاب خوبی برای رای دهندگان همیشه در صحنه نظام است!!!
نکته اینجاست اساس دولت ها در این نظام تدارکچی هستند. اساسا صاحب اختیار در اتخاذ تصمی حتی در حد قوه مجریه هم نیتسند. اساس دولت نمی تواند جلوی فساد بگیرد. واقعیت این است مقصر اصلی روحانی یا احمدی نژاد… نیست. مقصر کسی یا کسانی دیگرند که همیشه سعی کرده اند گناه به گردن دولت به اندازند! یعنی اگر حسن روحانی ادم قوی و سالمی هم بود نمی توانست کاری بکند. دولتی که حتی قادر نیست وزیرش انتخاب و او تحت کنترل داشته باشد. دولتی اگر مجوز برگزاری کنسرت بدهد ، باز نهادی دیگر آن را لغو می کند!
در کشوری که که دولتش عرضه ندارد یک کنسرت برگزار کند، چه توقعی داشت؟!
حقوق بشر برای همه / 30 December 2016
لغو کنسرت، یک نماد است. نشان می دهد حاکمیت تحت هر شرایطی از ایدئولوژی تحجر اسلامی اش دست بردار نیست و آشکار نشان داد فرقی نمی کند مردم به چه و به که رای بدهند، رای انها صرفا برای نمایش مشروعیت نظام است و بس!
گویا نظام برایش چندان مهم نیست ایران ابرقدرت اقتصادی بشود که استعداش را دارد! باور ندارم، اگر چنین بود دست کم 15 سال اول را خامنه ای و مجذوبان ولایی سعی می کرد کشور واقعا بسازد به دور از تنش آفرینی و دشمن تراشی با غرب….
ولی مدام در حال بحران سازی هستدن! انگار اموراتشان با بحران گره زده و گویا لذت می برند که مردم در رنج و بدبختی باشند!
تراژی جاه طلبی هسته ای و حتی پیشنهادهای باری ازسرگیری دوباره بحران به بهانه نقض برجام، نشان داده نظام هنوز معقول نیست. برایش پشیزی سرنوشت ملت ایران اهمیت ندارد. همین که اموراتش بگذرد و نظام حفظ شود کافی است!
27 سال است جناح موسوم به چپ/اصلاح طلب، دارد نان شعارهای قشنگ دمکراسی و حقوق بشری را می خورد، ایا واقعا در عمل اتفاق درخوری افتاده؟! من می گویم نه!
این کشور و این نظام نیاز به 15 سال آرامش مستمر دارد. برای حاکمیت هیچ زبانی ندارد توی زندگی خصوصی دخالت نکند و اجازه دهد مردم شاد باشند، و این اندک رضایت مردم هزینه برایش ندارد و بلکه سود است! اما چرا این کار نمی کند؟ آیا از مردم آزاری لذت می برد؟!
انتقادهای امثال من همچو گنجی مفت است، اگر به اندیشند و بپذیرند!
حقوق بشر برای همه / 30 December 2016
زمانی که رفسنجانی آمد – در اوج تنفر واقعی و ساختگی از او!- شعار سندگی وبازسازی و تعدیل اقتصادی و دستور العمل های بانک جهانی، شعارهای دادن یارانه نیازمند و حذف رانت، مرغ را حذف کردند تا نقدی بدهند سوبسید ولی ندادند! احمدی نژاد، یک شجاعت عجیبی از خود نشان داد! همه انچه که رفسنجانی و خاتمی ماموریت داشت از سوی نظام را او اجرا کرد. احمدی نژاد زبان تند عملی نظام بود. چههر گزافه گو و بدهنی او+لجاجت+حماقت+تحریم های فلج کننده= نرمش قهرمانه که همان نوشیدن برجام بود. بقیه قضایا مغلطه و فراکنی است. نظام در بازی دو سرسوخته جاه لبی هسته ای و غرب ستیزی الیته، آن سر را که کمتر سوزش داشت گرفت!!
بعد روحانی باید چههر مارمزوی از خود نشان میداد و اینکه چره سانترافیوژ و اقتصاد همزمان بچرخد!
ابلاغیه تاویل اقتصاد دولتی شبه کمونیستی اما اصل 44 ، بسیاری شوق زده کردف نظام به سمت اقتصاد بازار ازاد رقابتی خواهد رفت، بسیاری مردم امیدوار شدند دیگر انحصارها پایان میابد و دیگر شاهد گران فورشی اجناس بنجل و بی کیفیت ساخت حکومتی یا وارداتی نباشند، اما بعد از چند سال و در اثر افشاگری های قطره یا جناح هاف معلوم شد ان خصوصی سازیف در واقع حصولتی سازی بیش نبوده، اوضاع نه تنها بهتر نشد، بلکه همان منابع مالی دولت گرفته و با کمترین بهره روی و مالیات از دسترس خارج و بار مالی دولت بیشتر بر گرده ملت شد!رهبری و آن کسان رهبری دارند(!) بایست دست از سیست شتر سواری دولا دولا بردانرد. اقتصاد منطق خودش را دارد، با رانت و فساد و انحصار، نمی شود اقتصاد شکوفا داشت. این را چیین ها کمونیست تاجرپیشه فمیدند سی سال پیش! ولی اینها سیرمانی ندارند رد منفعت طلبی. یک جا آخر سر باید دست بردارند و بگذارند منطق اقتصاد بر ایران حکم فرما شود.
باز هم پیشنهاد قدمی،
فساد سیستماتیک است و نهادها و عوامل نظام الوده! نظام نمی تواند عواملش نابود کند! پس باید بکند؟
راه حل به ظاهر کثیفی است ولی شدنی و سریع النتیجه!
عفو عوامل فاسد وبه شرطی خوداظهاری کنند و یا مخفیانه بگویند دیگر دست از دزدی بر می داند و به همین مقدار دزدی ها قانع شوند و بگذارند باقیمانده شیره جان ملت صرف عمران وبهبود وضع اقتاصدی و رفاهی ملت شود! نوعی توبه درون نظامی.
حقوق بشر برای همه / 30 December 2016
تشکر انتشار 5 کامنت قبلی/تمام/
حقوق بشر برای همه / 30 December 2016