کودکی که در یکی از پارک‌های تهران از مادری کارتن خواب به دنیا آمده بود، دقایقی بعد از تولد به دلیل سردی هوا و شرایط زایمان از دنیا رفت.
بنا بر گزارش خبرگزاری میزان، این نوزاد در سرویس بهداشتی یک پارک به دنیا آمده و پس از تولد، به دنبال قطع شدن تنفسش، با تماس سایر کارتن‌خواب‌ها به بیمارستان منتقل شده است. در بیمارستان، نوزاد و مادرش تحت مداوا قرار می‌گیرند اما نوزاد پیش از آن فوت کرده بوده است.
در روزهای زمستان اخبار مربوط به بی‌خانمان‌ها و کارتن‌خواب‌ها انعکاس ویژه‌ای می‌یابد. اغلب آنها در زیر پل‌ها، در پارک‌ها و در سایر فضاهای عمومی می‌خوابند. روز گذشته اخباری درباره زندگی ۵۰ کارتن خواب در یک گورستان در نصیرآباد شهریار منتشر شد که انعکاس گسترده‌ای یافت.
زنان کارتن‌خواب و معتاد، در دوران بارداری و همراه با نوزادان و فرزندان کوچک خود مجبور به زندگی در خیابان هستند.
نرجس رضا علی، مددکار اجتماعی موسسه خیریه مهرآفرین در مصاحبه‌ای درباره این خبر گفته که مادر این نوزاد ۲۵ ساله و معتاد کارتن خواب است. او ماده مخدر شیشه و هروئین را هم زمان مصرف می‌کند و در تمام طول بارداری نیز ماده مخدر مصرف کرده است.
این مددکار اجتماعی گفته: «محبوبه تاکنون سه بار زایمان کرده و دو فرزند دیگر نیز دارد که اکنون وضعیت آنها مشخص نیست.»
به گفته رضا علی، محبوبه به مددکاران بیمارستان آدرسی را ارائه کرده و مدعی شده که دو فرزند او در همان آدرس و در یک خانه مستقر هستند و خود او سرپرستی آنها را برعهده دارد، اما وقتی مددکاران برای رسیدگی به وضعیت فرزندانش، به آن آدرس مراجعه کردند مشخص شد که آدرس به اشتباه داده شده است و تمام اطلاعات ارائه شده به مددکاران متعلق به زن دیگری بود که در آدرس ارائه شده زندگی می کرد و هیچ کدام آنها صحت نداشت.
۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار نفر کارتن‌خواب تنها در منطقه ١٢ تهران زندگی می‌کنند. این آمار را عباد‌الله فتح‌الهی، رییس سازمان نوسازی شهرداری تهران در تاریخ ١١ آبان ١٣۹۴ در گفت‌و‌گو با پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی اعلام کرده است.
پنج سال پیش و در تاریخ ١٠ اردیبهشت ١٣۹٠، عبدالرضا شیخ‌الاسلامی، وزیر کار دولت دهم گفته بود: «با کمال افتخار اعلام می‌کنیم ایران تنها کشوری‌ست که با اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها، هیچ فرد گرسنه و کارتن‌خوابی ندارد.»
بر اساس گزارش‌هایی که سازمان رفاه، خدمات اجتماعی و مشارکت‌های مردمی شهرداری تهران در سال ١٣۹٣ منتشر کرده است، بی‌خانمانی پس از اعتیاد، تکدی‌گری و کودکان خیابانی در رتبه چهارم آسیب‌های مهم شهری قرار دارد.