پیش‌بینی می‌شود کریسمس امسال دمای قطب شمال ۲۰ درجه سانتیگراد گرم‌تر از متوسط دمای این منطقه در زمان مشابه سال‌های گذشته باشد.
در مجموع نوامبر و دسامبر امسال دمای هوای قطب شمال پنج درجه از میانگین دمای این دو ماه طی سال‌های گذشته بیشتر بوده است.
تابستان امسال نیز حجم یخ‌های قطبی کاهش قابل ملاحظه‌ای داشت. بر اساس عکس‌های ماهواره‌ای، تا کنون فقط یکبار دیگر حجم یخ‌های قطب شمال از میزان فعلی کمتر شده بود.
یاسپر اریکسن از موسسه هواشناسی دانمارک می‌گوید چنین افزایش دمای شدیدی در قطب شمال در حال تکرارپذیر شدن است، چرا که ما شاهد از بین رفتن پوشش یخی روی آب هستیم و این مسئله به گرمایش بیشتر آب دریا منجر می‌شود.
این شدت از افزایش دما در زمستان تنها یک یا دوبار در هر دهه رخ می‌داد و ثبت نخستین مورد آن در ۱۹۵۹ بود.
سال جاری سراسر جهان گرمای کم‌سابقه‌ای را از سر گذرانده است و دانشمندان این موضوع را از یک‌سو در ارتباط با تغییرات آب‌وهوایی می‌دانند که به دست انسان‌ها رقم خورده است و از سوی دیگر با پدیده ال‌نینیو بزرگی که در اقیانوس آرام رقم خورد.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند قطب شمال دو برابر میانگین جهانی گرم شده است. این گرمایش معیشت مردم بومی و همچنین حیات حیواناتی از جمله خرس قطبی را تهدید می‌کند. علاوه بر این، این تغییرات اقلیمی می‌تواند زمینه را برای رفت و آمد بیشتر کشتی‌ها، عملیات اکتشاف نفت و گاز و در نتیجه آسیب‌های بیشتر زیست محیطی فراهم کند.
کلر پارکینسون، از نخستین دانشمندانی بود که در اوایل دهه ۸۰ میلادی، با تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به یخ‌های شناور دریایی (Sea Ice) قطب شمال و جنوب شواهد تجربی دال بر پدیده گرمایش زمین به دست آوردند. او در باره اینکه چرا تأثیرات محسوس معضلاتی همچون گرمایش زمین را فقط در قطب‌ها می‌توان به عینه دید، می‌گوید:
«این [یخ‌ها]، بخش کاملاً مهمی از نظام اقلیمی زمین را با انعکاس دادن نور آفتاب و ممانعت از تبادل انرژی بین جو و اقیانوس، شکل داده‌اند و بهتر از هر متغیر سطحی دیگری هم می‌توان از طریق رصدهای ماهواره‌ایْ تشخیص‌شان داد…
در خصوص [یخ‌های دریایی] شمالگان، ما به کمک داده‌های ماهواره‌ای متوجه شدیم که مساحت پوشش یخی این ناحیه، روی هم رفته از اواخر دهه‌ی ۷۰ میلادی به این سو دچار کاهش شده است. البته افت و خیزهایی هم به چشم می‌خورْد، اما روی هم رفته کاهشی وجود داشت که حداکثر آن در ماه سپتامبر ۲۰۰۷ دیده شد. روند این کاهش سرتاسری، انطباق مشهودی با روند رشد دمای متوسط مشاهده‌شده در شمالگان داشت. همچنان‌که این گرما به ذوب یخ‌های آن نقطه سرعت می‌بخشید و رشد مساحت این یخ‌ها را هم محدود می‌کرد، عقب‌‌نشینی یخ نیز خود منجر به رشد مجدّد دما می‌شد، چراکه اکثر گرمای دریافتی از خورشید، به‌جای انعکاس از سطح سفید و بازتابنده یخ‌ها، جذب دریا می‌شد. از همین رو رخدادهای مشاهده‌شده در شمالگان، انطباق دقیقی با پیش‌بینی‌های مبتنی بر پدیده‌ی گرمایش زمین داشت».