کشورهای صادرکننده نفت غیراوپک با طرح اوپک برای کاهش تولید نفت موافقت کردند.
به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی نفت و انرژی ایران (شانا)، اجلاس مشترک سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) با صادرکنندگان غیرعضو بعدازظهر شنبه ۱۰ دسامبر/۲۰ آذر با موفقیت به پایان رسید. در این اجلاس که در وین برگزار شد، غیراوپکی‌ها با طرح اوپک برای کاهش تولید نفت و عرضه آن به بازارهای جهانی موافقت کردند.
پیش از این، ۱۳ کشور عضو اوپک ۱۰ آذرماه در وین توافق کرده‌بودند تا برای افزایش قیمت نفت، تولید روزانه این سازمان را یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه کاهش دهند. عربستان سعودی با پذیرفتن کاهش حدود ۵۰۰ هزار بشکه از تولید روزانه خود، بیشترین سهم را در این کاهش تولید برعهده گرفت. با این حال، اجرایی‌شدن توافق اوپک و اثرگذاری آن به توافق کشورهای غیرعضو وابسته بود.
گزارش‌ها از این حکایت می‌کرد که عربستان شرط کاهش تولید خود را مشارکت ایران (عضو اوپک) و روسیه (که عضو اوپک نیست) در این کاهش قرار داده‌بود.
با این حال، اعضای سازمان کشورهای صادر کننده نفت در حالی برای کاهش تولید روزانه به توافق دست یافتند که به ایران اجازه دادند تا میانگین تولید روزانه‌اش را تا ۳ میلیون و ۷۴۷ بشکه افزایش دهد. روسیه اما تولید نفت خود را بر اساس توافق جدید کاهش خواهد داد.
در نشست شنبه، ۲۰ آذر کشورهای غیراوپکی پذیرفتند تا مجموعاً ۵۶۰ تا ۶۰۰ هزار بشکه در روز از تولید نفت خود بکاهند.
بنابراین، در مجموع از عرضه نفت به بازارهای جهانی یک میلیون و ۷۶۰ هزار تا یک میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه در روز کاسته خواهد شد. این میزان از کاهش نفت باعث شد تا توافق امروز در وین، توافقی «تاریخی» نام بگیرد.
بر اساس گمانه‌زنی‌های کارشناسان، قیمت نفت اکنون در بازار جهانی می‌تواند تا بشکه‌ای بیش از ۶۰ دلار افزایش یابد. هم‌اکنون قیمت هر بشکه نفت خام اوپک در بازار جهانی کمی بیشتر از ۵۰ دلار آمریکا است.
برخی، سعی می کنند این توافق های نفتی، به نفع یکی ازکشورها جلوه بدهند. انواع تئوری توطئه بیان می کنند. اما وقتی توافقی، با طرف های متعارض ، به سرانجام می رسد، نشان توازن قوا است. توافق هسته ای/برجام، همین گونه بود. ماجرای هسته ای باید هم ده سال پیش حل می شد با برجام، ولی ایدئلوژکی بودن نظام ایران آن را این قدر کش داد و صدها میلیارد دلار زیان دید. ولی عربستان به اندازه نظام ایران نابخردی نکرد، این نکته مثبت نظام عربستان است چون کمتر ایدئولوژیک و خیال پرداز است و واقع گرایی و غمل گرایی بیشتر است.
بازی برد-برد توافقات، به این معنی نیست یکطرف لزوما سود بیشتر و طرف سود کمتراست. در توافقات برد-برد، هر دو طرف سود ممکن را ب روسد احتمالی ترجیح می دهند/ از برخی خواسته ها حداکثری و امتیازات کم اهمیت و سودهای احتمالی دست می کشند و در عوض خواسته های حداقلی و امتیازت مهم و سودهای قطعی دست می یابند.
آن جنگ قیمت نفت، که سردمدارش عربستان سعودی بود، در نهایت زیان هنگفتی متوجه خود عربستان و دیگر کشوری عربی صادرکننده نفت کرد. در آن دوران برنده بزرگ، مصرف کنندگانی مانند هند و چین بودند که با نفت ارزان، تواتسند کالاهای رقابتی تری وار بازر کنند و در اینجا باز به زیان اروپا و امریکا تمام شد. تنها امرکیا از نفت شل مزیت تولیدی پیدا کرد که چند صد هزار بشکه بود!
عربستان در این کاهش زیان نمی کند چون این 4 درصد کاهش با افزایش قیمت ده درصدی جبران و بلکه به افازیش درآمد می رسد! سهام آرامکو افازیش میابد. ایران هم بالاخره با حداکثر توان تولید دست یافت.
قیمت 27 دلاری چند ماه قبل، اصلا قیمت مناسبی نبود برای کالای با ارزش و پرسود مثل نفت.
نفت صد در صد سود دارد برای تولیدکننده و آن قدر ارزش افزوده مواد پالایشگاهی و پتروشیمی دارند که دولت های مصرف کننده هم گاه بیش از 50% مالیات می گیرند از واردات نفت خام!
با این وجود هنوز مردم ترجیح می دهند برای گرمایش از نفت سفید و گازوئیل استفاده کنند تا چوب و زغال سنگ! مزیت بالای نفت و گاز، سالها ادامه خواهد یافت. ارزشمندی این کالا استارتزیک، شمیر دو لبه برای کشورهای نفت خیز است و رانت ان موجب فساد و افزایش مظالم حکومت های استبدادی و بروز جنگ و بحران همچنان خواهد بود. این سرنوشت ترازیک نسل امروز است و چندان کاری اش نمی شود کرد! تنها مبارزات مدنی می شود اسیب ها کاهش داد!
عنوان / 11 December 2016