جبهه مشارکت ایران اسلامی می‌گوید که «عزم ملت» برای آری گفتن به انتخابات و نه گفتن به مداخله نظامی‌ها «یک عزم اصلاح‌طلبانه برای مصون سازی نظام از سقوط و انحطاط» است.
این حزب اصلاح‌طلب در بیانیه‌ای که امروز، شنبه ۲۳ بهمن در خصوص وقایع اخیر مصر و تونس منتشر کرده، اظهار امیدواری کرده است که این پیام از سوی حاکمیت شنیده شود.
 
این بیانیه شباهت بین مواضع، ادبیات و عملکرد هواداران رژیم مبارک و «اقتدارگرایان ایران» را «شگفت‌آور» خوانده و می‌گوید که «مطالبات آزادیخواهانه و تحول‌جویانه» جوانان دو کشور در کف خیابان‌ها نیز به یکدیگر شباهت دارد.
 
این حزب سیاسی در عین حال افزوده است که در ایران بر خلاف آنچه در مصر رخ داد سقوط نظام «موضوع اجماعی جنبش سبز» نیست و «سبزها بدنبال میراث انقلاب یعنی اجرای بدون تنازل قانون اساسی به عنوان مطالبه و محور وفاق ملی هستند.»
 
حسنی مبارک، رئیس جمهور مصر، روز گذشته، جمعه پس از ۱۸ روز اعتراض سراسری مردم مصر  مجبور به کناره‌گیری از قدرت شد.
 
بنا به این بیانیه که در سایت نوروز، پایگاه خبررسانی حزب مشارکت منتشر شده: «در ایران اعتراض ها متوجه حاکمان تمامیت خواه و هسته‌‌های مداخله‌گر نظامی و امنیتی در عرصه سیاست و انتخابات است که قانون اساسی را به گروگان گرفته و تحت مخاطره و حتی اسقاط قرار داده‌اند.»
 
جبهه مشارکت ادامه داده است: «قیام مردم تونس بیانگر آن است که دیکتاتورها و مستبدین هر قدر هم که بتوانند در پس وعده‌های فریبنده  پیشرفت  و نیز نقش آفرینی نظامیان در پس صحنه های انتخابات چند صباحی بر اسب مراد بتازند، فرجامی جز سرنگونی نخواهند داشت و ثبات، آرامش و امنیت پایدار جز در سایه تامین آزادیهای مدنی و انتخابات آزاد و منصفانه ممکن نیست.»
 
فراخوان  مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم برای تظاهرات مردمی در ایران
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم نیز در بیانیه‎ای که در وب سایت این مجمع منتشر شده، اظهار امیدواری کرده است که «ملت آزادیخواه ایران نیز در قالب راهپیمایی های مستقل، مردمی و غیر دولتی به جمع حامیان بیداری اسلامی در سراسر جهان بپیوند.»
 
ميرحسين موسوی و مهدوی کروبی دو تن از رهبران مخالف دولت، هفته گذشته با ارسال نامه‌ای به وزارت کشور ايران، خواهان صدور مجوز راه‌پيمايی برای حمايت از «قيام آزادی‌خوانه مردم مصر و تونس» شده بودند.
 
این بیانیه با اعلام اینکه وقایع مصر و تونس «نقطه آغازی» برای حرکتی است که آینده «جهان اسلام» را تعیین می‌کند، آورده است: «این دو ملت، خیزش خود را «ثورة الغضب: یعنی انقلاب خشم» علیه «استعمار و استبداد» نامیده اند و تامل در ماهیت این رویدادها نشان می دهد که این حرکت ها نه یک شورش مقطعی است و نه محدود به مرزهای ملی این دو کشور.»