جشنواره فیلم لوکارنو که با تقدیر از عباس کیارستمی و مایکل چیمنو کارش را آغاز کرده بود به پایان رسید. یک فیلم اجتماعی از سینمای بلغارستان مهم‌ترین جایزه این جشنواره را به دست آورد.
شصت و نهمین جشنواره فیلم لوکارنو یوزپلنگ طلایی‌اش را به فیلم «بی‌خدا» ساخته کارگردان بلغارستانی لاریتسا پتروا اهدا کرد. این فیلم محصول مشترک بلغارستان و دانمارک است.
از ایرنا ایوانوا، بازیگر نقش اصلی این فیلم هم به عنوان بهترین بازیگر زن تقدیر شد. او در فیلم «بی‌خدا» نقش بهیاری را بازی می‌کند که در خانه سالمندان کار می‌کند و اوراق شناسایی سالمندان مبتلا به آلزایمر را می‌دزدد و در بازار سیاه به فروش می‌رساند. آشنایی او با سالمندی که به موسیقی علاقه دارد، تحولی در ذهن و رفتار او ایجاد می‌کند.
تقدیر از کیارستمی
در شصت و نهمین جشنواره فیلم لوکارنو که در سوئیس برگزار می‌شود و بعد از جشنواره‌های ونیز و کن و برلین، چهارمین جشنواره مهم کشورهای اروپایی‌ست، فیلم «خانه دوست کجاست» از ساخته‌های عباس کیارستمی و همچنین فیلم ۷۵ دقیقه‌ای «فیلمسازی در کوبا با کیارستمی» برای نخستین بار به نمایش درآمد.
این فیلم شامل هفت فیلم کوتاه پنج تا ۱۶ دقیقه‌ای از شاگردان کیارستمی در کارگاه آموزش فیلمسازی او در کوبا است.
جشنواره لوکارنو در سال ۱۹۸۹ جایزه یوزپلنگ نقره‌ایش را به فیلم «خانه دوست کجاست» و در سال ۲۰۰۵ نیز جایزه یک عمر دستاورد سینمایی خود را به عباس کیارستمی اعطا کرده بود.
یک پرنده‌شناس و یک نویسنده زمینگیر
ژوآئو پدرو رودریگوئز، سینماگر پرتغالی به خاطر فیلم «پرنده‌شناس» جایزه بهترین کارگردانی لوکارنو را به دست آورد: فیلمی درباره سیر و سیاحت یک پرنده‌شناس در طبیعت و اندیشه‌های او درباره مادی‌گری و خداپرستی.
رادو جوده، سینماگر رومانیایی به خاطر فیلم «قلب زخم‌خورده» جایزه ویژه هیأت داوران لوکارنو را به دست آورد. این فیلم درباره ماکس بلشر، رمان‌نویس یهودی رومانیایی‌ست که در آثار کم‌شماری که پدید آورد پیامدهای فاشیسم در سراسر اروپا را نشان می‌دهد. او در نوزده سالگی برای تحصیل در رشته پزشکی به پاریس رفت، اما به بیماری سرطان استخوان مبتلا و زمینگیر شد و رمان‌هایش را در بستر بیماری نوشت.
رفیع پیتز، فیلمساز ایرانی عضو هیأت داوران جشنواره فیلم لوکارنو بود.
بیشتر بخوانید: