احمد خاتون‌آباد، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان می‌گوید ساخت ۱۳۳۰ سد در ایران باعث «خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها و به زیر آب رفتن روستا‌ها و آثار تاریخی کشور» شده‌اند.
به گزارش روز پنج‌شنبه ۲۳ اردیبهشت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خاتون‌آبادی در همایش علل و راهکارهای مقابله با بحران کمی و کیفی آب، کمبود آب را از جمله علل سدسازی در ایران نام برد و در عین حال گفت که بیشترین سد‌ها در دو استان آذربایجان شرقی و خراسان رضوی احداث شده اما با وجود احداث این سد‌ها، بیشترین مشکل آب نیز هم‌اکنون در این دو استان وجود دارد.
به گفته او، افزایش سدسازی در ایران و خشک شدن رودخانه‌ها، تالاب‌ها و دریاچه‌ها باعث «حرکت ریزگرد‌ها، پایین رفتن آب‌های زیرزمینی و فرونشست زمین و کاهش چشمگیر رفاه جوامع» شده است.
زیاده‌روی در سدسازی در ایران طی چند دهه اخیر به حدی بوده که حمید چیت‌چیان، وزیر نیرو دو سال پیش با اشاره به خشکی دریاچه‌های ارومیه، بختگان، هامون و تالاب گاوخونی، از افراط در سدسازی انتقاد کرده بود.
«نهضت سدسازی» با هدف کنترل و مهار آب‌های سطحی، آب‌رسانی به مناطق محروم و تأمین آب و برق مورد نیاز ایران پس از جنگ هشت ساله با عراق پاگرفت. از آغاز انقلاب بهمن تا پیش از دولت هاشمی رفسنجانی و آن‌چه «دوران سازندگی» نامیده می‌شود، تنها ۱۰ سد در ایران احداث شده بود.
از این دوره ساخت سد به تنها الگوی توسعه منابع آبی در ایران تبدیل شد، بدون آن‌که به تبعات زیست‌محیطی و انسانی این شکل از توسعه توجهی شود.