پس از اعلام توافق هسته‌ای و برداشته شدن قسمتی از تحریم‌ها تلاش برای رفتن به تهران از سوی فرانسوی‌ها و دیگر اروپایی‌ها چشمگیر بوده است. بسیاری از شرکت‌های مهم فرانسوی امضای توافق یا یادداشت تفاهم با ایران در جریان سفر حسن روحانی به پاریس را تاثیرگذار در فعالیت‌های واقعی خود دانسته‌اند، در حالی که به گفته خودشان مراودات اقتصادی با ایران با دشواری‌های بسیار روبرو خواهد بود. پییرگتاز رییس کارفرمایان فرانسه می‌گوید: «برای ما فرانسوی‌ها رفتن به تهران و از دست ندادن وقت در بازار هشتاد میلیون نفری این کشور اهمیت دارد.»
پنجشنبه ۲۸ ژانویه در مقر کارفرمایان فرانسه با حضور مانوئل والس نخست وزیر فرانسه همراهان حسن روحانی توافق‌هایی با شرکت‌های ایرباس، پژوسیتروئن و توتال و کشاورزی، راه آهن، داروسازی و لوازم آرایش امضا کردند. بانکهای بزرگ فرانسه در دیدار با روحانی غایب بودند. این بانک‌ها و ده بانک بزرگ اروپایی از واکنش مقام‌های آمریکایی نگرانند، همچنان به معامله با رژیم ایران بی میل هستند و سیاست خود را در قبال تهران تغییر نداده‌اند.پرسش مهم این است که این توافق هاکه تأثیر گذار در فعالیت و کسب و کار شرکت‌های فرانسه – و اروپایی – توصیف شده‌اند چه تأثیر مثبتی بر اقتصاد و بر زندگی مردم ایران خواهند گذاشت؟
برای بررسی بیشتر جنبه‌های اقتصادی توافق‌های امضا شده در سفر حسن روحانی به فرانسه پرسش‌هایی را با جمشید اسدی استاد اقتصاد و فرهاد عربی استاد ارگونومی و صنعت اتومبیل در فرانسه مطرح کرده‌ایم که از این قرارند:
- توافق‌های انجام گرفته بین فرانسه و ایران چه سود و فایده‌ای برای اقتصاد کنونی ایران دارد؟
- بازگشت « پژوسیتروئن» پس از دو سال و نیم – باوجود انتقادهای زیاد به دلیل ترک ایران – چه دستاوردی برای این کشور دارد؟
- با وجود امضای توافق‌هایی با فرانسه و اعلام تمایل روحانی به سرمایه‌گذاری در ایران چرا بانکهای مهم فرانسه در دیدار با رییس‌جمهور اسلامی غایب بودند؟ گفته میشود هنوز تردیدهایی در مورد اجرای برجام وجود دارد. این مساله میتواند امیدهای ایجاد شده را نقش برآب کند؟
- در توافقنامه شرکت فرانسوی و ایران خودرو پیش بینی شده که طرف ایرانی میتواند محصولات تولید شده رابه کشورهای اطراف صادر کند. آیا سه نوع اتومبیلی که پژو در ایران تولید خواهد کرد از آخرین پیشرفت‌های تکنولوژی برخوردارند که قابل رقابت در بازارهای دیگر باشند؟
- ایران پس از لغو تحریم‌ها در نظر داردسهمی از بازار ازدست رفته نفت خود را به دست بیاورد در شرایط وفور عرضه و کاهش قیمت‌ها باید شرایط آسان‌تری برای خریداران نفت از جمله توتال داشته باشد؟
- و حقوق بشر در ایران:همزمان با سفر روحانی اعدام‌های نمایشی و تظاهرات مخالفان رژیم و مدافعان حقوق بشر در پاریس برپا شد. فکر می‌کنید نقض گسترده حقوق بشر در ایران باز هم قربانی توافق‌های اقتصادی شده است؟
رسانه‌ها هم روی این موضوع انگشت گذاشتند که روحانی تمام پولهایی را که از تحریم آزاد شده بود، تحویل فرانسه و ایتالیا داد و برگشت. سایت عمارنامه در این رابطه نوشت:
«ظاهر امر این است که شیخ حسن روحانی فعلاً همه همت خود را بر جذب سرمایه خارجی قرار داده است…
ژستها فعلاً همه در این باره است که پول غربی‌ها به ایران خواهد آمد.
اما همه خبرها، برعکس می‌گوید این پول ایران است که در اثر خریدهای نجومی به غرب خواهد رفت!» (10بهمن 94)
nader / 02 February 2016
روزنامه جوان، امروز 8بهمن در این مورد تحت عنوان «سفر اروپایی برای خروج از رکود ایران یا ایتالیا؟!» می‌نویسد: «هنوز وضعیت اقتصادی ایتالیا بعد از بحران قبل به‌حالت مناسب نرسیده…. بدهی‌های دولت ایتالیا هم‌اکنون بیش از 132 درصد تولید ناخالص داخلی کشورشان است و به‌شدت نیازمند ایجاد تحرک در اقتصاد خود هستند». پس به‌روشنی با طرح این مساله، می‌گوید کشوری که خودش نیازمند کمکهای اقتصادی است، حالا چگونه میتواند زیر بال و پر یک اقتصاد ورشکسته دیگر را بگیرد؟
روزنامه جوان این‌چنین ادامه میدهد: «با این حال رئیس‌جمهوردر اولین سفر خود به اروپا پس از 16سال به این کشور رفت و با آنها قراردادهایی معادل 18میلیاردی دلاری بست… هیأت همراه رئیس‌جمهوری متأسفانه حتی موفق نشدند با مسئولان بانکهای ورشکسته ایتالیایی دیدار کنند ولی قراردادهایی امضا شد که دسترسی آسان ایتالیایی‌ها به مواد خام و نفت و پتروشیمی تضمین میشود.
همچنین سرمایه‌گذاری در صنایع فولاد و کشتی‌سازی نیز از مهم‌ترین مواردی است که ظاهراً در این قراردادها روی آن تأکید شده و به این ترتیب منفعتها به سوی ایتالیایی‌ها شیب پیدا کرده است».
«این گونه به نظر می‌رسد که با یک قرارداد نفتی و در اختیار قرار دادن دو پالایشگاه ایتالیایی، قرار است نفت ما در قالب قیمتی نامعلوم و سهم مشارکت نامعلوم در آنجا پالایش و مانند سنگ‌های معدنی فرآوری شده دوباره با قیمت بالا به ایران فروخته شود!
nader / 02 February 2016
تعامل دولت تکنوکرات روحانی با غرب- در واقع مجری نظام است- است موجب موازنه همکاری میان شرق و رغرب میشود.
دولت روحانی مجری نظام رهبری و حامیان او است. ولی اصل کار خوب است. هر چند با توجه اقتصاد دولتی-شبه دولتی که 80 درصد ثروت کشور در آنهاست، نفع چندانی به اکثریت مردم نمیرسد، ولی کشور تحت حاکمیت این رژیم خودکامه، کمتر معرض باج دهی به روسیه و چین قرار میدهد.
در این لااقل شاید مردم محصولات با کیفیت تر و به احتمال کمتر ارزان تر هم نصیبشان شود.
رون اقتصادی بخشی از طبقه کارگر و کاسب خورده پا را به فعالیت اقتصادی بکشاند.
ولی نباید امیدی داشت یک انقلاب و تحویل اعظیم اقتاصدی و به تبعش رفاه بیاید.
چون سیستم اقتصاد ایران فاسد و رانتی است. امکان فعالیت اقتصادی سالم برای سرمتایه دارن بخش خصوصی واقعی نیست. صرفا اقتصاد خرد در حد بخور و نمیر برای اکثریت است.
من طرفدار سرمایهاران بزرگ نیستم که از توده مردم استمار بکشند. ولی به هر حال اگر اقتصاد خصوصی واقعی باشد، تحولات بهتری پیش میاید، دولت و شبه دولتی ها پایشان از اقتصاد بکشند بیرون، بهره وری بهتر میشود و مالیاتها بیتشری دولت میتواند بگیرد در حالی بنیادها و شبه دولتی مالیات نمیدهند. در نهایت از وابستگی کشور به نفت کاهش می یبابد.
وقتی دولت مجبور باشد خودش با مالیات مردم اداره کند مجبور میشود یک حداقلهایی را رعایت کند.
در این صورت برای نسل آینده وضع بهتر میشود.
ولی در کوتاه مدت و نسل فعلی امیدی نیست.
هر کس باربسته که هیچ و بقیه زیاد خوشبین نباشند. وقت مبارز کنند تا فرزندان و نسل آینده فقر و فلاکت مجبور نباشند بخار اقتصاد دولتی و رانتی و انحصاری.. تحمل کنند.
شام / 02 February 2016