پس از شکست طرح‌هایی همچون انتقال آب از دریای خزر به دریاچه ارومیه، سرانجام دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه از انتقال آب دو رودخانه زرینه رود و سیمینه رود به این دریاچه ارومیه خبر داد.
عیسی کلانتری، دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه یکشنبه یکم آذر اعلام کرد که از روز پنج شنبه ۲۸ آبان ۳۰ متر مکعب آب در ثانیه از محل اتصال زرینه رود و سیمینه رود به دریاچه ارومیه می‌ریزد.
بنابر گزارش ستاد احیای دریاچه ارومیه، یکی از پروژه‌های اصلی این ستاد اتصال زرینه رود به سیمینه رود، و جاری شدن آب از محل اتصال این دو رود به دریاچه ارومیه بوده است. علت این اقدام نیز جلوگیری از تبخیر آب زرینه رود اعلام شده است.
هزینه طرح اتصال این دو رودخانه به دریاچه ارومیه بیش از ۱۷ میلیارد تومان ذکر شده است.
مجریان طرح احیای دریاچه ارومیه قصد دارند با رهاسازی آب سد بوکان و انتقال این آب به محل اتصال زرینه رود و سیمینه رود، سالیانه ۱۰۰ میلیون متر مکعب آب به دریاچه ارومیه منتقل کنند.
علاوه بر این، رودخانه آجی چای نیز به دریاچه ارومیه متصل شده و در صورت جاری شدن آب در این رودخانه آب به دریاچه ارومیه منتقل خواهد شد.
«انتقال آب رودخانه زاب به دریاچه ارومیه غیرقانونی است»
همزمان یک مقام سازمان محیط زیست ایران انتقال آب رودخانه زاب به دریاچه ارومیه را «فاقد مجوز زیست محیطی» و «غیرقانونی» اعلام کرد.
به گزارش روزنامه اعتماد، حمید جلالوندی، مدیر دفتر ارزیابی سازمان حفاظت محیط زیست، شنبه ۳۰ آبان گفت که طرح انتقال آب رودخانه زاب به دریاچه ارومیه طبق چارچوب قانونی، «هنوز فاقد مجوز زیست‌محیطی تلقی می‌شود و هرگونه اقدام اجرایی برای این طرح برخلاف قانون است.»
زاب رودخانه‌ای است که از کردستان ایران سرچشمه می‌گیرد.
به گفته جلالوندی، دفتر ارزیابی سازمان حفاظت محیط زیست به مجری طرح انتقال آب زاب به دریاچه ارومیه که از سوی وزارت نیرو تعیین شده، نامه نوشته و درخواست کرده است که نباید تا زمان اخذ مجوز هیچ گونه اقدام اجرایی صورت گیرد.
او افزود که مجری طرح در پاسخ به این نامه اعلام کرد که قصد انجام هیچ کاری را ندارد و انتقال آب یک کار نمادین بوده است.
این در حالی است که عیسی کلانتری، دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه یکشنبه یکم آذر گفت که آب رودخانه زاب در سال ۹۸ به دریاچه ارومیه می‌رسد و در حال حاضر این پروژه در حال اجراست و حفاری تونل‌ها در حال انجام است.
زوال یک دریاچه
آبان ماه امسال مرتضی موسوی، مدیرکل دفتر مدیریت به‌هم پیوسته منابع آب حوضه‌های دریای خزر و دریاچه ارومیه اعلام کرده بود برای اولین بار در ۱۸ سال گذشته، آب دریاچه ارومیه نه تنها کم نشد که چهار سانتی‌متر نیز بیشتر شد.
برداشت بی‌رویه آب از حوضه‌های آبریز دریاچه ارومیه و حفر چاه برای توسعه کشاورزی یکی از دلایل اصلی پایین رفتن سطح آب در این دریاچه است.
در صورت خشکی کامل دریاچه ارومیه، دست‌کم پنج میلیون نفر به‌طور مستقیم تحت تأثیرات منفی آن قرار می‌گیرند، در حالی که جمعیتی که غیرمستقیم و در استان‌های دیگر آسیب خواهند دید، بسیار بیشتر از این تعداد خواهد بود.
طی سال‌های گذشته روند خشک شدن دریاچه ارومیه شتاب بیشتری گرفته است، به‌طوری که بیش از ۹۳ درصد آب آن خشک شده و تنها هفت درصد از این تالاب بین‌المللی باقی مانده است.
با سلام
قبلا هم حقیر طی مقاله ای به این امر اشاره کرده بودم که بودجه های کلان تخصیصی
جز ضرر به بیت المال کاری از پیش نمیبرد
تنها راه چاره مدیریت چاههای مسیر رودخانه و بزرکترین معضل دریاچه ارومیه که از حق ابه
خود محرومه پمپاژ هزارن متر مکعب اب از زرینه رود به تبریز هست
اگر واقعا دلسوزی پیدا بشه که نیست دو راه کار میتونه این دریاچه را از مرگ حتمی نجات بده
1- مدیریت چاههای مسیر رود خانه ها
2- عدم انتقال اب زرینه رود به تبریز
علی / 22 November 2015
آب مورد نیاز “احیای” دریاچه ارومیه را میخواهند از سیمینه رود، زرینه رود، سد بوکان، و رودخانه زاب تأمین کنند. در همین راستا اقدامات اجرایی را آغاز کرده اند.
این به معنای آن است تمامی هزینه “احیای” دریاچه را بر کوردها تحمیل نموده اند. این موضوع عرصه ای است که توان سیاسی و قدرت مبارزاتی افراد و سازمانهای کوردی را به چالش میکشد و میتواند پیش درآمد زنجیره ای از وقایع گسترده در استان ارومیه و استان کوردستان شود.
ابتدا صحبت بر سر آوردن آب از رود ارس و دریای خزر به این دریاچه بود و حالا میخواهند به تمامی از محیط زیست، اقتصاد و زندگی مناطق کوردنشین خرج کنند. خشک شدن دریاچه ارومیه اگر چه تا حدی ناشی از بی سیاستی جمهوری اسلامی بود ولی نقش اصلی در این واقعه متوجه شوینیستهایی بود که میخواستند به هرقیمتی ارومیه را از طریق زمینی به تیریز وصل کنند. جمهوری اسلامی هم برای آنکه پاداش همپیمانی این شوینیستها در جنگهای کوردستان را داده باشد در برابر این پروژه سکوت کرد. برای این کار میلیاردها مترمکعب خاک و سنگ را به درون دریاچه ریختند و بر روی آن جاده ساختند (!). درنتیجه دریاچه به دوقسمت جداگانه تفکیک شد و سیستم طبیعی آن نابود گردید و شد آنچه که میبینید..
این قضیه به تنهایی توان آن را دارد تا منطقه غرب و شمالغربی ایران را به آتش بکشد.
سیاوش / 22 November 2015
ههههههههه عجب خر تو خری هست تواین ملکت …پس سدی کە برروی زاب در سردشت ساختن ومیگویند امسال ابگیریش می کند از چه راهی وچگونە ابگیریش می کنند ،،
peza / 22 November 2015
چرا آب رودخانه ارس آذربایجان رو خرج آذربایجان نمی کنن؟ اگه کردها اعتراض کنن میشن راسیست و فاشیست و نازیست و هزار چیز دیگه که خدا می دونه.
میترا / 22 November 2015