سهراب مبشری – روزنامه‌نگار و فعال سیاسی
در مورد اوضاع سوریه بسیار اظهار نظر شده است، از جمله از سوی کسانی که همه کشورهای مداخله کننده در امور سوریه را در ایجاد فاجعه انسانی در آن کشور مسئول می‌دانند. من با این نظر موافقم و نیازی نمی‌بینم که سخنان هم‌نظران خود را که برخی از آنان به پرسش‌های رادیو زمانه در این باره نیز پاسخ داده‌اند تکرار کنم. این را هم باید بیافزایم که پیدا کردن راه برون رفت از این شرایط دهشتناک، وظیفه خود مردم سوریه و نیروهای سیاسی آن کشور است که قطعا بهتر از هر ناظر خارجی به شرایط کشور خود واقف‌اند.
بنا بر این، من این چند سطر را تنها در این باره می نویسم که جامعه مدنی و نیروهای سیاسی ایران از نظر من باید بر چه جنبه هایی از بحران سوریه تاکید کنند.
جمهوری اسلامی مستقیما درگیر جنگ سوریه است و گواه آن نیز شمار فزاینده نظامیان ایرانی کشته شده در این جنگ است. چند سال پیش که برخی افراد پیرامون یا درون ارگان‌های نظامی – امنیتی ایران می‌گفتند نگه داشتن سوریه از نگه داشتن خوزستان نیز مهم‌تر است، شاید میزان جدی بودن آنها در این سخن برای همه روشن نبود. اکنون که جمهوری اسلامی به حدی که می‌بینیم خود را در باتلاق سوریه گرفتار کرده است، وظیفه هر کسی که اندکی به شرایط جهان و منطقه آگاه باشد و زندگی در صلح و امنیت را برای مردم ایران آرزو کند، چیزی نیست جز این که خواستار قطع فعالیت نظامی جمهوری اسلامی در سوریه شود.
متاسفانه رضایت و حمایت از ماجراجویی نظامی جمهوری اسلامی در سوریه و عراق تنها به طرفداران رژیم ایران محدود نمی‌شود. بسیاری از هموطنان من با نگاه مثبت به فعالیت سپاه قدس و فرمانده آن قاسم سلیمانی می‌نگرند. انگیزه‌های آنان احتمالا مختلف است. برخی آرزوی پایان تحقیر ناسیونالیسم ایرانی را در سر می‌پرورانند. برخی ممکن است رقابت با غرب در سوریه و عراق را ادامه مبارزه ضداستعماری ببینند. صرفنظر از این انگیزه‌ها، امیدوارم همه پیش از آن که بحران سوریه به بحرانی بزرگ برای ایران نیز تبدیل شود، دریابند که دخالت نظامی ایران در سوریه و عراق خطری برای امنیت و صلح در ایران است.
حتی کسانی که انترناسیونالیست نیستند و تنها به منافع مردم ایران می‌اندیشند نیز باید توجه کنند دود ماجراجویی تهران در کشورهای دیگر خاورمیانه به چشم مردم ایران نیز خواهد رفت. ادامه رقابت خونین با آمریکا و عربستان و ترکیه، آن هم در شرایطی که لااقل برخی از رقبای جمهوری اسلامی رویای بی‌ثبات کردن اوضاع داخلی ایران را در سر می‌پرورانند، به هیچ وجه به سود آنچه منافع ملی ایران خوانده می‌شود نیز نیست.
مطالبه پایان ماجراجویی نظامی جمهوری اسلامی در سوریه و عراق، اگر از سوی طیف گسترده‌ای از شهروندان و جامعه مدنی ایران مورد حمایت قرار گیرد، می‌تواند در تصمیم‌های رأس حکومت در این مورد مؤثر واقع شود.